സാംസൻ 8 [Cyril]

Posted by

“ഹൂ….. ഊം….” എന്ന് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ദേവി വിരലുകളിൽ ഉയർന്നു താഴ്ന്നു.

അന്നേരം പിന്നെയും ഞാൻ പൂറിനെ ഞെക്കി പിഴിഞ്ഞു വിടാതെ പിടിച്ചിരുന്നു.

ദേവി വിറച്ചു പിടഞ്ഞ് തുള്ളിച്ചാടി.

അപ്പോൾ അവളുടെ കൈയിൽ ഉണ്ടായിരുന്ന എല്ലാ പാത്രങ്ങളും താഴെ വീണു ചിതറി. എല്ലാം സ്റ്റീല്‍ ആയിരുന്നത് കൊണ്ട്‌ ഒന്നും പൊട്ടിയില്ല.

“എന്താ മക്കളെ അവിടെ… ആരാ വീണത് എന്താ വീണത്…?” ആന്റി കിച്ചനിൽ നിന്നും പുറത്തേക്ക്‌ ഓടിവന്ന് നോക്കി.

അപ്പോൾ താഴെ ചിതറി കിടക്കുന്ന പാത്രങ്ങളെ പിറക്കി എടുക്കുന്ന ഞങ്ങളെയാണ് ആന്റി കണ്ടത്.

“നിങ്ങളില്‍ ആരെങ്കിലും വീണു എന്ന് ഞാൻ പേടിച്ചുപോയി.” ആന്റി തലയാട്ടി കൊണ്ട്‌ തിരികെ പോയി.

എല്ലാം പിറക്കിയെടുത്ത ശേഷം ദേവി എന്റെ കൈയിൽ ഉള്ളതും പിടിച്ചുവാങ്ങി കൊണ്ട്‌ ദേഷ്യത്തില്‍ കിച്ചനിലേക്ക് ഏറെകുറെ ഓടുകയായിരുന്നു.

ഈശ്വരാ… എനിക്ക് എന്തിന്റെ കേടായിരുന്നു…!!? ദേവി പിന്നെയും എന്നോട് പിണങ്ങിയിരിക്കുന്നു.

മനസ്സിൽ വിഷമിച്ചു കൊണ്ട്‌ ഞാൻ എഴുനേറ്റ് കൈ കഴുകിയ ശേഷം ഹാളില്‍ ചെന്നിരുന്നു.

അല്‍പ്പം കഴിഞ്ഞ് ആന്റിയും ദേവിയും ഹാളില്‍ വന്നിരുന്നു. ആന്റി അവരുടെ കുട്ടിക്കാലത്ത് നടന്ന ചില കാര്യങ്ങളെ ഞങ്ങളോട് ഷെയർ ചെയ്യാൻ തുടങ്ങി.

ദേവി എന്നെ കാണുമ്പോൾ എല്ലാം മുഖം വീർപ്പിച്ചു. പക്ഷേ ആന്റി എന്നെ നോക്കാത്ത സമയത്തെല്ലാം ഞാൻ കൈകൂപ്പിയും സ്വന്തം ചെവിക്ക് പിടിച്ചും മൗനമായി ക്ഷമ യാചിച്ചു.

അവസാനം ഇരുപത്തിയഞ്ച് പ്രാവശ്യം കൈകൂപ്പുകയും പത്തോ മുപ്പതോ പ്രാവശ്യം എന്റെ ചെവിക്ക് പിടിച്ച ശേഷവും ആണ്‌ ദേവിക്ക് അലിവു തോന്നിയത്‌. അപ്പോൾ അവള്‍ പുഞ്ചിരിച്ചു കൊണ്ട്‌ കണ്ണ് ചിമ്മി കാണിച്ചു. അപ്പോഴാണ് സമാധാനമായത്.

അതുകഴിഞ്ഞ്‌ അര മണിക്കൂര്‍ ഞങ്ങൾ മൂന്നുപേരും എന്തെല്ലാമോ സംസാരിച്ചിരുന്നു. കളിയും തമാശയും പറഞ്ഞു ഞങ്ങൾ രസിച്ചു. ഒടുവില്‍ എനിക്ക് നല്ല ക്ഷീണം അനുഭവപ്പെട്ടു.

“ഞാൻ പൊയ്ക്കോട്ടെ ആന്റി..? കഴിഞ്ഞ ദിവസം നല്ലതുപോലെ ഉറങ്ങാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. വീട്ടില്‍ ചെന്ന് നന്നായി ഉറങ്ങണം.” ഞാൻ പറഞ്ഞു.

ഉടനെ ദേവിയുടെ മുഖം വാടി. ആന്റി മുഖം ചുളിച്ചു… പക്ഷേ എന്റെ മുഖത്ത് ക്ഷീണം കണ്ടതും ആന്റി പുഞ്ചിരിച്ചു.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *