ശില : ചേട്ടന് വിഷമം ആയിന്നാ തോന്നണേ. കണ്ണൊക്കെ നിറഞ്ഞു.
ശാലു : നല്ലതാ പൂർണേ. ഒരാളെയെങ്കിലും പേടി വേണം. ജിഷ്ണുന് പേടി ഉണ്ടായിരുന്നു. കിച്ചൂന് അതില്ല. അതെങ്ങനാ അച്ഛനല്ലേ എല്ലാത്തിനും വളംവച്ച് കൊടുക്കുന്നത്.
ബാബു : എന്നെ വെറുതെ വിട്. അച്ഛൻ നല്ല അച്ഛനാ മരുമോളെ.
പൂർണ : അതെനിക്ക് അറിയാല്ലോ അച്ഛാ.
ബാബു : പിന്നല്ല.
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
സമയം : 11AM
കുറേനേരം മൊബൈലിൽ കോമെഡി കണ്ടിരുന്നു. എത്ര നേരമായിട്ടും സങ്കടം മരുന്നില്ല. പുറത്തിറങ്ങി എല്ലാരേം ഫേസ് ചെയ്യാനും മടി. കിച്ചു റൂമിൽ തന്നെ ഇരുന്നു.
ശില : ചേട്ടനിരുന്നു കരയുവാണോ?
കിച്ചു : കരയാനോ ഞാനോ? പോടീ പുല്ലേ.
ശില : ഹി ഹി.. ഞാൻ കണ്ടു നേരത്തെ കണ്ണ് തുടച്ചത്.
കിച്ചു : ഓഹ് പിന്നേ. അവളാരാന്നാ അവളുടെ വിചാരം?
ശില : ആരുടെ വിചാരം?
കിച്ചു : എന്നെ വഴക്ക് പറഞ്ഞാ എല്ലാരും അവളെ സപ്പോർട്ട് ചെയ്യുംന്ന് വിചാരിച്ചാ ഇതൊക്കെ.
ശില : ഹഹ..ചേട്ടത്തിയെ ആണോ?