Posted by ആത്മകഥ എഴുതാൻ ഇരുന്നപ്പോൾ തന്നെ ഗോവിന്ദിന് ഒരു കാര്യം മനസ്സിലായി സിനിമയ്ക്കു തിരക്കഥയും , കഥയും എഴുതുന്ന പോലെ അത്ര എളുപ്പമല്ല ഇതെന്ന് . എവിടെ നിന്ന് തുടങ്ങണം എന്ന് ഒരു പിടിയും കിട്ടുന്നില്ല . എന്നിരുന്നാലും ഗോവിന്ദ് തന്റെ ജീവിതത്തിലെ ഒരു വഴിത്തിരിവിൽ നിന്ന് തുടങ്ങി
എനിക്ക് 10 വയസ്സുള്ളപ്പോഴാണ് മാതാപിതാക്കൾ കാറപകടത്തിൽ മരിക്കുന്നത് . പ്രേമവിവാഹം ആയതിനാൽ പലരുടെയും എതിർപ്പ് അവഗണിച്ചാണ് അവർ വിവാഹിതർ ആയത് . അവരെ സപ്പോർട്ട് ചെയ്യാൻ അകെ ഉണ്ടായത് അച്ഛന്റെ പെങ്ങൾ ഗോമതി അമ്മായി ആയിരുന്നു . മരണന്തിമോപചാരങ്ങൾക്കു ശേഷം അമ്മയുടെ വീട്ടുകാർ എന്റെ ഒരു വയസ്സുള്ള പെങ്ങളെ പോകണം എന്ന ആവശ്യം ഉന്നയിച്ചു. കൂടാതെ ഇനി ഒരു ബന്ധവും ഉണ്ടാവില്ല എന്ന വ്യവസ്ഥയിൽ ആണ് അവർ അവളെ കൊണ്ടുപോയത് . ഇന്നവളെ പറ്റി ഒരറിവും ഇല്ല . എന്നെ എടുത്തു വളർത്തിയ ഗോമതി അമ്മയ്ക്കും ശ്രീകുമാർ അങ്കിളിനും അന്ന് അവളെ വിട്ടു കൊടുക്കുക അല്ലാതെ വേറെ ഓപ്ഷൻസ് ഇല്ലായിരുന്നു.
പക്ഷെ അന്ന് ഇത്ര സാമ്പത്തികം ഒന്നും ഇണ്ടായിരുന്നില്ല ഏറെക്കുറെ ഒരു മദ്യ വർഗ കുടുംബം. ശ്രീ കുമാർ അങ്കിളിനു സർക്കാർ ജോലി ആയതുകൊണ്ട് വലിയ അല്ലലില്ലാതെ കുടുംബം കഴിഞ്ഞുപോയിരുന്നു . പിന്നെ ആകെ ആശ്വാസം ആയിരുന്നത് ഗോമതി അമ്മായിയുടെ മകൾ ഗോപിക ആണ് . അവൾ എനിക്ക് നല്ല സുഹൃത്ത് ആയിരുന്നു, ആയിരുന്നു എന്നല്ല ആണ് ഇപ്പോഴും എന്റെ അടുത്തുണ്ട് . എന്നേക്കാൾ 5 വയസ്സിന്റെ കുറവുണ്ടെങ്കിലും ചെറുപ്പം തൊട്ടുള്ള ബോണ്ടിങ് കാരണം സമ പ്രായക്കാരെ പോലെ ആണ് ഞങ്ങൾ പെരുമാറുക . പ്രതിസന്ധി ഘട്ടങ്ങൾ അവൾ എന്നും കൂടെ നിന്നിട്ടുണ്ട് സുഹൃത്ത് എന്ന നിലയിലും പങ്കാളി എന്ന നിലയിലും . ഞങ്ങളുടെ വിർജിനിറ്റി പോയത് തന്നെ പരസ്പരം ഉള്ള സെക്സിലൂടെ ആണെന്ന് പറയാം .
എന്നാൽ ആദ്യം ആയി വാണം വിട്ടത് ഗോമതി അമ്മായിയുടെ ബ്രയിലേക്കും പാന്റിയിലേക്കും ആണ് .
പെട്ടെന്ന് ഗോവിന്ദ് കീ ബോർഡിൽ നിന്ന് കയ്യെടുത്തു . ഞാൻ എന്ത് മൈരാണ് എഴുതിയത് ആത്മകഥയിൽ അമ്മായിക്ക് വാണം വിട്ടൂ എന്നൊക്കെ എഴുതിയാൽ അത് ശരി ആകുമോ ? , ഗോവിന്ദ് ആലോചിച്ചു .ആത്മകഥ എന്ന് പറയുമ്പോൾ എല്ലാ കാര്യവും പറയണം എന്നാണല്ലോ ?? ചില ഭാഗങ്ങൾ ഒഴിവാക്കി സ്ഹ്ത്തുന്ന ആത്മകഥകളും ഉണ്ടല്ലോ ???