[കുറ്റബോധം 12 [Ajeesh]

തന്റെ വിരലിലെണ്ണാവുന്ന എല്ലാ ബന്ധുക്കളെയും വിളിച്ചപ്പോഴും കേട്ട സംസാരം അല്ലായിരുന്നു അവളുടേത്… രേണുകക്ക് സന്തോഷമായി… അവർ ഫോൺ വച്ചു… വീണ്ടും രാഹുലിന്റെ മുഖം തെളിഞ്ഞു വന്നു…
പക്ഷെ ഇത്തവണ മുൻപ് തോന്നിയ ആ ആകർഷണം നഷ്ടമായിരുന്നു…
രേണുക ഫോണ് കിടക്കയിൽ തന്നെ വച്ച് തിരിച്ചു നടന്നു…
രേഷ്മ ഉണർന്നപ്പോൾ ഇതിനെക്കുറിച്ച് എന്തെങ്കിലും ചോദിക്കും എന്ന് രേണുക കരുതിയിരുന്നു… പക്ഷെ അടുത്തടുത്ത ദിവസങ്ങളിൽ ഒന്നും അതിനെക്കുറിച്ച് രേഷ്മ ഒന്നും ചോദിച്ചിരുന്നില്ല…
പതിയെ രേണുകയും അതിനെപ്പറ്റി മറന്നു… ഏകദേശം ഒരാഴ്ചക്ക് ശേഷം ഭാസ്കരന്റെ വീടിന്റെ കോളിംഗ് ബെൽ ഉച്ചത്തിൽ മുഴങ്ങി…
അത് അവളായിരുന്നു… ആൻസി…
രേണുക അന്സിയെ അകത്തേക്ക് ക്ഷണിച്ചു…
” അവൾ ഇവിടെ അമ്മച്ചി..??”
ആൻസി ആരാഞ്ഞു…
” മുറിയിലുണ്ട്… അവൾ അവിടന്ന് പുറത്തേക്ക് ഒന്നും ഇറങ്ങാറില്ല മോളെ…. രണ്ടോ മൂന്നോ ദിവസം കൂടുമ്പോൾ അമ്പലത്തിൽ പോകുന്നുണ്ട്…
” തിരിച്ചു വരുമ്പോ ഒരു പ്രസരിപ്പൊക്കെ കാണാം എന്റെ കുട്ടിടെ മുഖത്ത്… ”
പക്ഷെ ഇവിടെ വന്ന് ഞങ്ങളെ ഒക്കെ ഒന്ന് കണ്ടാൽ വീണ്ടും അവൾ പഴയ പോലെ ആവും…”
രേണുക വിതുമ്പി…
“ഹേയ് കരയല്ലേ അമ്മച്ചി…
ഇവിടെ അപ്പച്ചൻ ???? ”
” അവൾ തിരക്കി…
ജോലിക്ക് പോയി… ഇനി വൈകുന്നേരമേ വരൂ… ”
“ഹമ്മം… ”
” ഞാൻ അവളെ ഒന്ന് കണ്ടിട്ട് വരാം… ”
അമ്മച്ചി ഇപ്പൊ അങ്ങോട്ട് വരണ്ട… ഞങ്ങൾക്ക് ഒരു ഫ്രീഡം കിട്ടുമല്ലോ…. ” ആൻസി ചെറുതായി യാചിക്കുന്ന സ്വരത്തിൽ പറഞ്ഞു…
” ഹമ്മം… പോയിട്ട് വാ… ” അവർ അനുവാദം കൊടുത്തു…
ആൻസി മുറിയുടെ അകത്തേക്ക് നടന്നു നീങ്ങി…
സോഫയുടെ മുകളിൽ വിരിച്ചിട്ടിരുന്ന തുണി അലങ്കോലമായി കാണപ്പെട്ടു… രേണുക അത് ശരിക്ക് വിരിച്ച് അവിടെ ഇരുന്നു…
ഒന്നര കൊല്ലത്തിന് മുകളിലായി നടക്കാത്തത് ഇനി ഈ കൊച്ച് സംഭവിപ്പിച്ചു കാണിച്ചു തരുമോ…
എന്തോ ഒരു മൂകത രേണുകക്ക് അനുഭവപ്പെട്ടു… അവരുടെ മനസ്സിൽ രാഹുലിന്റെ മുഖം തെളിഞ്ഞു വന്നു… ആ ചെക്കന്റെ ആത്മാവിന് പോലും ഒരു സമാധാനം എന്റെ മോള് കൊടുത്തിട്ടില്ല എന്ന് രേണുകക്ക് തോന്നി…