Posted by
ഞാൻ: (തല കുനിച്ച്, കൈകൾ മുഖത്ത് വെച്ച്) ഞാൻ… ഞാൻ അവളെ നോക്കിയില്ല. ഞാൻ… ഞാൻ കണ്ടില്ല. പക്ഷേ, അവൾ നിശ്ശബ്ദയായിരുന്നു. ഒരു വാക്ക് പോലും… (ശബ്ദം വിറയ്ക്കുന്നു) ഒരുപക്ഷേ, അവൾക്ക്… അവൾക്ക് വേദനിച്ചിരിക്കാം.
മനസാക്ഷി: വേദനിച്ചിരിക്കാം? അജു, നിന്റെ ഈ വാക്കുകൾ, ഇവ നിന്റെ ഉത്തരവാദിത്തത്തിൽ നിന്ന് ഓടിപ്പോകാനുള്ള ശ്രമമാണ്. ഐഷു ഒരു പെൺകുട്ടിയാണ്, അവളുടെ മനസ്സ്, അവളുടെ ആത്മാഭിമാനം, അതെല്ലാം നിന്റെ പ്രവൃത്തികൾ തകർത്തു. നിന്റെ ആനന്ദത്തിന്റെ നിമിഷങ്ങൾ, അവളുടെ ജീവിതത്തിൽ ഒരു കറയായി മാറി.ഐഷുവിന്റെ വേദന, അവളുടെ മുറിവുകൾ, അവ ഒരുപക്ഷേ ഒരിക്കലും പൂർണമായി ഉണങ്ങില്ല. പക്ഷേ, ഒരു ആത്മാർത്ഥമായ ക്ഷമാപണം, നിന്റെ ഹൃദയത്തിൽ നിന്നുള്ള ഒരു വാക്ക്, അവൾക്ക് ഒരു ചെറിയ ആശ്വാസം നൽകിയേക്കാം. പക്ഷേ, അതിന് ധൈര്യം വേണം. നിന്റെ ഈ ശൂന്യത, ഈ വേദന, അത് നിന്റെ മനസ്സിന്റെ മുന്നറിയിപ്പാണ്. ഒരു പുതിയ പാത, ഒരു ശുദ്ധമായ ജീവിതം, അതിന് നീ തയ്യാറാകണം.
ഞാൻ: (കോപത്തോടെ, ഗ്ലാസ് എടുത്ത് വീണ്ടും വിസ്കി ഒഴിച്ച്) എന്താണ് നിന്റെ പ്രശ്നം? ഞാൻ ആസ്വദിച്ചു, അവരും ആസ്വദിച്ചു! അസീന… അവൾ, അവൾ ഒരു ലെസ്ബിയനാണ്. ഞാൻ അവളെ ഒന്നും നിർബന്ധിച്ചില്ല. ഞാൻ അവൾക്ക് സമയ്യയെ വാഗ്ദാനം ചെയ്തു, അവൾ വീണു. അത്രേ ഉള്ളൂ!
മനസാക്ഷി: (ശാന്തമായി, എന്നാൽ ഗൗരവത്തോടെ) അസീന. അവളുടെ ദൗർബല്യത്തെ നീ ഉപയോഗിച്ചു, അല്ലേ? അവളുടെ ലൈംഗികത, അവളുടെ ആഗ്രഹങ്ങൾ, അതിനെ നീ ഒരു ആയുധമാക്കി. നിന്റെ കളിയിൽ അവളും ഒരു പാവയായി. പക്ഷേ, അജു, ഒരു നിമിഷം ചിന്തിക്കൂ. നിന്റെ ഈ “കളി” അവസാനിച്ചപ്പോൾ, അവർ മൂന്ന് പേർക്കും എന്താണ് ബാക്കി വന്നത്? നിനക്ക് എന്താണ് ബാക്കി വന്നത്?