ഇത്രയും പറഞ്ഞു ജാനി വേഗം പഴയ റസ്റ്റ് റൂമിലേക്ക് എത്തി
ജോ :നീ വന്നോ ഞാൻ കുറേ നേരമായി കാത്തിരിക്കുകയായിരുന്നു
ജാനി :എന്താ ജോ ഞാൻ ഈ കേൾക്കുന്നത് നീ എന്തിനാ ഇവിടം വിട്ട് പോകുന്നത്
ജോ :നീ പറയുന്നത് കേട്ടാൽ ഞാൻ എന്നന്നേക്കുമായി ഇവിടം വിട്ട് പോകുകയാണെന്ന് തോന്നുമല്ലോ ഇത് കുറച്ചു നാളത്തെ കാര്യമേ ഉള്ളു ജാനി ഞാൻ വേഗം ഇങ്ങ് തിരിച്ചു വരും
ജാനി :വേണ്ട നീ പോകില്ല ജോ ഇവിടുത്തെ പടുത്തം കഴിഞ്ഞിട്ട് എവിടെ വേണമെങ്കിലും പൊക്കോ ജോ അതുവരെയെങ്കിലും
ജാനിയുടെ കണ്ണ് നിറയാൻ തുടങ്ങി ജോ പതിയെ അവളുടെ അടുത്തേക്ക് എത്തി അവളുടെ കണ്ണുകൾ തുടച്ചു
ജോ :എന്താ ജാനി ഇത് ഇത് സന്തോഷമുള്ള ഒരു കാര്യമല്ലേ അതിന് ഇങ്ങനെ സങ്കടപ്പെടാമോ
ജാനി :ഇതാണോ സന്തോഷമുള്ള കാര്യം
ജോ :പിന്നല്ലാതെ എത്രപേരാണെന്നറിയാമോ ആ അക്കാദമിയിൽ അഡ്മിഷൻ കിട്ടാനായി കാത്തിരിക്കുന്നത് നിന്റെ കൂട്ടുകാരൻ അത് എളുപ്പത്തിൽ നേടിയില്ലേ
ജാനി :ജോ പ്ലീസ് ഞാൻ കാരണമാണോ ഇതൊക്കെ
ജോ :ഹോ പിന്നെയും അത് തന്നെ ഇത് എങ്ങനെയാ നീ കാരണമാകുന്നത് ഇത് എന്റെ ഫ്യുച്ചറിനു വേണ്ടിയാ ജാനി
ജാനി :എന്റെ കൂടെ എപ്പോഴും ഉണ്ടാകും എന്ന് നീ പറഞ്ഞിട്ടുള്ളതല്ലേ
ഇത് കേട്ട് ജോ അല്പനേരം മൗനം പാലിച്ചു ശേഷം വീണ്ടും പറഞ്ഞു തുടങ്ങി
ജോ :അതിൽ മാറ്റമൊന്നും ഇല്ല ജാനി നിനക്ക് ആവശ്യമുള്ളപ്പോൾ ഞാൻ പറന്നിങ്ങ് വരില്ലേ പിന്നെ ഇപ്പോൾ നിന്റെ കാര്യങ്ങൾ നോക്കാൻ ജെയ്സനുണ്ടല്ലോ ജാനി അവൻ അത് നന്നായി തന്നെ ചെയ്യും പ്ലീസ് ജാനി നിങ്ങൾ എന്നെ കൂടുതൽ വിഷമിപ്പിക്കാതെ സന്തോഷമായി യാത്രയയക്കണം
ഇത് കേട്ട ജാനി കരഞ്ഞു കൊണ്ട് റസ്റ്റ് റൂമിന് പുറത്തേക്കു നടന്നു
രണ്ട് ആഴ്ച്ചക്ക് ശേഷം
ജാനി :ദേവ് ഒന്ന് വാ ജോയുടെ ഫ്ലൈറ്റിന് സമയമായി
ദേവ് :നിങ്ങളൊക്കെ കൂടി കൊണ്ട്പോയി വിട്ടാൽ മതി എനിക്കൊന്നും വയ്യ ആ മൈരനെ യാത്രയാക്കാൻ
ജാനി :ജോ പോകുന്നതിൽ നമുക്കൊന്നും വിഷമമില്ലെന്നാണോ ദേവ് നീ കരുതുന്നത് നിന്നെ പോലെ