,, എന്താ എന്തു പറ്റി കുഞ്ഞേ
,, നിന്നോട് അല്ലെ വിടാൻ പറഞ്ഞത്.
അവൻ കൈ വിട്ടു അപ്പുറം പോയി. ഇരുന്നു. ഞാൻ അവന്റെ അടുത്തേക്ക് പോയി.
,, കണ്ണാ
,, എന്നോട് മിണ്ടണ്ട
,, ഞാൻ മിണ്ടും എനിക്ക് പറയാൻ ഉള്ളത് കേൾക്കണം.
,, വേണ്ട
,, വേണം, നീ കെട്ടേ പറ്റൂ.
,, എന്താ
,, ഞാൻ നിന്റെ ആരാ
,, എൻറെ എല്ലാം
,, ശരിക്കും പറയെടാ…
,, കുഞ്ഞമ്മ,
,, ആ കുഞ്ഞമ്മ, അമ്മയുടെ അനിയത്തി.
,, അതേ, അതിന് എന്താ
,, നമ്മൾ ഇന്നലെ ചെയ്തത് വലിയ തെറ്റ് ആണ്. നീ നിന്റെ ചെറിയച്ഛനെ ഓർത്തോ. ഞാൻ ഓർത്തോ ഇല്ല. നീ ഒന്ന് ആലോചിച്ചു നോക്ക് നമ്മൾ രാജേട്ടനെ ഛാധിക്കുക അല്ലെ.
,, സോറി കുഞ്ഞേ, ഞാൻ
,, എനിക്ക് അറിയാം എല്ലാം പ്രായത്തിന്റെ ആണ്. നമ്മൾ 2 പേരും തെറ്റുകാർ ആണ്. ഇന്നലത്തെ ദിവസം നമുക്ക് മറക്കാം. പഴയപോലെ അമ്മയും മകനും ആയി നമുക്ക് ജീവിക്കാം.
,, ഉം
അവന്റെ കണ്ണുകൾ നിറയുന്നത് ഞാൻ കണ്ടു. അവനു തെറ്റ് മനസിലായിരിക്കുന്നു.
പറഞ്ഞാൽ മനസ്സിലാവുന്ന നല്ല കുട്ടി ആയിരുന്നു കണ്ണൻ, ഇന്നലെ ഞാൻ അതിനു ശ്രമിച്ചിരുന്നു എങ്കിൽ ഈ തെറ്റ് സംഭവിക്കില്ലായിരുന്നു.
ഞാൻ എന്നെ തന്നെ സ്വയം പഴിച്ചു. കണ്ണൻ കോളേജിൽ പോയി.
ഉച്ച തിരിഞ്ഞു രാജേട്ടൻ ലോഡും ആയി പോയി പിന്നെ ആ വീട്ടിൽ ഞാൻ തനിച്ചു ആയിരുന്നു.