മരുമകൾ റിയ [ഏകലവ്യൻ]

“അച്ഛാ….”
ആ വിളി തിരിഞ്ഞു നിന്നു ചാലു കീറുന്ന ശ്രീധരന് മിന്നൽ പിണറൽ പോലെയായിരുന്നു ചെവിയിൽ എത്തിയത്. പരിഭ്രമത്തോടെ തല ഉയർത്തി മുന്നോട്ട് നോക്കി. വിളി എവിടെ നിന്നു വന്നുവെന്ന് മനസിലാവാതെ തിരിഞ്ഞു നോക്കിയപ്പോൾ മരുമകൾ റിയ പുറകിൽ നിൽക്കുന്നു. ഹോ… അയാൾ ശ്വാസമെടുത്ത് നിവർന്നു.
“മോളേ നി ഉറങ്ങിയില്ലേ??”
അതും പറഞ് അയാൾ അവളുടെ നേരെ തിരഞ്ഞപ്പോൾ വെളിച്ചം അവളുടെ മേലേക്ക് പതിച്ചു. നെഞ്ചിൽ ഉളിയുന്നത് പോലെ ആയിരുന്നു അവളുടെ പാതി മറഞ്ഞ മുല ഭാഗവും ബ്രവള്ളിയും ശ്രീധരന്റെ കണ്ണുകളിൽ പതിഞ്ഞത്. ഒരു നിമിഷം അയാൾ പതറി. വളരെ ആദ്യമായാണ് മരുമോളുടെ ഒരു മർമ പ്രധാന അവയവത്തിനെ ഭാഗം കാണുന്നത്.
ഇത് മരുമകളാണോ അതോ രാത്രി പ്രത്യക്ഷ പെടുന്ന കാമ ദേവതയോ…
വെളിച്ചം കണ്ണിൽ പതിച്ച വേളയിൽ അവൾ തല വെട്ടിച്ചു കുറച്ചു മാറി..
“ആ വെളിച്ചം മാറ്റച്ച…”
“ഓ സോറി മോളേ..”
ശ്രീധരൻ തലയിൽ വച്ച ടോർച് എടുത്ത് മാറ്റി.
“അല്ല നീ ഉറങ്ങിയില്ലേ??”
“ഉറങ്ങിയിരുന്നു.. വെള്ളം കുടിക്കാൻ വേണ്ടി അടുക്കളയിൽ വന്നതാ.. അപ്പോ അടുക്കള വാതിൽ തുറന്നത് കണ്ട് വന്നതാ..”
“മ്മ്.. പോയി കിടന്നോ. അച്ഛനു കുറച്ച് പണിയുണ്ട്.”
അതും പറഞ്ഞയാൾ തൂമ്പയിലേക്ക് പിടിച്ചു.
“അല്ല അച്ഛനെന്താ പ്രാന്തുണ്ടോ ഈ രാത്രി ഇത് ചെയ്യാൻ..”
“അല്ല മോളേ നീ ഈ മഴക്കാർ കാണുന്നില്ലേ..? പുലർച്ചെയോ മറ്റോ പെയ്താൽ ഇവിടം നിറയും.. ഇപ്പൊ ചാലു കീറിയാലേ ഗുണമുള്ളു..”
“ഓ.. അതിനു മഴയൊന്നും പെയ്യില്ല.. കാറ്റ് മാത്രമേ ഉള്ളു..”
“അത് നിനക്കറിയാഞ്ഞിട്ട.. ചിലപ്പോൾ ഇപ്പൊ തന്നെ പെയ്യും.. മോള് പോയി കിടന്നോ..”
“കഴിയാനയോ??”
“ഏകദേശം..എന്തെ??”
“ഇനി കിടന്നാൽ ഉറക്കമൊന്നും വരില്ല. ഞാനിവിടെ നിൽക്കാം..”
“രാത്രിയല്ലേ മോളേ.. ഇരുട്ടത്ത് നിൽക്കേണ്ട..”
“അതിനെന്താ അച്ഛനില്ലേ ഇവിടെ..”
“മ്മ്.. എന്നാൽ ആ പുല്ലിന്റെ അവിടുന്ന് മാറി കുറച്ചപ്പുറം നിൽക്ക്..”