ഒരു ചിരിയോടെ രാമ മൂർത്തി ചോദിച്ചു.
“മീര ഇവിടൊക്കെ പരിശോധിച്ചിട്ട് എന്തൊക്കെ കണ്ടു.”
മീര ഒരു ജാള്യതയോടെ നവീന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി.
“പറ.. ഞാൻ സാറിനോട് പറഞ്ഞോളം.”
മീര പറഞ്ഞു തുടങ്ങിയ കാര്യങ്ങൾ നവീൻ പറഞ്ഞു തുടങ്ങി.
“സാർ അല്ലാതെ ഈ വീട്ടിൽ വേറെ ആരും ഇല്ല.. അടുക്കളയിൽ ലാപ്ടോപ്പ് ഇരിപ്പുണ്ട്. അതിൽ ഒരു കൊറിയൻ ഫിലിം പ്ലേയ് ആയികൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്.. പകുതി കഴിച്ച ദോശ പ്ലേറ്റിൽ ലാപിനടുത്ത് തന്നെ ഇരുപ്പുണ്ട്. പിന്നെ റൂമിൽ ഒരു കൂട്ടിൽ വെള്ള എലിയെ വളർത്തുന്നുണ്ട്.”
ഇതൊക്കെ കേട്ട് കഴിഞ്ഞ രാമ മൂർത്തി ഒരു ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു.
“അപ്പോൾ അടുക്കള, ബെഡ്റൂം എല്ലായിടത്തും മീര കയറി ഇറങ്ങി.”
മീര ഒരു ചിരിയോടെ പുഞ്ചിരി നിറഞ്ഞ മുഖത്തോടെ ഇരിക്കുന്ന നവീനെ നോക്കി.
“നിങ്ങൾ എല്ലാപേരും കുറച്ച് സമയത്തേക്ക് മിണ്ടാതെ ഇരിക്കണം.”
ഇതും പറഞ്ഞ് കൊണ്ട് രാമ മൂർത്തി കണ്ണുകൾ അടച്ചു. ഏകദേശം 5 മിനിറ്റ് കഴിഞ്ഞിട്ടാണ് പിന്നെ കണ്ണുകൾ തുറക്കുന്നത്. അത്രയും നേരം അവരെല്ലാപേരും അയ്യാളുടെ മുഖത്തേക്ക് തന്നെ നോക്കി ഇരിക്കുകയായിരുന്നു.
രാമ മൂർത്തി എന്താണ് പറയുന്നതെന്നറിയാൻ എല്ലാപേരും ആകാംഷയോടെ കാത്തിരുന്ന്.
“എനിക്കിവിടെ ഇപ്പോൾ ഒരു ആത്മാവിന്റെ സാന്നിത്യം കണ്ടെത്താൻ കഴിയുന്നില്ല.”
മീരയുടെ മുഖം തെളിഞ്ഞു.
നവീൻ ചോദിച്ചു.
“അപ്പോൾ എന്റെ കൂടെയുള്ളത് ഒരു ആത്മാവ് അല്ലെന്നാണോ?”
‘അതെ..”
“അപ്പോൾ മീര ഇപ്പോഴും എവിടെയെങ്കിലും ജീവനോടെ കാണുമല്ലേ?”
“എനിക്ക് അതിനാണ് സാധ്യത കൂടുതൽ തോന്നുന്നത്.”
ആകാശും കാവ്യയും ആശ്വാസത്തോടെ നെടുവീർപ്പിട്ടു. മീരയുടെ അവസ്ഥയും മറ്റൊന്നായിരുന്നില്ല.”