നന്മ നിറഞ്ഞവൾ ഷെമീന 7

Posted by

ഞാൻ : പറഞ്ഞാൽ.

നബീൽ : നിന്നെ ഞാൻ സുഖിപ്പിച്ചോളാം. നിന്റെ ഇക്കാ നിന്റെ പിന്നിൽ കേറ്റിയിട്ടുണ്ടോ ?

ഞാൻ : ഇല്ല.

നബീൽ : ഞാനിന്നു കയറ്റട്ടെ…

ഞാൻ : അയ്യോ വേണ്ട…  പിന്നൊരു ദിവസം നോക്കാം.
കയറ്റാൻ മടിയുണ്ടായിട്ടല്ല. ഇന്നത്തെ പ്രഹരങ്ങൾ അവിടമാകെ തുളച്ചു കയറി.  എന്നെ വല്ലാതെ വേദനിപ്പിക്കുന്നുണ്ട്.

ഞങ്ങൾ പിന്നെയും എന്തൊക്കെയോ സംസാരിച്ചു.  ഒരു കളികൂടി കളിച്ചു ഞാനവന്റെ പുറത്ത് കയറി തേങ്ങ പൊളിച്ചു. അതിനു ശേഷം ഞങ്ങൾ വസ്ത്രങ്ങൾ മാറി സാധനങ്ങൾ എല്ലാം എടുത്തു പുറത്തിറങ്ങി. രാത്രി ഒരു രണ്ടര മണി ആയിട്ടുണ്ടാകും.  അവിടുന്നു ഞങ്ങൾ ബൈക്കിൽ നബീൽ ശെരിയാക്കിയ പുതിയ മുറിയിലേക്ക് മാറി. അതൊരു പഴയ ലോഡ്‌ജുപോലെയുള്ള സെറ്റപ്പ് ആയിരുന്നു. ഒരു ഒറ്റമുറി ആയിരുന്നു.  ബാത്റൂം അറ്റാച്ഡ്.  വേറെ ഒന്നുമില്ല. ഇർഫാന്റെ റൂമിനെക്കാൾ സൗകര്യം കുറവായിരുന്നു.  ഇതുപോലുള്ള വേറെയും മുറികൾ ഉണ്ട് അവിടെ. ഫാമിലിയായി വരെ ആളുകൾ അവിടെ താമസിക്കുന്നുണ്ട്. പിന്നെ കുറെ ബാച്‌ലർസ് മുറികളും. രാത്രി ആയതുകൊണ്ട് ആരും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല അവിടെ. മേലേ ഒരറ്റത്തെ മുറിയാണ് ഞങ്ങളുടേത്. മുറിയിൽ നിന്നു പുറത്ത് വരാന്തയിൽ ഇറങ്ങിയാൽ റോഡിലെ കാഴ്ച കാണാം.

ഞങ്ങൾ മുറിയിൽ കയറി വാതിലടച്ചു കിടന്നുറങ്ങി.  ഇനി രണ്ടു ദിവസം അതിനകത്തു അത് കഴിഞ്ഞാൽ നാട്ടിൽ പോകാം. രാവിലെ കുറച്ച് നേരത്തെ എഴുനേറ്റു  നബീൽ പോകാൻ വേണ്ടി തയ്യാറായിക്കൊണ്ടിരുന്നു. ഞാൻ ബെഡിൽ തന്നെ ചമ്രം പടിഞ്ഞിരുന്നു. അവൻ എന്റെ അടുത്തുവന്നു ചേർന്നിരുന്നു. പെട്ടന്ന് ആരോ കതകിൽ വന്നു മുട്ടി. നബീൽ പോയി വാതിൽ തുറന്ന്.  ഒരു ചെറിയ പയ്യനായിരുന്നു. പേര് സെന്തിൽ.  രാവിലത്തെ ഭക്ഷണം തരാൻ വന്നതായിരുന്നു. കണ്ടിട്ട് ഒരു പന്ത്രഡ് പതിമൂന്നു വയസ്സ് കാണും. എന്റെ അരക്കൊപ്പമേയുള്ളു.  നബീൽ എനിക്ക് അവനെ പരിചയപ്പെടുത്തി. അവന്റെ തമിഴ് എനിക്ക് ചെറുതായി മനസിലായി.ഭക്ഷണം താഴെ ഹോട്ടലിൽ ഏൽപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട് അതവൻ കൊടുന്നു തരുമെന്ന് പറഞ്ഞു.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *