Posted by അപ്പയെയും എളേപ്പന്മാരെയും കണ്ടു റീന കരഞ്ഞു…. ദേഷ്യത്തിനേക്കാൾ ദയനീയതയായിരുന്നു അവളുടെയുള്ളിൽ….
തോമസ് : ഇത് രണ്ട് പെട്ടിയുണ്ടല്ലോ…
ജോൺ : അത്
തോമസ് : ഒറ്റ പെട്ടിക്കുള്ളതേ ഉള്ളുവെന്നല്ലേ നീ പറഞ്ഞത്….
ജോൺ അത് കേട്ടു ചിരിച്ചു….
ബാലനും ദേവിയും അവരെ നോക്കി ദഹിപ്പിച്ചു…
തോമസ് : ഇങ്ങനെ പേടിപ്പിക്കല്ലേ പെങ്ങളെ….
ദേവിയെ നോക്കി തോമസ് പറഞ്ഞു…
തോമസ് : ഇത് കൊണ്ടൊന്നുമായില്ല…. നിനക്കുള്ള സമ്മാനം ഇനിയുമുണ്ട്….. ഇവരെയൊന്നു നീ അടക്കം ചെയ്യ്… അടുത്ത സമ്മാന പൊതി അപ്പ മോൾക്ക് തരാം…..
പൊട്ടി ചിരിച്ചു കൊണ്ട് തോമസ് ആ ഡോർ അടച്ചു തിരിച്ചു പോയി…. അവർ പോയത്തോടെ റീന കരഞ്ഞു എങ്ങലടിച്ചു ……
എങ്ങനെ സമാധാനിപ്പിക്കും എന്നറിയാതെ ദേവിയും ബാലനും കുഴഞ്ഞു….
വൻ ജനാവലിയോടെ ആംബുലൻസ് മുന്നോട്ട് അല്പം നീങ്ങിയതും വണ്ടി നിന്നു…..
ബാലൻ നോക്കിയപ്പോൾ ഒരു ജീപ്പ് ആംബുലൻസിന് വട്ടം വെച്ചു നിന്നു…. അതിൽ നിന്നു ഒരാൾ ഇറങ്ങി ആംബുലൻസിന്റെ ബാക്‌ഡോറിലേക്ക് നടന്നു വന്നു…
ബാലൻ ദേവിയെ നോക്കി….
ബാലൻ : വന്നു….
ദേവി ആശ്വാസത്തോടെ പിന്നിലേക്ക് നോക്കി…
റീന ഇനിയെന്താണെന്ന മട്ടിൽ പിന്നിലേക്ക് നോക്കി…
ആ ഡോർ തുറന്നതും അവൾ കണ്ണു തുറന്നു…. മെല്ലെ അവളുടെ കാഴ്ചയിലേക്ക് ആ രൂപം പതിഞ്ഞു….
ഒന്ന് സമയെടുത്തു അവൾക് ആ രൂപത്തെ ഉൾകൊള്ളാൻ…. റീന വീണ്ടും കണ്ണുകൾ മിഴിച്ചു… അവൾക്ക് ആ വ്യക്തിയെ കണ്ടു വിശ്വാസം വന്നില്ല…
കരഞ്ഞു കരഞ്ഞു കണ്ണു കലങ്ങിയതിനാലാണോ അതോ മരുന്നിന്റെ ഡോസ് കാരണമാണോ എന്നറിയില്ല….
റീന : അത്….. അയ്യാൾ….
റീന ശ്രീയുടെ ശരീരത്തിലേക്കും അയ്യാളെയും മാറി മാറി നോക്കി കൊണ്ടിരുന്നു…
ഡോർ തുറന്നു നിന്ന മനുഷ്യൻ റീനയെ തന്നെ നോക്കി നിന്നു…
പക്ഷെ അയാളെ കണ്ട് റീനയ്ക്ക് തല കറങ്ങുന്ന പോലെ തോന്നി…
റീന : ചേച്ചി… അയ്യാൾ..????????
ആ വ്യക്തിയിലേക്ക് റീന കൈ ചൂണ്ടിയതും അവൾ ദേവിയുടെ തോളിലേക്ക് കുഴഞ്ഞു വീണു……..