കെട്ടിയ പെണ്ണിനേയും പൂവ് പോലുള്ള എന്റെ ഈ ഓമന മോളെയും വിട്ടു അവിടെ കിടന്നു കഷ്ടപെട്ടപ്പോൾ, നിങളെ എങ്ങനെയും ആ കാലന്റെ കൈയിൽ നിന്ന് രക്ഷിക്കണം എന്നുള്ള ദൃഢ നിച്ഛായമായിരുന്നു എന്നെ അവിടെ പിടിച്ചു നിർത്തിയത്. ഭർത്താവെന്ന രീതിയിൽ എന്റെ അമ്മുകുട്ടിക്ക് വേണ്ടതും അച്ഛൻ എന്ന നിലയിൽ എന്റെ മോളുടെ ആഗ്രഹങ്ങൾ പോലും സാധിച്ചു തരാൻ എനിക്കായില്ല. എങ്ങനെയും പണം ഉണ്ടാക്കണം എന്നുള്ള ചിന്തയിൽ എന്റെ പൊന്നുമോളുടെ വളർച്ച പോലും ഈ അച്ഛന് കാണാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. അച്ഛന്റെ കണ്ണ് നിറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
അതിനെന്താ ഇന്ന് കാണാല്ലോ അമ്മ ഇടയിൽ കയറി പറഞ്ഞു.
എന്ത്
മോളുടെ വളർച്ച. അമ്മ എന്റെ മാറിടത്തിൽ തഴുകി കൊണ്ട് ഒരു കള്ളാ ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു. ഇന്ന് രാവിലെ മുതൽ ഇവർ എന്തൊക്കെയാ പറയുന്നതെന്ന് എനിക്ക് ഒരു പിടിയും കിട്ടണില്ല.
പോടീ , ഞാൻ അതല്ല ഉദ്ദേശിച്ചേ അച്ഛൻ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
എന്ത് ഉദ്ദേശിച്ചാലും ദാ കണ്ണിൽ നിന്ന് ഇപ്പൊ പേമാരി ഉണ്ടാകും.ഞങ്ങളെ കളിയാക്കിയ ആളാ. നാണമില്ലേ മനുഷ്യാ ആണായിട്ടു ഇങ്ങനെ ഇരുന്നു കണ്ണീരൊലിപ്പിക്കാൻ.
കണ്ണുനീര് പെണ്ണുങ്ങളുടെ കുത്തകയാണോ. ഞങ്ങൾക്ക് ഒന്ന് കരയാൻ കൂടി ഉള്ള അവകാശമില്ലേ. നിങ്ങളുടെ രണ്ടിന്റെയും കാര്യം ഓർത്തു കരയാത്ത ദിവസമേ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.
ഉം ഇങ്ങേർക്കു മാത്രമേ വിഷമം ഉള്ളു ബാക്കി ഉള്ളവരുടെ വിഷമം ആര് കാണാൻ. എന്നെ കാളും വിഷമം എന്റെ പൂച്ച കൂട്ടിക്കായിരുന്നു. പാവം എന്നും കരഞ്ഞു തളർന്ന കിടന്നു ഉറങ്ങിയിരുന്നത്.
അതിന് അവൾക്കു വല്ലതും സമയത്തിന് തിന്നാൻ കൊടുക്കണം അല്ലേൽ കരയും.
അവൾക്കു നല്ല മുഴുത്ത ഇറച്ചി കഷ്ണവും പാലും തന്നെ വേണമെന്നാ നിർബന്ധം. പച്ചക്കറിയും ഒന്നും പോരാ.