കണ്ടിട്ടില്ലല്ലോ?….” സീത പറഞ്ഞൊഴിഞ്ഞു…
“ഉം.. ശരിയാരിക്കും.. പക്ഷേ അത് പറഞ്ഞപ്പോ നീയൊന്നു ചുവന്നു…” ഹി ഹി… സിനി അവളേ കളിയാക്കി…
“ഒന്ന് പോടീ…. കേട്ടപ്പോ ഒരു സുഖം… അത്രേ ഉള്ളൂ… ഹി ഹി..” സീതയും ചിരിച്ചു…
ആ സംഭാഷണം അവിടെ അവസാനിച്ചു… തിരികെ ഓഫീസില് വന്നിരുന്നപ്പോഴും സീതയുടെ മനസ്സില് ആ ചിന്ത നിലനിന്നു… ഏട്ടനോട് പറയണോ? അതോ?………………………………………………….
………………………..
ഉച്ചയായപ്പോഴേക്കും വസ്തുവിന്റെ ആധാരം കഴിഞ്ഞു. റെജിസ്റ്റര് ഓഫീസിലെ കാര്യങ്ങളൊക്കെ പടപടാന്ന് നടന്നു.. കൈക്കൂലിയുടേം പിടിപാടിന്റെയും ശക്തി… വിനോദ് രമേഷിനെയും കൂട്ടി അവരുടെ റിസോര്ട്ടിലെക്ക് പോയി.
അങ്ങനെ മൂന്നാറില് ഒരു വീടും സ്ഥലവും സ്വന്തമായിരിക്കുന്നു… നല്ല പ്രൈവസിയുള്ള, മനോഹരമായ സ്ഥലം… ഉച്ചനേരം ഒഴിച്ചാല് ബാക്കി സമയം ഏറെക്കുറെ തണുപ്പില് കുളിച്ചു നില്ക്കും.. മഴതുടങ്ങിയാല് പിന്നെ മഞ്ഞിന്റെ കാര്യം പറയാനും ഇല്ല… എല്ലാം കൊണ്ടും രതിക്രീഡകള്ക്കിണങ്ങിയ പ്രദേശം..
വീടിനു പിന്നില് ഉള്ള നടവഴിയിലൂടെ കയറി വനംവകുപ്പിന്റെ സ്ഥലത്തുകൂടി അര മണിക്കൂര് നടന്നാലൊരുഗ്രന് ലൊക്കേഷനുണ്ട്.. മലയുടെ തുഞ്ചത്തായി തുറസായ ഒരു പ്ലാറ്റ്ഫോപോലെ ഒരു മൊട്ടക്കുന്നും പാറക്കെട്ടും.. അവിടേക്ക് ചെന്നെത്താന് ഒരൊറ്റ മാര്ഗമേയുള്ളൂ… ഇരുവശവും കൊക്കയുള്ള, പാലംപോലെ ഒരു വഴി.. നമ്മള് ഇല്ലിക്കല് കല്ലിലും മീശപ്പുലിമലയിലും ഒക്കെയുള്ളതുപോലെ.. മലമുകളിലെ സൂര്യോദയം അതിന്റെ സകലപ്രൌഡിയോടും കൂടി കണ്ടാസ്വദിക്കാന് പറ്റിയ സ്ഥലം.. അവിടെക്കുള്ള ഏക നടവഴി തുടങ്ങുന്നത് ആ വസ്തുവില് നിന്നും ആയതുകൊണ്ട്, ഏറക്കുറെ സമ്പൂര്ണ്ണ പ്രൈവസിയും അവിടെക്കിട്ടും…
വീടിരിക്കുന്നിടവും നല്ല പ്രൈവസിയുള്ള സ്ഥലമാണ്.. മുകളിലേക്ക് മുഴുവന് വനമായതിനാല് അധികം പേര് അങ്ങോട്ട് വരാറില്ല.. നല്ലൊരു ചുറ്റുമതില് കൂടി പണിതാ മുറ്റത്തും വരാന്തയിലും നടക്കുന്നതൊന്നും പുറമെയുള്ള ആര്ക്കും കാണാന് കഴിയില്ല… ഒരു കട്ടിലെടുത്തു മുറ്റത്തിട്ടാല് അവിടെ കളിനടത്താം… ഉഫ്ഫ്…
ഹരിയുമൊത്തുള്ള ത്രീസം ഇവിടെവെച്ചാവാം… സീതയ്ക്കൊരു സര്പ്രൈസ് ആവണം അടുത്ത സമാഗമം.. ഹരിയുടെ പരീക്ഷ കഴിഞ്ഞാ അധികം താമസിക്കാതെ നടപടിയാക്കണം.. പക്ഷെ അതിനുമുമ്പ് ഇവിടെ മതിലല്ലാതെ മറ്റു കുറച്ചു കാര്യങ്ങള് കൂടി ഒരുക്കാനുണ്ട്.. ടോയ്ലെറ്റില് ചില്ലറ പണികള്. ബെഡ്രൂമിലും ലിവിങ്ങിലും കുറച്ചു ഫര്ണീച്ചറുകള് അങ്ങനെ..
“ഡാ.. നല്ല കൊണ്ട്രാക്ടറുമാരെ വല്ലോ പരിചയമുണ്ടോ നിനക്ക്?…” വിനോദ് രമേശിനോട് ചോദിച്ചു…
“നമ്മുടെ വര്ക്കൊക്കെ ചെയ്യുന്ന ഒരു ഇക്കയുണ്ട്.. ആളുവല്ല്യ കുഴപ്പമില്ല, എന്തിനാ സാറേ?…”