പ്രഹേളിക [Ne-Na]

Posted by

വീടിന്റെ ചുറ്റുപാടും നല്ല വൃത്തിയായി സൂക്ഷിച്ചിട്ടുണ്ട്. പറമ്പിൽ പ്ലാവ്, മാവ്, വെപ്പ് അങ്ങനെയുള്ള വൃക്ഷങ്ങളും ചെടികളും കൊണ്ട് സമ്പന്നമാണ്. ചെറിയ തണുപ്പ് നിറഞ്ഞ നിശബ്തമായ ഒരു അന്തരീഷം.

ബെല്ലടിച്ച് അവർ പുറത്ത് കാത്തു നിന്നു. ഈ സമയം കൊണ്ട് മീര അടച്ചിട്ടിരുന്ന ഡോറിലൂടെ അകത്തേക്ക് കയറി പോയി.

അവളുടെ ആ പ്രവർത്തി കണ്ട് നവീൻ അറിയാതെ ചിരിച്ചു.

“എന്താടാ ചിരിക്കൂന്നേ?”

കാവ്യയുടെ ചോദ്യം കേട്ട് അവൻ പറഞ്ഞു.

“അവൾ അകത്തേക്ക് കയറി പോയിട്ടുണ്ട്.”

ഈ സമയം ഡോർ തുറന്ന് ഒരു 30 വയസ് തോന്നിക്കത്തക്ക ചെറുപ്പക്കാരൻ  അവർക്ക് മുന്നിൽ പ്രത്യക്ഷപെട്ടു.

“ആരാ?”

അയ്യാളുടെ ചോദ്യത്തിന് ആകാശ് ആണ് മറുപടി നൽകിയത്.

“ഞങ്ങൾ രാമ മൂർത്തി സാറിനെ കാണാൻ വന്നതാണ്.”

ചെറിയൊരു പുഞ്ചിരിയോടെ അയ്യാൾ പറഞ്ഞു.

“ഞാൻ തന്നെയാണ് രാമ മൂർത്തി.”

സത്യത്തിൽ അവർ പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്നത് കുറച്ച് കൂടി പ്രായം ആയിട്ടുള്ള ഒരാളെ ആയിരുന്നു.

അതിന്റെ ഒരു മുഖ ഭാവത്തോടെ തന്നെ ആകാശ് പറഞ്ഞു.

“ഞാൻ ഇന്നലെ രാത്രി വിളിച്ചിരുന്നു. ആകാശ്.”

രാമ മൂർത്തി നവീനെ ഒന്ന് നോക്കി.

“അപ്പോൾ ഇതാണ് ആകാശ് ഇന്നലെ പറഞ്ഞ കക്ഷി.”

എന്നിട്ട് അയ്യാളുടെ നോട്ടം കാവ്യയുടെ നേർക്കായി.

“നവീന് മാത്രേ ആ പെങ്കൊച്ചിനെ കാണാൻ പറ്റുകയുള്ളെന്ന് പറഞ്ഞിട്ട് ഇതിപ്പോൾ എനിക്കും കാണാല്ലോ.”

കാവ്യ പെട്ടെന്ന് പറഞ്ഞു.

“അയ്യോ, ഞാനല്ല അത്.”

രാമ മൂർത്തി ചിരിച്ച് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *