നടക്കുന്നതിനിടയിൽ ചേച്ചിയുടെ ഇടത്തേമുല എന്റെ തോളിനു താഴെയായി അമരുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
അൽപ്പം ദൂരം കൂടീ കഴിഞ്ഞാൽ വീടെത്തും. ഇരുട്ടിന് കനം വേച്ചു തുടങ്ങി.
ഇനിയും ഇതുപോലൊരു അവസരം കിട്ടില്ലെന്ന് എനിക്ക് തോന്നി.
ചേച്ചി ഞാനൊരു കാര്യം ചോദിച്ചാ വഴക്കു പറയരുത്. എന്റെ ഒരുപാട് നാളത്തെ ആഗ്രഹമാ.
സ്മിത ചേച്ചി വഴിയിൽ നിന്നു,
നീ കാര്യം പറ, അതു കഴിഞ്ഞു വഴക്കു പറയണോ വേണ്ടയോ എന്നു പറയാം…..
എന്നാ വേണ്ടാ… നമ്മുക്ക് പോകാം.
ഞാൻ പതുക്കെ മുന്നോട്ട് നടന്നു.
കാറ്റിനു ശക്തി കൂടി വന്നു. ചേച്ചി ഒരുവിധത്തിൽ സാരീ ഒതുക്കി പിടിച്ചു.
ശരി, വഴക്കു പറയില്ല നീ കാര്യം പറ.
സ്മിത ചേച്ചിയെന്റെ കണ്ണിലേക്കു നോക്കി.
അല്ല അതു.. എനിക്ക്… ഞാൻ ചേച്ചീടെ മുലക്കു ഒന്നു പിടിച്ചോട്ടെ….
സ്മിത ചേച്ചിയുടെ മുഖം വല്ലാതായി…
സോണി, നീയെന്താ പറഞ്ഞെതെന്ന് അറിയാവോ… ഇനി മേലാൽ ഇതുപോലെ എന്നോട് സംസാരിച്ചു പോകരുത്….
വാ നടക്കു….
ഇത് തന്നെയാ ഞാൻ ആദ്യം പറഞ്ഞേ, ഇഷ്ടപ്പെട്ടില്ലേ എന്നോട് ദേഷ്യപ്പെടരുതെന്നു…. സമ്മതിച്ചിട്ടിപ്പോ… അല്ലേലും എല്ലാരും ഇങ്ങനെയാ…
ഞാൻ ചുമ്മാ ഒരു നമ്പറിട്ടു.
അതല്ലടാ, നിനക്കറിയാല്ലോ എനിക്ക് ഭർത്താവും കുട്ടിയുമൊക്കെയുള്ളതാ… എന്റെ സ്ഥാനത്തു വേറെ ഏതേലും പെണ്ണായിരുന്നേ കരണം നോക്കി ഒന്നിപ്പോ തന്നേനെ.
അപ്പൊ ഭർത്താവും കുട്ടിയൊന്നുമില്ലായിരുന്നേ ചേച്ചി സമ്മതിച്ചേനെ അല്ലേ…
സോണി നീയത് വിട്ടേ… നിന്നെ ഞാൻ അനീഷിനെപ്പോലെ തന്നെയാ കണ്ടിരിക്കുന്നേ.
ചേച്ചി കുട ചേർത്തു പിടിച്ചു.
ഞാൻ തലതാഴ്ത്തി ആ മഴയത്തു നിന്നു.
നീയിങ്ങനെ സങ്കടപ്പെടാതെ, അതെന്തായാലും നടക്കില്ല വേറെ എന്തു വേണേലും ചോദിച്ചോ.
സ്മിത ചേച്ചി കുട ഞാൻ നനയാതിരിക്കാൻ എന്റെ വശത്തോട്ടു ചെരിച്ചു പിടിച്ചു.
ഞാൻ ചോദിച്ചു കഴിഞ്ഞു പിന്നെ പറ്റില്ലാന്ന് പറയുവോ.
ഇല്ലടാ… നീ ചോദിക്ക്.