എങ്ങോട്ടും ഇറങ്ങരുതെന്നയിരുന്നു കല്പന.
പിറ്റേദിവസമേ അവളെ കൂട്ടാന് വരൂ.
ക്ലാസ് വിട്ടതും നീരജ് നേരെ മായയുടെ അടുത്തേക്ക് ഓടി എത്തി.
“ഹായ് മായ”
“ഹായ്”
“ഇന്നെന്താ പരിപാടി? വീട്ടില് പോകുന്നുണ്ടോ?
“ഇല്ല. നേരെ ഹോസ്റ്റലിലേക്ക്. നാളെ അമ്മാവന് കൂട്ടാന് വരും.”
“എന്നാ നമുക്ക് ഒരു സിനിമയ്ക്കു പോയാലോ?”
“അയ്യോ. ഞാനില്ല.”
“വാടോ. എത്ര കാലമായി ഞാന് വിളിക്കുന്നു”.
“ഇല്ല. ഇപ്പോ തന്നെ ഈ കോളേജില് മൊത്തം പാട്ടാണ് നമ്മള് തമ്മിലുള്ള ബന്ധം. ഇനി ഇപ്പോ നാട്ടുകാരെ കൂടി അറിയിക്കണോ?”
“എന്തായാലും അറിയേണ്ടതല്ലേ. പിന്നെന്താ?”
“ആദ്യം എന്റെ കഴുത്തില് ഒരു താലി കെട്ട്. എന്നിട്ട് അറിയിക്കാം നാട്ടുകാരെ. അതുവരെ എന്റെ പൊന്നുമോന് ക്ഷമിച്ചെ പറ്റൂ”
“നിനക്കെന്നെ വിശ്വാസമില്ലേ”
“ഈ ലോകത്ത് ഏറ്റവും വിശ്വാസം നിന്നെയാണ്. എന്നു കരുതി കറങ്ങി നടക്കാന് ഒന്നും ഞാന് വരില്ല. അതൊക്കെ കല്യാണത്തിന് ശേഷം.”
“എന്നാ പോ”
“പോവട്ടെ”
“നിക്കെടീ. കുറച്ചു കഴിഞ്ഞു പോകാം.”
“അത് ഓകെ.”
“ഇങ്ങ് അടുത്തേക്ക് ഇരി”
“അയ്യട. നിന്റെ ഉദ്ദേശം എനിക്കു മനസിലാകുന്നുണ്ട്. അത് വേണ്ടാട്ടോ?
“എന്തു ഉദ്ദേശം?”
“ഒന്നുമില്ലേ… “
“എന്നിട്ട് എല്ലാം ഉണ്ടല്ലോ. “ മായയുടെ ഡ്രെസ്സിലേക്ക് നോക്കി നീരജ് പറഞ്ഞു.
“പോടാ. എന്തു പറഞ്ഞാലും വൃത്തികേടേ വായീന്നു വരൂ.”