പിന്നെ മെല്ലെ കസേരയിൽ അമർന്നു.. വിരലുകൾ ആ ചൂടുള്ള ചന്തിച്ചുഴിയിൽ ഉള്ളിലേക്ക് അമർന്നിരുന്നു.
വിടെടാ മോനേ… ഈ ഓപ്പോൾ നിനക്കെന്തു വേണേലും തരാമെടാ…ദേവി കിതച്ചു…. അപേക്ഷിച്ചു…
ഉള്ളിൽ ഒന്നരയോ, ഷഡ്ഢിയോ…. ഞാൻ വിരൽ അമർത്തിക്കൊണ്ട്‌ ചോദിച്ചു..
ഒന്നര… ആ മുഖം പിന്നെയും തുടുത്തു.
എനിക്ക് തോന്നി… ഇത്രേം വലിയ ചന്തികൾ പൊതിയാൻ ഷഡ്ഢി പോരാ… ഞാൻ വിരലുകൾ ഇട്ടിളക്കി….
കൈ എടുക്കടാ… നിയ്യ്‌ കാരണം ഇപ്പം കീഴ്‌ശ്വാസം വിടാൻ തോന്നണൂ…
വിട്ടോ… ഇവിടിപ്പം ആരുമില്ല…
ഛേ… നിയ്യ്‌ ഇരിക്കുമ്പൊഴോ?
വേണമെങ്കിൽ മതി..
ചുറ്റും നോക്കിയിട്ട്‌ അവർ ഒരു നീണ്ട, ചൂടുള്ള വളി വിട്ടു.. ആ അധോവായു ചന്തിപ്പാളികൾ പകുത്ത്‌ അവിടെ നുഴഞ്ഞുകയറിയിരുന്ന എന്റെ വിരലുകളെ ചുംബിച്ചുകൊണ്ട് വെളിയിൽ വന്നു.
ഞാൻ മൂക്കു വിടർത്തി.
ഇന്നലെ തേങ്ങയരച്ച മത്സ്യക്കറി, അത്താഴം… അല്ലേ ദേവിയോപ്പോളേ?
ഛി പോടാ…വൃത്തികെട്ടവൻ…അവർ നാണിച്ചു ചിരിച്ചു…
വിരലുകൾ ഊരി മണപ്പിച്ചു കാട്ടി… ആ മുഖം നാണിച്ചു പിന്നെയും ചുവന്നു.
വൈകുന്നേരം കാണാം എന്റെ ദേവീ… ഞാൻ പറഞ്ഞു.
ശരി ശരി ഇപ്പോൾ പോടാ…. വഷളൻ… അവർ ഒരു ചോക്കെടുത്തെന്നെ എറിഞ്ഞു.
ചിരിച്ചുകൊണ്ട് ഞാൻ ശങ്കരേട്ടന്റെ അടുത്തേക്ക് പോയി.
(തുടരും)
പൊങ്ങുതടി – 3 (ഋഷി)
Posted by