ഞാൻ എന്റെ ക്യാബിനിൽ എത്തിയപ്പോൾ എന്നെ കാണാൻ വന്നയാളെ റിസപ്ഷനിൽ നിന്നും പറഞ്ഞു വിട്ടു. അയാളോട് കുറേ നേരം ചില അത്യാവശ്യ കാര്യങ്ങൾ സംസാരിച്ച് അയാളെ പറഞ്ഞു വിട്ടു. അയാൾ പോയിക്കഴിഞ്ഞപ്പോൾ വീണ്ടും അന്നു നടന്ന കാര്യങ്ങൾ ഓർമ്മയിൽ ഒരു സിനിമാകണക്കെ തെളിഞ്ഞു വന്നു.  നല്ല റൊമാൻറ്റിക് മൂഡിൽ നിന്നിട്ട് ഇടയ്ക്ക് വച്ച് നിർത്തി പോരേണ്ടി വന്നതിൽ എനിക്ക് സങ്കടം ഉണ്ടായിരുന്നു. എങ്ങിനെയെങ്കിലും നയനയെ ഒരിക്കലെങ്കിലും കളിക്കണം എന്ന ആഗ്രഹം അങ്ങനെ എന്റെ മനസ്സിൽ ഉടലെടുത്തു. ഇടയ്ക്ക് ഓഫീസിൽ ഫ്രീ ടൈം കിട്ടുമ്പോൾ അതിനേക്കുറിച്ച് അയവിറക്കി ആ ദിവസം ഒരു തരത്തിൽ കഴിച്ചുകൂട്ടി.
വൈകിട്ട് റൂമിൽ എത്തിയപ്പോൾ മുതൽ ഇടക്കിടക്ക് മൊബൈൽ എടുത്ത് നയനയുടെ മെസ്സേജ് വല്ലതുമുണ്ടോ എന്ന് വാട്ട്സ് ആപ്പിൽ നോക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ഒരു ഒൻപതു മണിയായപ്പോൾ എന്റെ ഷമ നശിച്ച് ഞാൻ അവൾക്കൊരു ഹായ് മെസ്സേജ് അയച്ചു. ഒരു പത്തു മിനിട്ട് കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ഒരു റിപ്ളേ കിട്ടി.
ഞാൻ: എന്താടോ ഒരു മെസ്സേജ് പോലും ഇത്രേം നേരമായി കണ്ടില്ലല്ലോ
നയന: തിരക്കായിരുന്നു
ഞാൻ: ഉം. ഞാൻ കരുതി പിണക്കമാണെന്ന്
നയന: ഉം പിണക്കമാ
ഞാൻ: എന്തിന്
നയന: ഇന്ന് എന്നെ എന്തൊക്കെയാ ചെയ്തത്. അതു കൊണ്ട്
ഞാൻ: ഓ അതാണോ. അത് നിന്നെ ഇഷ്ടമുള്ളതുകൊണ്ടല്ലേ.
നയന: പിന്നേ. എന്നിട്ടാണോ ഉറങ്ങിക്കിടന്ന എന്നെ വിളിച്ചുണർത്തിയിട്ട് അത്താഴമില്ലെന്ന് പറഞ്ഞ് പോയത്.
ഞാൻ: ഓഹോ അതു ശരി. അപ്പോൾ .അത്രക്കും പട്ടിണിയാണോ താൻ.
നയന: ഉം… റേഷനാ
ഞാൻ: തന്നെ ഞാൻ ഫോൺ വിളിക്കട്ടെ
നയന: ഉം…
ഞാൻ ഫോൺ എടുത്ത് അവളുടെ നമ്പർ ഡയൽ ചെയ്തു. രണ്ട് റിഗ് പൂർത്തിയാവുന്നതിനു മുമ്പേ അവൾ ഫോൺ എടുത്തു
ഞാൻ: ഹലോ
നയന: ഉം എന്തിനാ വിളിച്ചത്
ഞാൻ; വെറുതേ നിന്റെ ശബ്ദം ഒന്നു കേൾക്കാൻ
നയന: എപ്പോഴും എന്റെ ശബ്ദം കേട്ടോണ്ടിരിക്കാൻ ഞാനെന്നാ സാറിന്റെ കാമുകിയാണോ
ഞാൻ: ഉം
നയന: പിന്നേ അതങ്ങു തന്നെ തീരുമാനിച്ചാൽ മതിയോ
ഞാൻ: പിന്നല്ലാതെ. എനിക്ക് ഒരാളെ ഇഷ്ടപ്പെടാൻ നാട്ടുകാരുടെ സമ്മതം വേണ്ടല്ലോ.
നയന: സാറിന് എന്നോട് ഉള്ളത് പ്രേമമല്ല വെറും കാമമാണ്.
ഞാൻ: എന്നു തന്നോട് ആരു പറഞ്ഞു.
നയന: അത് ആരും പറയേണ്ടല്ലോ. ഇന്ന് ഞാൻ കണ്ടതല്ലേ.