റീന കണ്ണ് കൂർപിച്ച് സിന്ധുവിനെ നോക്കി..
“ഇന്ന് വരണോ… ?.. വരണോടീ കഴപ്പീ….?”.
സിന്ധു അറിയാതെ തലയാട്ടി..
“ഉം… ശരി… ഞാനിക്കാക്കൊന്ന് വിളിച്ച് നോക്കട്ടെ…”
റീന മൊബൈലെടുത്ത് ഇക്കാന്റെ നമ്പർ ഡയൽ ചെയ്ത്, ഫോൺ ലൗഡ് സ്പീക്കറിലിട്ടു..
“ ഹലോ… എന്താ റീനമോളേ… രാവിലെത്തന്നെ…?””.
ഫോണിലൂടെ ഇക്കാന്റെ സ്വരം കേട്ടതും സിന്ധൂന് കോരിത്തരിച്ചു..എന്ത് സ്നേഹത്തിലാണാചോദ്യം…
“ഇക്കാ… തിരക്കിലാണോ…?”..
“ഉം.. രാവിലെ ചെറിയൊരു തിരക്കിലാ… ഒരിടം വരെ പോവുകയാ…”
“ഇക്ക വണ്ടിയോടിക്കുകയാണോ..?
എന്നാ ഞാൻ പിന്നെ വിളിക്കാം…”
“അത് സാരമില്ലെടീ… അവിടെത്തുന്നത് വരെ ഞാൻ ഫ്രീയാ… നീ പറഞ്ഞോ… ”
ശരിക്കും ഒരു കാമുകനെപ്പോലെയാണ് ഇക്കാന്റെ സംസാരം.. റീനയുടെ ഭാഗ്യം..
“ഒന്നുമില്ലിക്കാ… ഇക്കയിന് വരോന്നറിയാൻ വിളിച്ചതാ… ഇന്ന് വരില്ലേ… ?”..
റീനയുടെ കൊഞ്ചൽ കേട്ട് സിന്ധു അന്തം വിട്ടു..
“ഞാനത് മോളോട് പറയാനിരുന്നതാ.. എനിക്കിന്ന് വൈകീട്ട് ബാംഗ്ലൂർ വരെയൊന്ന് പോകണം… മൂന്ന് ദിവസം കഴിയും വരാൻ…”
റീന, സിന്ധുവിന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി.. അവളുടെ മുഖം നിരാശയിൽ വിളറുന്നത് റീന കണ്ടു..
“ അതിക്കാ… ഇന്നൊരാള്… ഇക്കയെയും കാത്തിരിപ്പുണ്ട്…”
സിന്ധുവിനെ നോക്കി കണ്ണിറുക്കിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു..
“സിന്ധുവാണോ മോളേ… ?”..
സിന്ധു വെട്ടിപ്പുളഞ്ഞ് പോയി.. ഇക്കയതെങ്ങിനെ മനസിലാക്കി..
“ഉം… ആളിവിടെ എല്ലാം കേട്ടോണ്ടിരിപ്പുണ്ട്… “
“ആണോ… ?..
മോളേ സിന്ധൂ… ഇക്കാക്കിന്ന് വരാൻ പറ്റൂലെടീ… നമുക്ക് രണ്ട് ദിവസം കഴിഞ്ഞ് കണ്ടാ പോരേ..?”..