പേരില്ലാത്ത സ്വപ്നങ്ങളിൽ ലയിച്ചു 2.2 [Malini Krishnan]

Posted by

ഇപ്പോ ഉള്ള സ്ഥലത്ത് നിന്നും നാഗാലാൻഡിലേക്ക് ഏകദേശം 9 മണിക്കൂറോളം യാത്രയുണ്ട്. എല്ലാരും മാറിമാറി വണ്ടി ഓടിച്ചു. ലോഹിത്തിന് വണ്ടി നേരെ ഓടിക്കാൻ അറിയാത്തതുകൊണ്ട് അവനെ ഈ സമയം കൊണ്ട് ഓടിക്കാനും പഠിപ്പിച്ചു.

പോകുന്ന വഴിക്ക് സാമിനും ലോഹിത്തിനും Wari Chora പോണം എന്ന് പറഞ്ഞു. Canyon എന്ന് പറയും ഇതിന്, ചെറിയ ഒരു വെള്ളച്ചാട്ടം പോലെ, മലയുടെ ഇടയിൽ കൂടി ഒഴുകുന്ന ചെറിയ വെള്ളക്കെട്ട്. അവിടെ ബോട്ടിങ്ങും കാര്യങ്ങളുമായി ചിലവഴിച്ചു. അവന്മാരുടെ നിർബന്ധം കൊണ്ടുമാത്രം ഹൃതിക് അവിടെ പോയത്, അതിമനോഹരമായ സ്ഥലം. ഏകദേശം സൂര്യൻ അസ്തമിക്കാൻ ആയപ്പോഴാണ് അവർ അവിടെ നിന്നും ഇറങ്ങിയത്.

“മൈര്… ഇരുട്ടി തുടങ്ങിയലോ കൂട്ടുകാരെ…” സാം പറഞ്ഞു.

“ആളും അനക്കവും ഉള്ള എവിടെ എങ്കിലും എത്തുമ്പോ അവിടെ നിർത്താം. സ്റ്റേ ഒന്നും എടുക്കണ്ട വണ്ടിയിൽ തന്നെ കിടക്കാം” ലോഹിത് പറഞ്ഞു.

“അങ്ങനെ പറ. ഇപ്പോഴാണ് നീ ഈ ട്രിപ്പിന്റെ യഥാർത്ഥ വൈബിലേക്ക് വന്നത്. ശെരിക്കും വല്ല കാട്ടിലോ മരത്തിന്റെ മേളരെയോ ടെന്റ് ഒക്കെ അടിച്ച് രാത്രി ഉറങ്ങണം…” ഹൃതിക് പറഞ്ഞു.

“ഈ ഫാന്റസി പുണ്ട… അല്ല ഇരുട്ട് ആയ ഇപ്പൊ എന്താ, ഹെഡ്ലൈറ്റ് ഇട്ട് പോയ പോരെ. ഇതൊന്നും അറിയില്ലെങ്കിൽ പിന്നെ ഡ്രൈവർ സീറ്റിൽ കേറി ഉണ്ടാകാൻ നിക്കണോ” ലോഹിത് പിന്നിൽ നിന്നും പറഞ്ഞു.

“അതിന് ഈ പാട്ട വണ്ടിയുടെ ലൈറ്റ് ഇട്ടിട്ട് എന്തെങ്കിലും കാണണ്ടേ” സ്റ്റേറിങ് മുറുക്കി പിടിച്ച് കൊണ്ട് സാം പറഞ്ഞു.

“അവൻ എന്തേലും പറഞ്ഞ അവനെ ചീത്ത വിളിയെടാ, വണ്ടിയെ കുറ്റം പറയണോ” ഹൃതിക് ചോദിച്ചു.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *