ജോജു മനസില്ല മനസോടെ എഴുനേറ്റു . മിനിയെ കണ്ടപ്പോൾ അവനു എന്തോ വല്ലായ്മ തോന്നി. അവളെ ഫേസ് ചെയ്യാൻ ഒരു മടിയുള്ള പോലെ !
മിനി പക്ഷെ പതിവ് പോലെ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് അവന്റെ നെറ്റിയിലും കഴുത്തിലുമെല്ലാം തൊട്ടു പനിയുടെ അളവെടുത്ത് നോക്കി..
“മ്മ്..ഇപ്പൊ കുറവുണ്ട് “
മിനി ചിരിയോടെ പറഞ്ഞുകൊണ്ട് അവനെ നോക്കി. ജോജു എന്തോ വല്ലായ്മയോടെ മുഖം താഴ്ത്തി..
“എന്നതാടാ ജോജു നീ വല്ലാതെ ഇരിക്കുന്നെ ?”
മിനി അവന്റെ മുഖം കൈതുമ്പു കൊണ്ട് പിടിച്ചുയർത്തികൊണ്ട് തിരക്കി .
“ഒന്നുമില്ല മമ്മി “
അവൻ ശബ്ദം താഴ്ത്തികൊണ്ട് പറഞ്ഞു .
“അതല്ല..മോന് മമ്മിയോട് എന്തോ പറയാൻ ഉണ്ട്…എന്താന്ന് വെച്ച പറയെടാ “
മിനി ശാന്ത ഭാവത്തിൽ പറഞ്ഞു .
ജോജു ഒന്നും മിണ്ടാതെ തല താഴ്ത്തി ഇരുന്നു.
“അയ്യേ..ഒന്ന് പനിച്ചപ്പോഴേക്കും നീ ആകെ വാടിപ്പോയല്ലോടാ “
മിനി പറഞ്ഞുകൊണ്ട് അവന്റെ കഴുത്തിൽ കൈ ചുറ്റികൊണ്ട് കെട്ടിപിടിച്ചു. അങ്ങനെയുള്ള ഹഗ് ഇടയ്ക്കു അവനു കിട്ടാറുള്ളത് കൊണ്ട് അസ്വാഭാവികത ഒന്നും ജോജുവിന് തോന്നിയില്ല..
മിനി അവന്റെ പുറത്ത് തഴുകി..
‘എന്താ നിനക്ക് പറ്റിയെ..മമ്മി രണ്ടു ദിവസം ആയി ശ്രദ്ധിക്കുന്നുണ്ട് ..എന്താ പ്രെശ്നം “
മിനി അവനെ തന്നിലേക്ക് ചേർത്ത് പിടിച്ചുകൊണ്ട് തിരക്കി..
പെട്ടെന്ന് ജോജുവിന് കരച്ചിലൊക്കെ വരുന്ന പോലെ തോന്നി. കണ്ണിൽ നിന്നൊക്കെ വെള്ളം വന്നു . ആ കണ്ണീരിന്റെ നനവ് തോളിൽ വീണപ്പോൾ ആണ് മിനി അറിയുന്നത്..അവൾ ഒന്ന് ഞെട്ടി മാറികൊണ്ട് ജോജുവിനെ നോക്കി..
“എന്താടാ ..എന്തിനാ നീ കരയുന്നേ?”
മിനി ജോജുവിനെ അത്ഭുതത്തോടെ നോക്കി .
“സോറി മമ്മി ..ഞാൻ മമ്മിയോട് ഒരു തെറ്റ് ചെയ്തു “
ജോജു പതിയെ പറഞ്ഞുകൊണ്ട് മിനിയെ കെട്ടിപിടിച്ചു ഏങ്ങലടിച്ചു .
മിനി അവന്റെ പുറത്തു തെഴുകി..
“ഹ്..നീ എന്താടാ കൊച്ചു പിള്ളേരെ പോലെ ..ഇത്ര പോന്നിട്ട് കരയുവാണോ”
മിനി ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു..