ഞാൻ : അതെന്താ ഇപ്പൊ സംസാരിച്ചാൽ
പുഞ്ചിരിച്ചു കൊണ്ട്
സുരഭി : എന്റെ കൈയിൽ നിന്നും നല്ല ഇടി കിട്ടും
ചിരിച്ചു കൊണ്ട്
ഞാൻ : എന്നാ അതൊന്ന് കാണണമല്ലോ
അപ്പോഴേക്കും കുളിയും കഴിഞ്ഞ് അടുക്കള വഴി കയറിവന്ന
അംബിക : എന്താണ് ഇവിടൊരു ചിരി
ഇന്നലെ രാത്രി നടന്നതിന്റെ ഒരു കൂസലും ഇല്ലാതെ പുഞ്ചിരിച്ചു നിൽക്കുന്ന അംബികയെ കണ്ട
ഞാൻ : വെറുതെ ചിരിച്ചതാ അമ്മായി
അംബിക : വെറുതെ ചിരിക്കാൻ ഇവന് വട്ട് വല്ലതുമുണ്ടോ സുരഭി
സുരഭി : കാണും കാണും ചെക്കന്റെ പ്രായം അതല്ലേ ചേട്ടത്തി
ഞാൻ : ഓ പിന്നെ പ്രായം നോക്കിയല്ലേ എല്ലാരും ചിരിക്കുന്നത്
അംബിക : അല്ല നീ അമ്പലത്തിൽ പോവുന്നില്ലേ അജു
ഞാൻ : ഏയ് ഇല്ലമ്മായി
അംബിക : അതെന്താടാ ബുക്ക് വെച്ചേക്കുന്നതല്ലേ പോയി തൊഴുതൂടെ
ഞാൻ : ഒറ്റക്ക് പോവാൻ ഒരു മടി
സുരഭിയെ നോക്കി
ഞാൻ : ആരെങ്കിലും കൂടെയുണ്ടായിരുന്നെങ്കിൽ പോവായിരുന്നു
സുരഭി : എന്നെ നോക്കേണ്ട ഞാൻ വരുന്നില്ല
ഞാൻ : അതിന് ഞാൻ അമ്മായിയെ വിളിച്ചില്ലല്ലോ അയ്യേ…
സുരഭി : പോടാ…
സുരഭിയെ പിരികേറ്റാൻ അംബികയെ നോക്കി
ഞാൻ : അമ്മായി വരുന്നുണ്ടോ, നമുക്ക് പോവാം
അംബിക : ഏയ് ഞാനില്ല, കൊച്ച് കരച്ചിലായിരിക്കും
സുരഭി എന്നെ കലിപ്പിച്ച് നോക്കിയതും, ചിരിച്ചു കൊണ്ട്
ഞാൻ : നമുക്ക് ബൈക്കിന് പെട്ടെന്ന് പോയി വരാന്നേ
അംബിക : ഞാനൊന്നുമില്ല, അതും ബൈക്കിൽ, നീ എന്നാ വൈകിട്ട് അമ്മാവന്റെ കൂടെ പൊക്കോ
ഞാൻ : അമ്മാവൻ പോവുന്നുണ്ടോ?
അംബിക : ആ പോവുന്നുണ്ട്, പണി സാധനം പൂജക്ക് വെക്കണ്ടേ
ഞാൻ : ഓ… എന്നാ വൈകിട്ട് പോവാം
അംബിക : അല്ല നിന്റെ ബൈക്ക് വെക്കുന്നില്ലേ?
ഞാൻ : വെക്കണോ?
അംബിക : നല്ലതല്ലേടാ
സുരഭിയെ നോക്കി
ഞാൻ : മം…അമ്മായി പറഞ്ഞാൽ പിന്നെ വെക്കാതിരിക്കാൻ പറ്റോ, വെച്ചേക്കാം
അംബിക : മം.. എന്നാ ബൈക്ക് കഴുകി വൃത്തിയാക്കാൻ നോക്ക്