പാർവ്വതി ✍️അൻസിയ✍️

“ആയിക്കോട്ടെ…. സന്തോഷമേ ഉള്ളു…. കുടിക്കാൻ വല്ലതും എടുക്കണോ….??

“വേണ്ട….”

“മോൾക്കോ….??

അകത്തേക്ക് തല ഇട്ടാണ് അയാളത് ചോദിച്ചത്… ഇത് വരെ വൈദ്യർ വാതിൽ ചാരി നിന്നതിനാൽ അച്ഛന് തന്നെ കാണാൻ കഴിഞ്ഞിരുന്നില്ല… ബെഡിൽ നിവർന്ന് കിടക്കുന്ന മകളുടെ കിടത്തിൽ എന്തോ പന്തികേട് പോലെ അയാൾക്ക് തോന്നി….മുട്ടിന് മുകളിൽ കയറ്റി വച്ച നൈറ്റി അതും ഒരുവട്ടം പോലും മകൾ ഇട്ട് കാണാത്ത വേഷം…. വീണ്ടും അയാൾ പാർവ്വതിയോട് ചോദിച്ചു…

“വെള്ളം വല്ലതും വേണോ….??

അച്ഛന്റെ മുഖത്ത് നോക്കാതെ അവൾ വേണ്ടന്ന് പറഞ്ഞു… മകളുടെ മുഖത്ത് നിന്നും കണ്ണെടുത്ത അയാൾ അവൾക്കരികിൽ ബെഡിൽ കിടക്കുന്ന പാന്റീസ് കണ്ടു ചങ്കിടിപ്പോടെ അയാളത് തന്നെ നോക്കി നിന്നു … അച്ഛൻ പോയോ എന്ന് തല ചെരിച്ചു നോക്കിയ പാർവ്വതി കണ്ടത് തന്റെ അരികിൽ കിടക്കുന്ന പാന്റീസ് നോക്കി നിക്കുന്ന അച്ഛനെയാണ്… തലയ്ക്കിട്ട് ഭാരമുള്ളത് കൊണ്ട് അടികിട്ടിയ പോലെ തോന്നി അച്ഛന്റെ മുഖം കണ്ടപ്പോ… അയാൾ പാർവ്വതിയെ നോക്കി ഒരു വിളറിയ ചിരി മുഖത്ത് വരുത്തി ഒന്നും മിണ്ടാതെ അവിടെ നിന്നും ഇറങ്ങി പോയി…. തനിക്ക് വേണ്ടി മാത്രം ജീവിക്കുന്ന ആ മനുഷ്യനെ താൻ മറന്നു തന്നെ ജീവന് തുല്യം സ്നേഹിച്ച അനീഷേട്ടനെ താൻ മറന്നു… ഈ മേല്ക്കൂര ഇടിഞ്ഞു പൊളിഞ്ഞു വീണ് അതിനുള്ളിൽ ശ്വാസം കിട്ടാതെ താൻ മരിച്ചെങ്കിൽ എന്നവൾ അതിയായി ആഗ്രഹിച്ചു……

വൈദ്യർ പോയതോന്നും അവൾ അറിഞ്ഞില്ല മുറിയിൽ നിന്നും പുറത്ത് ഇറങ്ങാൻ ആവാതെ അവൾ തന്റെ മുറിയിൽ തന്നെ ഇരുന്നു …. രവിലെയൊന്നും കഴിക്കാത്തത് കൊണ്ട് ഉച്ച ആയപ്പോഴേക്കും നല്ല വിശപ്പ് തോന്നി പാർവ്വതി രണ്ടും കല്പിച്ചു അകത്തേക്ക് ചെന്നു… പതിവിന് വിപരീതമായി അന്ന് ടേബിളിൽ ഭക്ഷണം അടച്ചു വെച്ചതോന്നും അവൾ കണ്ടില്ല… ആകെ ഉണ്ടായിരുന്ന അച്ഛനും തന്നെ കയ്യൊഴിഞ്ഞെന്ന് അവൾക്ക് മനസ്സിലായി…