ഇണക്കുരുവികൾ 7 [വെടി രാജ]

വാക്കുകൾക്കായി പരതുന്ന ചുണ്ടുകൾ. സത്യത്തിൽ ഇതെല്ലാം എനിക്കും പുതിയ അനുഭവമായിരുന്നു.
ഒന്നു ഞാൻ സ്വയം മനസിലാക്കുകയായിരുന്നു. എന്നോടൊപ്പം ചില നിമിഷങ്ങൾ അവൾ ആഗ്രഹിക്കുന്നു. എന്നിൽ നിന്നും സ്നേഹം നിറഞ്ഞ വാക്കുകൾ പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു. അവളുടെ ആ കൊച്ചു കൊച്ചു പ്രതീക്ഷകൾ അനിവാര്യമാണ്. ഞാൻ അവരുടെയും ഏട്ടനാണ് അവളുടെ അവകാശങ്ങൾ തിരസ്കരിച്ച് ഞാൻ അനീതി കാണിക്കുവല്ലേ
ഞങ്ങൾ ഒരു കോഫി ഷോപ്പിൽ കയറി ചായയും ബർഗറും കഴിച്ചു. സന്തോഷത്തോടെ അവൾ അത് കഴിക്കുമ്പോൾ എൻ്റെ മനസും നിറഞ്ഞു . ഞാൻ എൻ്റെ നെഞ്ചിൽ പേറി നടന്ന കുറ്റബോധം എന്ന വലിയ ഭാരം ഇറക്കി വച്ച പ്രതീതി എനിക്കു കിട്ടി. മനസിനൊരു പ്രത്യേക ആശ്വാസം കൈവരിച്ചത് ഞാനറിഞ്ഞു.
വണ്ടിയിൽ കയറി വീട്ടിലേക്ക് പോകുമ്പോ മടി കൂടാതെ അവൾ എന്നെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചിരുന്നു’. നിത്യ അവൾ പുണരുന്ന പോലെ ഞാൻ അതും ആസ്വദിച്ചു. അനു അവൾ ഇപ്പോ നിത്യയെ പോലെയാണെനിക്ക് . നിത്യ അവളെ ഓർക്കുമ്പോ ചെറിയ പേടി മനസിൽ വരുന്നുണ്ട്. ഒന്ന് അവൾക്ക് അനുവിനെ ഇഷ്ടമല്ല. രണ്ട് അവളുടെ സ്ഥാനം ഒരാൾക്കു പകർന്നു നൽകാൻ അവൾ ഒരുക്കമല്ല . പ്രത്യേകിച്ച് എൻ്റെ കാര്യത്തിൽ അതെനിക്കു നല്ലപോലെ അറിയാം. യാഥാർത്യങ്ങൾ കഠിനമാണ്.
ഞങ്ങൾ വിടെത്തിയപ്പോൾ പൂമുഖത്തു തന്നെ സാക്ഷാൽ ഭദ്രകാളി ഉണ്ടായിരുന്നു. അനു എന്നെ ഇറുക്കെ പുണർന്നിരുന്നത് കണ്ടപ്പോ തന്നെ അവളുടെ മുഖം കടന്നൽ കുത്തിയ പോലെയായി. അനുവിനെ ഇറക്കി ബൈക്ക് ഒതുക്കി വച്ചു വരുമ്പോയേക്കും നിത്യ അവളുടെ മുറിയിൽ കയറി വാതിലടച്ചു.
മക്കൾക്ക് ചായ എടുക്കട്ടെ
അമ്മ സ്ഥിരം ചോദ്യവുമായി രംഗ പ്രവേശനം നടത്തി.
ഞങ്ങൾ പുറത്തു നിന്നു കുടിച്ചമ്മ
മറുപടി കൊടുത്തു ഞാൻ മുകളിലേക്ക് പോയി . നിത്യയുടെ മുറിയുടെ വാതിൽ ഞാൻ മുട്ടി നോക്കി. പിന്നെ അവളെ വിളിച്ചു നോക്കി. അവൾ തുറന്നില്ല എന്നു മാത്രമല്ല ഒരു വാക്കു പോലും മിണ്ടിയില്ല. ആ മൗനം ശരിക്കും എന്നെ വേദനിപ്പിച്ചു. ഞാൻ എൻ്റെ മുറിയിൽ കയറി കിടന്നു.
എനി എനിക്കു സഞ്ചരിക്കാനുള്ള പാത കഠിനമാണ്. കൂരത്ത കല്ലുകൾ നിറഞ്ഞ പാത അവിടവിടെയായി മുള്ളുകൾ ഉള്ള വള്ളികൾ പടർന്നു പന്തലിച്ചു. നിത്യ അവൾ കല്ലായി പരന്നു കിടക്കുന്നു . അനു മുൾ നിറഞ്ഞ വളളിയായി പടർന്നു. ഈ ഒരു പാത മാത്രം മുന്നോട്ടു പോകാൻ. കാലിൽ പാദരക്ഷകൾ ഇല്ല രക്തം പൊടിയും എന്നതിൽ സംശയമില്ല. അതിൻ്റെ തുടക്കം നിത്യ കുറിച്ചു കഴിഞ്ഞു. ഇന്നലെ മുതൽ അവൾ തന്ന സ്നേഹം ഇപ്പോഴത്തെ ഈ മൗനം എൻ്റെ കണ്ണുനീർ രക്തമായി പൊടിഞ്ഞില്ലേ. കല്ലിൽ ചവിട്ടാതെ മുന്നോട്ടു പോകുവാൻ ആവുന്നില്ല ആ വള്ളികളെ പറിച്ചെറിയാനും ഒരു വല്ലാത്ത അവസ്ഥ സംജാതമായിരിക്കുന്നു.
നിത്യ അവൾ എൻ്റെ ഓമനയാണ്. ഞാൻ ശകാരിക്കും തല്ലു കൂടും അവളോട് എന്നാൽ ഒരിക്കൽ പോലും അമ്മയോ അച്ഛനോ അവൾക്കു നേരെ ഒച്ച ഉയർത്താൻ പോലും ഞാൻ സമ്മതിച്ചിട്ടില്ല. അവളുടെ തെറ്റുകൾ പോലും സ്വയം ഏറ്റെടുത്ത് അച്ഛൻ്റെ കയ്യിൽ നിന്നും വാങ്ങി കൂട്ടിയ തല്ലുകൾ. ഇതൊന്നും ഓർക്കാതെ ഇന്നവൾ പാലിച്ച മൗനം അതെന്നെ തളർത്തി കളഞ്ഞു.
ഒരു പൂമൊട്ടു പോലെ നിർമ്മലമാണവൾ. കൊച്ചു കുഞ്ഞുങ്ങളുടെ ശാഠ്യമാണവൾക്ക്. എൻ്റെ അടുത്ത് അമിത സ്വാതന്ത്ര്യമാണവൾക്ക് എൻ്റെ