Posted by മൂന്ന് വർഷണങ്ങൾക്ക് ശേഷം വർത്തമാന കാലം . . .
“ആദിത്യ, എന്ത് പറ്റി?”, ആദിത്യൻ ഫോട്ടോകളിലേക്ക് നോക്കി ഇരിക്കുന്നത് കണ്ട് വകീൽ ചോദിച്ചു. “നിന്റെ മുഖം ആകെ വിളറി വെളുത്തല്ലോ”.
ആദിത്യൻ ചെറിയ ശബ്ദത്തിൽ പറഞ്ഞു. “ദൈവമേ, ഇത് അവർ ആയിരിക്കലെ”.
അവന് അവരെ തിരിച്ചറിഞ്ഞപ്പോൾ സങ്കടവും അവനോട് തന്നെ ധൈഷ്യവും വന്നു.
ആരും ഇല്ലാത്ത രാത്രികളിൽ അവന്റെ സ്വയം ഭോഗത്തിന്റെ രതി റാണിമാർ ആയിരുന്ന ഷാനുവും ഷംനയും ആണ് അത്. അവന്റെ ജീവിതത്തിൽ അവന് ഏറ്റവും ഇഷ്ടപ്പെട്ട പെൺകുട്ടികൾ അവന്റെ പെങ്ങമ്മാർ ആയിരുന്നു. ദൈവത്തിന്റെ വികൃതി അല്ലെങ്കിൽ വിധിയുടെ വിളയാട്ടം എന്ന് പറയാം. അവരെ വീണ്ടും കാണാൻ പറ്റും എന്ന ചിന്തയിൽ തുടിക്കുന്ന ഹൃദയത്തോട് അവന് ദേഷ്യം തോന്നി.
“ആദിത്യ”, അഡ്വക്കേറ്റ് പ്രഭാകരൻ വീണ്ടും ചോദിച്ചു. “എന്ത് പറ്റി?”.
ആദിത്യൻ വകീലിനെ നോക്കി ഒരു ദീർഘ നിശ്വാസം എടുത്ത് കൊണ്ട് ചോദിച്ചു. “അഡ്വക്കേറ്റ് പ്രഭാകരൻ, നിങ്ങൾ എന്റെ വകീൽ ആണോ?”.
“അല്ല, തെളിച്ച് പറഞ്ഞാൽ ഇപ്പോൾ ഞാൻ നിങ്ങളുടെ വകീൽ അല്ല. ഇപ്പോൾ ഞാൻ മനു വർമയുടെ വകീൽ ആണ്. എന്താ താങ്കൾക്ക് ഒരു വകീലിന്റെ ആവശ്യം ഉണ്ടോ?”. മേശക്ക് മറുവശം ഇരിക്കുന്ന ആദിത്യനെ നോക്കികൊണ്ട് വകീൽ ചോദിച്ചു. “നിനക്ക് നിന്റെ നല്ലതിന് വേണ്ടി മാത്രം ആലോചിച്ച് പ്രവർത്തിക്കുന്ന ഒരാളോട് സംസാരിക്കണോ?”.
“സംസാരിക്കേണ്ടി വരും എന്ന് തോനുന്നു”, ആദിത്യൻ മറുപടി പറഞ്ഞു. അവൾ ആലോജിച്ചപ്പോൾ വേറൊരു കാര്യം കൂടെ അവന്റെ മനസ്സിലേക്ക് വന്നു. ഷംനയെയും ഷാനുവിനെയും കണ്ടപ്പോൾ അവന്റെ രണ്ട് കൂട്ടുകാരും ഷംനയുടെ മൂന്ന് കൂട്ടുകാരികളും ഉണ്ടായിരുന്നു. ജോളിക്കും അരവിന്ദിനും അറിയാം ഷാനു അതായത് ആദിരയിൽ നിന്ന് അവന് ലാപ് ഡാൻസ് കിട്ടിയത്. പത്രങ്ങൾക്ക് അവരെ കുറിച്ച് അറിവ് കിട്ടിയാൽ, കൂട്ടുകാരെ കണ്ട് പിടിച്ച് സംസാരിച്ചാൽ, ആരെങ്കിലും അവരുടെ മുന്നിൽ വായ തുറന്നാൽ എല്ലാം കഴിഞ്ഞു.
“ഞാൻ നിന്നോട് ഒന്നും ഇപ്പോൾ ചോദിക്കുന്നില്ല പക്ഷെ നീ നിന്റെ പ്രേശ്നങ്ങളെ കുറിച്ച് പ്രിയയോട് ഇന്ന് രാത്രി സംസാരിക്ക്. അത് എന്ത് തന്നെ ആയാലും”, അഡ്വക്കേറ്റ് പ്രഭാകരൻ തറപ്പിച്ച് പറഞ്ഞു. “അവളെ നിന്നെ ശ്രെദ്ധിക്കാൻ ആണ് നിയമിച്ചിരിക്കുന്നത്. അതുകൊണ്ട് എന്തെങ്കിലും പ്രെശ്നം ഉണ്ടെങ്കിൽ അല്ലെങ്കിൽ ഭാവിയിൽ എന്തെങ്കിലും പ്രെശ്നം ഉണ്ടാവും എന്ന് ഉണ്ടെങ്കിൽ അവളോട് പറയാം. അവൾ നിന്നെ സഹായിക്കും”.
“അവൾ ഒരു വകീൽ ആണോ?”, ആദിത്യൻ ചോദിച്ചു.