മരുമകൾ റിയ [ഏകലവ്യൻ]

“മ്മ്.. ശെരിയാണ്..”
“നീയും വാടി.”
“നോക്കട്ടെ കെട്ടിയോൻ എന്തായാലും വരില്ല. അച്ഛനെ കാണാൻ കിട്ടുന്നത് രാത്രി ഭക്ഷണം കഴിക്കുമ്പോഴാണ്. എപ്പോഴും പറമ്പും തോപ്പും എന്ന് പറഞ് അധ്വാനം തന്നെ ഏതു നേരവും..”
“എങ്ങനെയെങ്കിലും നോക്കെടി.. കുറേ കഴിഞ്ഞു കാണുന്നതല്ലേ..”
“നോക്കട്ടെ ഉറപ്പില്ല..”
“നോക്ക്.. സമയമുണ്ടല്ലോ.. മെല്ലെ അവതരിപ്പിച്ചാൽ മതി.. ഞാൻ വെക്കുവാണേ.. ഒരു കാൾ വരുന്നുണ്ട്”
“ഓക്കെ…”
കാൾ കട്ട് ചെയ്ത് കുറച്ച് നേരം റിയ ബെഡിൽ ഇരുന്നു. പ്ലസ്ടു ഒരുമിച്ചു പഠിച്ച ഉറ്റ സുഹൃത്ത്‌ മഞ്ജു. കൗമാര കാലത്ത് ചെയ്ത് കൂട്ടിയ കളികളും വേണ്ടാതീനങ്ങളും ഓർമയിൽ വന്നു. ബാക്കി ആരെ കണ്ടില്ലെങ്കിലും മഞ്ജുവിനെ കാണാൻ നല്ല ആഗ്രഹമുണ്ട്. അവസാനം കല്യാണത്തിന് കണ്ടതാണ്. ഒത്തു കൂടലിനു പോകാൻ വേണ്ടി എന്തു ചെയ്യും എന്നവൾ ആലോചിച്ചു. മഞ്ജു അമ്മായിഅപ്പനെ ആണ് കൂട്ടുന്നതെങ്കിൽ എനിക്കും കൂട്ടാം. രതീഷേട്ടൻ എന്തായാലും ആട്ടിയൊടിക്കും അതുറപ്പാണ്. അത്കൊണ്ട് പറയുകയേ വേണ്ട. പക്ഷെ അച്ഛനോട് പറയാൻ അച്ഛനെ ഒന്ന് കാണണ്ടേ…! അച്ഛനെ തേടി അവൾ മെല്ലെ റൂമിൽ നിന്നു വെളിയിലിറങ്ങി….

‘……….ഈ മീനത്തിൽ ഇരുപത്തിയാറു വയസ്സ് കഴിയുന്ന റിയയെ കെട്ടിച്ചു വിട്ടത് ഒരു ഗ്രാമത്തിലേക്കാണ്. ഭർത്താവ് രതീഷ്. അമ്മായിഅമ്മ ലക്ഷ്മി. അമ്മായിഅച്ഛൻ ശ്രീധരൻ നമ്പ്യാർ. അവരുടെ ഒറ്റമകൻ രതീഷാണ് റിയയെ മിന്നു കെട്ടിയത്. അവർക്ക് നഴ്സറിയിൽ പഠിക്കുന്ന ഒരു മോനുണ്ട്. രതീഷിനു വലിയൊരു കമ്പനിയിൽ മാർക്കറ്റിങ് ആണ് ജോലി. അതവൻ സ്വന്തം ഇഷ്ടപ്രകാരം തിരഞ്ഞെടുത്തതാണ്. ഇപ്പൊ തമിഴ് നാട്ടിലാണ്. കൂടുതൽ അധ്വാനിക്കാനൊന്നും കക്ഷി നിൽക്കാറില്ല. എന്തു തന്നെ ആയാലും എല്ലാം പെട്ടെന്ന് വേണം, നടക്കണം. ക്ഷമ തീരെ ഇല്ല. അച്ഛൻ ശ്രീധരന്റെ ഒരു ഗുണങ്ങളും കിട്ടിയിട്ടില്ല.
സ്ഥലവും സ്വത്തും കൊണ്ട് സമ്പന്നാണ് ശ്രീധരൻ. ഏക്കറുകളോളം വരുന്ന പറമ്പ് ഘടങ്ങു കെട്ടി തിരിച് ഒത്ത നടുക്ക് തറവാട് പോലൊരു വീട്. ആദ്യം കൂട്ടുകുടുംബമായി താമസിച്ചു പോന്നെങ്കിലും. സ്വത്തു തർക്കം വന്ന് ഭാഗം വച്ച് വേർപെട്ടു. എന്നാലും ബന്ധു വീടുകളൊക്കെ അടുത്തതടുത്തു തന്നെയാണ്. അതിനു ശേഷം ശ്രീധരന്റെ ഒറ്റ അധ്വാനത്തിൽ നേടിയതാണ് ബാക്കിയൊക്കെ. അത്കൊണ്ട് നാട്ടുകാർക്ക് എല്ലാം നല്ല ബഹുമാനമാണ്. വീട്ടുകാർക്ക് അസൂയയും.