“എൻ്റെ അമ്മക്കുട്ടിക്ക് എന്തൊക്കെ ഫാൻ്റസികളാ”
“എനിക്ക് ഫാൻ്റസിയല്ല കണ്ണാ ആഗ്രഹങ്ങളാ ഉള്ളത്”
“ശരിയാ രേണു. ഫാൻ്റസി ഫാൻ്റസിയായി ഇരിക്കേയുള്ളൂ. ആഗ്രഹങ്ങളാണ് നടക്കുന്നത്”
“വേറെ എന്തെങ്കിലുമുണ്ടോ രേണു” ?
“ഇപ്പോ ഇല്ല കണ്ണാ. എനിക്ക് നിന്റെ കൂടെ ജീവിച്ചാൽ മതി. പിന്നെ ഉള്ളത് ഓരോ സമയത്ത് ഉണ്ടാവുന്ന ഇഷ്ടങ്ങളാണ്. ആഗ്രഹങ്ങളും ഇഷ്ടങ്ങളും തമ്മിൽ നല്ല വ്യത്യാസം ഉണ്ട് കണ്ണാ”
“അതെനിക്കറിയാം രേണു”
ഞാൻ രേണുവിൻ്റെ പുറത്ത് തലോടി. ചെറിയ സീൽക്കാരമല്ലാതെ വേറെയൊന്നും രേണുവിൽ നിന്ന് പുറത്തോട്ടുവരുന്നില്ല.
“രേണു എന്താ മൂഡിനനുസരിച്ച് ഒന്നും പറയാത്തേ? കുറച്ചൂടെ നാച്ചുറൽ ആയിട്ട് ശുദ്ധ മലയാളം പറഞ്ഞൂടെ? അറ്റ്ലീസ്റ്റ് ലൈറ്റായിട്ടുള്ള തെറിയെങ്കിലും” ?
“ എനിക്ക് കേൾക്കുന്നതും പറയുന്നതും ഇഷ്ടമില്ല കണ്ണാ. തെറിയൊക്കെ വിളിച്ചു ഒരാള് അടുത്ത് വന്നു തുണി ഊരുമ്പോ കൽക്കത്തയിലെ തെരുവ് വേശ്യകളെ ഒക്കെ പോലെ തോന്നും. ആ ഓർമ്മകൾ ആവും ഇഷ്ടക്കേടിന്റെ കാരണം”
“രേണുവിന്റെ ഇഷ്ടങ്ങൾ കുറേയൊക്കെ എനിക്കറിയാം രേണു. എന്നാലും രേണു തെറി വിളിക്കുന്നത് കേക്കുന്നത് എനിക്ക് ഇഷ്ടമാ രേണൂ”
“ആണോ കണ്ണാ”?
രേണു ഉരുളിയുടെ വക്കത്തുള്ള പിടി വിട്ട് എൻ്റെ ദേഹത്തേക്ക് വീണു.
“രേണു തെറി വിളിക്കുന്നത് കേക്കാൻ ഇഷ്ടാണെന്ന് പറഞ്ഞതെന്താന്നറിയോ അമ്മ കുട്ടിക്ക്? സാധാരണ എപ്പഴും തെറി വിളിക്കുന്നവരാണെങ്കിൽ ഇറ്റ് വിൽ ഫീൽ ഡിസ്ഗസ്റ്റിങ്. പക്ഷെ രേണുവിന്റെ വായിൽ നിന്നാവുമ്പോൾ ഒരു പ്രേത്യേക ഭംഗിയാണ്. എപ്പോഴും പറയാത്ത കൊണ്ട് കേട്ടിരിക്കാൻ ഒരു സുഖമാണ്. സാമുവൽ ജാക്ക്സൺ ഒക്കെ വിളിക്കുന്നതു പോലെ”