ഈപ്പച്ചനും രമേശന്റെ കുടുംബവും 4 [ലോഹിതൻ]

Posted by

അതൊക്കെ നന്നായിട്ടുണ്ട്… ഇന്ന്‌ അച്ചായൻ കേറ്റുമോ… ഇത്രേം വലുത് അവൾ താങ്ങുമോന്നാ എനിക്ക് പേടി….

അതിനല്ലേ നീ ഇവിടെയുള്ളത്… അവൾക്ക് നോവാതെ നീ വേണം നോക്കാൻ…

അയ്യോ… ഞാൻ എന്തു ചെയ്യാനാണ്.. അമ്മ അറിഞ്ഞാൽ എന്നെ കൊല്ലും..

എന്തിനാ നിന്നെ കൊല്ലുന്നത്…. അവളല്ലേ മകളെ പറഞ്ഞു വിടുന്നത്…. നീ അതോർത്ത്‌ വിഷമിക്കണ്ട… ഞാൻ പറയുന്നപോലെ ചെയ്‌താൽ മതി…

ഇപ്പോൾ അവൾ വരാറായിട്ടുണ്ട്… വരുമ്പോൾ നിന്നെ കാണണ്ട… നീ തോട്ടത്തിൽ എവിടെയെങ്കിലും പോയി ഇരിക്ക്… ഞാൻ വിളിക്കുമ്പോൾ വന്നാൽ മതി….

ഈസമയം വസുമതി മകളെ ഒരുക്കുകയാ ണ്… എടീ ഈ ചുരിദാർ നല്ല ചേർച്ചയുണ്ട് നിനക്ക്… ങ്ങും അച്ചായൻ വാങ്ങിയതല്ലേ..

പിന്നെ നിന്റെ അച്ഛന് പറ്റുമോ ഇത്രയും വിലയുള്ള ഡ്രസ്സ് ഒക്കെ വാങ്ങാൻ…

പുള്ളി ആള് എങ്ങിനെയാ അമ്മേ..

ഓ… പാവം ആടീ… ഒരു മയത്തിനൊക്കെ നമ്മൾ അങ്ങ് നിന്നുകൊടുത്താൽ മതി…

അതല്ലമ്മേ… ആക്രാന്തം കാണിക്കുമോന്നാ ചോദിച്ചത്…

ഓ.. അങ്ങേരു കാണാത്തത് വല്ലതു മാണോ… പിന്നെ ഇത്തിരി വലുതാ… ആദ്യം ഇത്തിരി വിഷമം തോന്നും… പിന്നെ ശരിയായിക്കൊള്ളും… നീ ഞാൻ പറഞ്ഞപോലെ കുറച്ചു നിർത്തിയല്ലേ മുറിച്ചത്…

എന്തോന്ന്…?

എടീ പെണ്ണേ… അങ്ങേർക്ക് മുട്ടത്തോട് പോലെ ഇരുന്നാൽ പിടിക്കില്ല… അതാ ഇത്തിരി കുറ്റി നിർത്തിയേക്കാൻ ഞാൻ പറഞ്ഞത്…

ആ.. അതൊക്കെ ഞാൻ വേണ്ടപോലെ ചെയ്തിട്ടുണ്ട്…

എന്നാൽ പൊയ്ക്കോ… ഞാൻ വിളിച്ചു പറഞ്ഞേക്കാം അച്ചായനോട്…

മകൾ തോട്ടത്തിലേക്ക് പുറപ്പെട്ടതെ വസുമതി ഈപ്പച്ചനെ വിളിച്ചു…

അച്ചായാ അവൾ വരുന്നുണ്ട്… സൂക്ഷിച്ച് വേണം… അവൾ ആദ്യമായിട്ടാണ്… ആ പിന്നെ ഇന്നലെ പറഞ്ഞ സാധനം അവളോട് ഇട്ടോണ്ട് വരണ്ടാന്ന് പറയണം.. അച്ചായൻ പൊതിഞ്ഞു കൊടുത്തു വിട്ടാൽ മതി…. പെണ്ണ് പെട്ടന്ന് സ്വർണ്ണം ഒക്കെ ഇട്ടു നടക്കുന്നത് ആരേലും കണ്ടാൽ അതും ഇതുമൊക്കെ പറയും അച്ചായാ… പിന്നെ അച്ചായാ, അമലിനെ പറഞ്ഞു വിട്ടേക്കണേ… അവനറിയണ്ട….

അവൻ പോയെടീ…. ശരി ഞാൻ വെയ്ക്കുവാ.. പിന്നെവിളിക്കാം…

കാവൽ പുരയുടെ അടുത്ത് എത്തിയപ്പോൾ ദിവ്യക്ക് അതുവരെ ഉണ്ടായിരുന്ന ധൈര്യം ചോർന്നു പോയപോലെ..

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *