അതും പറഞ്ഞ് അയ്മൂട്ടി കൊപ്രക്കളത്തിൽ മുകളിലെ തട്ടിൽ പരത്തി വച്ചിരിക്കുന്ന കൊപ്ര നിലത്തിടാൻ അവിടെയുള്ള ചെറിയ കോണിയിൽ കയറി നിന്നു. ജാനകി താഴെ കുന്തിച്ചിരുന്ന് അയ്മൂട്ടി താഴേക്കിടുന്ന കൊപ്ര വാരിക്കൂട്ടി ചാക്കിൽ നിറച്ച് കൊണ്ടിരുന്നു.
“ന്നാലും എൻ്റെ അയ്മൂട്ടിക്കാ. ഓള് എന്ത് കൈവിഷാണാവോ എൻ്റെ മോന് കൊടുത്തിട്ടുണ്ടാവ” ജാനകി അവളുടെ പരിഭവം പറച്ചിൽ തുടർന്നു.
“ജ്ജ് എന്തിനാ ബേജാറാവണത്. ജ്ജ് പണ്ടെങ്ങനായിരുന്നു? അന്നെപ്പോലെ കഴപ്പ് മൂത്ത് നടക്കണ ഒന്നിനെ ഞമ്മള് ഈ ദുനിയാവില് കണ്ടിട്ടില്ലപ്പാ.”
“അതൊക്കെ പണ്ടല്ലേ എൻ്റെ അയ്മൂട്ടിക്കാ. ഇങ്ങളും മോശൊന്നു അല്ലായിരുന്നല്ലോ.” ഇത് പറഞ്ഞ് മുകളിലേക്ക് നോക്കിയ ജാനകിയുടെ കണ്ണുടക്കിയത് കോണിയിൽ നിൽക്കുന്ന അയ്മൂട്ടിക്കയുടെ മടക്കിക്കുത്തിയ ലുങ്കിക്കടിയിലൂടെ തൂങ്ങിക്കിടക്കുന്ന അയാളുടെ കുണ്ണയാണ്. തൂങ്ങിക്കിടക്കുന്ന അണ്ടി സഞ്ചികളെക്കാൾ താഴെ അയാളുടെ തൂങ്ങിയ കുണ്ണ എത്തിയിരുന്നു. ജാനകിയുടെ കണ്ണുകൾ കുറച്ച് നേരം അതിൽ ഉടക്കി നിന്നു.
“ജ്ജ് മ്മളെ പണിയായുധം നോക്കി വെള്ളറക്കാ?” അയ്മൂട്ടി കോണിയിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി വന്നു.
“ഇത് കുറെ തേഞ്ഞു പോയില്ലേ ഇക്കാ. പണ്ടോക്കെ നല്ല മൂർച്ച ഉണ്ടായിരുന്നു” ജാനകി ചിരിച്ചു.
“ആവശ്യത്തിന് വേണ്ട മൂർച്ച ഒക്കെ അവനുണ്ട്. ജ്ജ് പറഞ്ഞ സ്ഥിതിക്ക് ഇന്ന് മൂർച്ച നോക്കിയിട്ടു തന്നെ കാര്യം.” അയ്മൂട്ടി അയാളുടെ ലുങ്കി പറച്ചെറിഞ്ഞ് ജാനകിയുടെ മുൻപിൽ ഉടുത്തതുണിയില്ലാതെ നിന്നു.
വയസ്സ് എഴുപതായെങ്കിലും കായികാധ്വാനം ചെയ്യുന്നതിനാൽ ആരോഗ്യമുള്ള ശരീരമായിരുന്നു അയ്മൂട്ടിക്ക്. പ്രായാധിക്യം കാരണം അയാളുടെ അണ്ടി സഞ്ചികൾ തൂങ്ങിയാടിയിരുന്നു. കുണ്ണ തൂങ്ങി സഞ്ചിയെക്കാൾ അല്പം താഴെ എത്തിയിരുന്നു.