Posted by ഏതായലും നടന്ന കാര്യങ്ങളൊന്നും ദിവ്യയോട് പറയണ്ട എന്ന എൻ്റെ നിർബന്ധം ഒടുവിൽ ഡോക്ടർ അംഗീകരിച്ചു. പക്ഷെ എനിക്ക് ഇങ്ങനെ ഒരു അവസ്ഥയുണ്ട് എന്ന് അവളെ അറിയിച്ചു. അത് ഐഷുവിനെ അറിയിക്കാതിരിക്കാൻ ദിവ്യയുടെ കാല് വരെ പിടിക്കേണ്ടി വന്നു. പക്ഷെ എൻ്റെ കാര്യത്തിൽ അവൾക്ക് നല്ല ആവലാതി ഉണ്ടായിരുന്നു. തുടർച്ചയായ ചികിൽസയിലൂടെ ഇത് മാറ്റിയെടുക്കാം എന്ന് ഡോക്ടർ പറഞ്ഞപ്പോൾ അതിന് എന്നെ ഡോക്ടറുടെ അടുത്ത് സമയത്ത് എത്തിക്കുന്ന ഉത്തരവാദിത്തം ദിവ്യ ഏറ്റെടുത്തു.
പിന്നെ അങ്ങോട്ട് ഞാൻ എന്നിലെ എന്നെ തിരിച്ചറിഞ്ഞ നാളുകളായിരുന്നു….! ഞാൻ അറിയാത്ത ഒരുപാട് രഹസ്യങ്ങൾ ഞാൻ മനസ്സിലാക്കിയ നാളുകൾ.
ഇതിനേക്കാൾ എല്ലാം എന്നെ വേദനിപ്പച്ചത്. ഐഷുവിന്റെ മുന്നിൽ അഭിനയിച്ച ഓരോ നിമിഷവുമായിരുന്നു. പല പ്രാവിശ്യം എല്ലാം അവളൂടെ തുറന്ന് പറഞ്ഞ് കാല് പിടിച്ച് മാപ്പ് ചോദിച്ചാലോ എന്ന് പോലും ചിന്തിച്ചു. പക്ഷെ അവളെന്നെ വിട്ടുപോകുമോ എന്ന ഭയം എന്നെ അതിൽ നിന്നും വിലക്കി.
എൻ്റെ കൈ ശരിയായി ഞങ്ങൾ കോളേജിൽ എത്തിയപ്പോൾ പിള്ളേരിൽ നിന്നും ഏൽക്കേണ്ടി വന്ന പരിഹാസനങ്ങൾ എന്നെ മുറിവിൽപ്പിച്ചത് ഞാൻ കാരണം എൻ്റെ ഐഷുവിന് ഞാൻ കാരണം അത് ഏൽക്കേണ്ടി വന്നു എന്ന കുറ്റബോധമായിരുന്നു.
അതിന് ഞാൻ പരിഹാരം കണ്ടെത്തിയത് അവളെ കൂടുതൽ സ്നേഹിച്ചു കൊണ്ടാണ്. അവളോടുള്ള തല്ലുകൂടൽ കുറച്ചു, കോളേജിൽ കഴിയുന്ന സമയവും അവളുടെ നിഴലായി നടന്നു. അവളെ എല്ലാ കാലിയാക്കലുകളിൽ നിന്നും ഒരു പരിച പോലെ സംരക്ഷിച്ചു.
സാഗറിൻ്റെ ഗ്യാങിലെ ഒന്ന് രണ്ട് പേരെ ഒഴിച്ച് ബാക്കിയെല്ലാത്തിനെയും സോപ്പിട്ട് കുപ്പിയിലാക്കി ഐഷുവിന്റെ സംരക്ഷത്തിന് ഉപയോഗിച്ചു. എൻ്റെ മാറ്റങ്ങൾ തിരിച്ചറിഞ്ഞെങ്കിലും ഐഷു എന്നോടൊന്നും ചോദിച്ചല്ല എൻ്റെ സ്നേഹവും സംരക്ഷണവും അവളൊരുപാട് ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നു എന്ന് തോന്നി.
പക്ഷെ എൻ്റെ സംഘടങ്ങളെല്ലാം അറിയാതെയെങ്കിലും സ്നേഹം കൊണ്ടവൾ പതിയെ മാറ്റിയെടുത്തു. ഈ സ്നേഹത്തിന് വേണ്ടിയാണ് ഞാൻ ചിലത് മറച്ചു വെക്കുന്നത് എന്ന തോന്നൽ എൻ്റെ ഉള്ളിലെ കുറ്റബോധം കുറക്കുന്നതിന് സഹായകമായി.
എന്നാൽ ഇന്നും ഉണങ്ങാത്ത മുറിവുകളായി ആ ഓർമ്മകൾ എൻ്റെ ഹൃദയത്തിൽ ബാക്കി നിൽക്കുന്നു.
രശ്മി പോയ ബൈക്കിന് പുറകിൽ പായുമ്പോഴും ആ ഓർമ്മകൾ വീണ്ടും എന്നെ മുറിവേൽപ്പിച്ചു….!
തുടരും….!