“ഇനി പറഞ്ഞിട്ട് കാര്യമില്ലല്ലോ? വല്യ കൂട്ടുകാരിയല്ലേ? എല്ലാം അങ്ങ് ബാക്കി കൂടി വിളമ്പാൻ വയ്യായിരുന്നോ? എങ്കിൽ ഇന്ന് ആറ്റിറമ്പിലിട്ട് എന്നെ അവൾ റേപ്പ് ചെയ്തേനെ”
“നിന്നെ ഇന്നു ഞാൻ”
ചേച്ചി അടുത്തു കിടന്ന കമ്പെടുത്ത് നടക്കുന്ന വഴി എന്നെ അടിക്കാൻ വന്നു. ഞാനത് പിടിച്ചു മേടിച്ച് ഒടിച്ചു കളഞ്ഞു.
“അത് പോട്ടെ, ഇനി എന്നാണ് നമ്മുടെ കാര്യം എന്ന് പറ”
“ഇനി ഒന്നും വേണ്ട, നീ അവളെ സെറ്റാക്ക്”
“പിന്നെ സെറ്റാക്കി, അതിപ്പോഴേ സെറ്റാ”
“എങ്കിൽ ഓക്കെ, പിന്നെന്താ കുഴപ്പം?”
“ഞാൻ ചേച്ചിയെ വിടാനൊന്നും പോകുന്നില്ല”
“ആ നമ്മുക്ക് നോക്കാം, ഇപ്പോ നീ പറയുന്നതല്ലേ?”
ഞങ്ങൾ അപ്പോൾ വീട്ടിൽ എത്തിയിരുന്നു. അകത്തെ മുറിയിലേയ്ക്ക് കടക്കുമ്പോൾ മുൻപ് ചേച്ചിയുടെ മുലകളിൽ പിടിച്ച് ഞാനൊരു ഞെക്ക് ഞെക്കി.
“പോടാ”
“ഇങ്ങിനൊക്കെ ഞാൻ അമ്പിളിയേയും ചെയ്യും”
“ചെയ്തോ”
“ഞാൻ വന്ന് ചേച്ചിയോട് പറയും”
“ങാ പറഞ്ഞോ”
അതും പറഞ്ഞ് ചേച്ചി അടുക്കളിയിൽ കയറി, ഇനി അവിടെ നിന്നിട്ട് കാര്യമില്ലാത്തതിനാൽ ഞാൻ വീട്ടിലേയ്ക്ക് പോകാനായി മുറ്റത്തിറങ്ങിയപ്പോൾ മങ്ങിയ സന്ധ്യയിൽ ഈറനായി അർച്ചന. മുഖത്ത് നിർവികാരത.
ഞാൻ ചിരിച്ചു എന്ന് വരുത്തി.
അവൾ എന്നെയും നോക്കി, മൂളിപ്പാട്ട് പാടി..
“എഴുതുന്നു മായ്ക്കുന്നു നീ ചരിത്രം…”
ഒന്ന് ശ്രദ്ധിച്ചിട്ട് ഞാൻ വീട്ടിലേയ്ക്ക് നടന്നു. ഈ പാട്ട് ഏതോ പഴയ സിനിമയിലേതല്ലേ? ഏതാണത്? ഉച്ചയ്ക്ക് ആകാശവാണിയിൽ കേട്ടതായി തോന്നി.
വീടിന്റെ പടി കയറിയപ്പോൾ ഓർമ്മവന്നു.
“കാലമേ കാലമേ.. കനകത്തിൽ കരിപൂശും കാലമേ”
അർച്ചനയും ഞാനും ആര്യചേച്ചിയെ ഭയപ്പെട്ടിരുന്നു എന്നതായിരുന്നു സത്യം.
സാധാരണയായി വൈകിട്ട 6 മണി വരെ മാത്രമേ ഞാൻ ആ വീട്ടിൽ ഉണ്ടാകാറുള്ളൂ. അതുകഴിഞ്ഞ് ആര്യചേച്ചി അർച്ചനയോട് എങ്ങിനെയാണ് പെരുമായിരുന്നത് എന്നറിയാൻ എനിക്ക് വഴിയൊന്നും ഇല്ലായിരുന്നു. പറയാൻ അർച്ചന ശ്രമിക്കുകയോ, തയ്യാറാകുകയോ ചെയ്തിരുന്നില്ല.
എല്ലാവരും ഉള്ളപ്പോൾ ഞങ്ങൾ സാദാരണപോലെ ഇടപെട്ടു, എന്നാൽ ഞങ്ങൾ മാത്രമുള്ള സന്ദർഭ്ഭങ്ങളിൽ കണ്ണിൽ കണ്ണിൽ നോക്കുന്നതിൽ കൂടുതൽ ഒന്നും സംസാരിച്ചിരുന്നില്ല.
ആര്യചേച്ചി ഇത്രയധികം സൂഷ്മത കാണിക്കുമ്പോൾ അതൊന്ന് പൊളിക്കണം എന്ന് എനിക്കും ഉള്ളിൽ ആഗ്രഹം തോന്നാൻ തുടങ്ങി.