Posted by “എന്നാലും ഞാനെങ്ങനെ. എന്റെ അനിയത്തി അല്ലെ അവൾ.
“മോള് ആലോചിക്ക്. എങ്ങനെ ഇതിൽ ഇന്നും ഒഴിവാക്കാമെന്നല്ല. എങ്ങനെ ശിഹാനിയെ എന്റെ മുന്നിൽ എത്തിക്കുമെന്ന്. പിന്നെ മുത്തച്ഛന്റെ സ്നേഹം മാത്രമേ മോൾ കണ്ടിട്ടുള്ളു. ദേഷ്യം കേട്ടറിവല്ലേ ഉള്ളു? അത് കാണാൻ അവസരം ഉണ്ടാക്കാതിരിക്കുക. മോള് റൂം ലോക്ക് ചെയ്തേക്ക്. കണ്ണനിനിയും വരാൻ തോന്നിയാലോ. മോൾക്കിന്ന് ആലോചിക്കാൻ സമയം വേണ്ടതല്ലേ.
ഇതും പറഞ്ഞു മാധവൻ പുറത്തേക്ക് നടന്നു. ലിച്ചു ഇടിവെട്ടേറ്റ പോലെ കിടന്നു. സ്വന്തം ശരീരം ചോദിച്ചിരുന്നെങ്കിൽ ഇച്ചിരി വിഷമത്തോടെ ആണെങ്കിലും വഴങ്ങാൻ ലിച്ചു തയ്യാറായിരുന്നു. പക്ഷെ ഇത് സ്വന്തം അനിയത്തിയെ. അതും മുത്തച്ഛന്റെ മുന്നിൽ ലിച്ചു എത്തിക്കണം.
സ്വന്തം ഭാവി സേഫ് ആക്കാൻ അനിയത്തിയെ മുത്തച്ഛന്റെ മുന്നിൽ എത്തിക്കാൻ തയ്യാറായാലും എങ്ങനെ. ആലോചിച്ചു തലപെരുത്തു ഉത്തരം കിട്ടാത്ത ചോദ്യങ്ങളുമായി ലിച്ചു ഉറങ്ങി.
അടുത്ത ദിവസം രാവിലെ കാര്യങ്ങൾ അറിയാൻ കണ്ണൻ വന്നെങ്കിലും മുത്തച്ഛൻ വഴക്കുപറഞ്ഞെന്നല്ലാതെ ഒന്നും വിട്ടു പറയാൻ ലിച്ചു തയ്യാറായില്ല. കണ്ണനും വേറൊന്നും നടന്നില്ലെന്ന സമാധാനത്തിൽ ഇരുന്നു. ലിച്ചു വഴികളൊന്നും കിട്ടാതെ മുത്തച്ഛനോട് സംസാരിക്കാൻ തീരുമാനിച്ചു. മുത്തച്ഛൻ മുറ്റത്ത് വൈകുന്നേരം നടക്കുന്ന സമയം നോക്കി ആരും ചുറ്റുപാടും ഇല്ലെന്ന് ഉറപ്പുവരുത്തി ലിച്ചു അടുത്തേക്ക് ചെന്നു.
“ഹാ..മോളോ..ഇന്ന് കണ്ടേ ഇല്ലല്ലോ. എവിടായിരുന്നു.
“മുത്തച്ഛനല്ലേ രാവിലെ തന്നെ വണ്ടിയെടുത്ത് എങ്ങോട്ടോ പോയത്.
“ശെരിയാണല്ലോ.. ജിഷ്ണുവിന്റെ സൂപ്പർമാർക്കറ്റ് വരെ പോയതാ. പിന്നവിടിരുന്നു. മോള് കല്യാണം കഴിഞ്ഞ ശേഷം അങ്ങോട്ട് തിരിഞ്ഞു നോക്കിയിട്ടില്ലല്ലോ.
“എനിക്കത് മടുത്തു. അതാ.
“നിന്റെ ഇഷ്ടം. എന്തോ പറയാൻ ഉണ്ടല്ലോ ലിച്ചു നിനക്ക്?
“ഇന്നലത്തെ കാര്യം.
“അത് നീ മറന്നില്ലേ? ഞാൻ മറന്നു. ഭർത്താവിന്റെ സ്ഥാനവും സുഖങ്ങളുടെ സ്ഥാനവും തമ്മിലുള്ള വ്യത്യാസം മാത്രം മനസ്സിൽ ഉണ്ടായാൽ മതി.
“എനിക്ക് മനസിലായി. അതല്ല പറയാൻ വന്നത്. ശിഹാനി. അവളുടെ കാര്യം.