ബനിയൻക്ലോത്ത് തുണിയിൽ മുഴച്ചു തുളുമ്പുന്ന കുണ്ടിയിറച്ചികളെ ഒരുനിമിഷം കൈപ്പത്തിയമർത്തി ഞെരിച്ചുടയ്ക്കാൻ തോന്നിപ്പോയി.
ചേച്ചിയപ്പോഴേയ്ക്കും ചായ്പ്പിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി നടന്നിരുന്നു. നടക്കുമ്പോൾ ഓളംവെട്ടുന്ന മാംസക്കുണ്ടികളുടെ ആഴമളന്നുകൊണ്ട് ഞാൻ പിന്നാലേയും.
ദേ.. അതാണ് സുനിതചേച്ചി.. ഇവിടത്തെ ആയയാണ്.. ടീച്ചർ അകത്തുകാണും..
അവിടെ മുറ്റമടിച്ചുനിന്ന ചേച്ചിയെച്ചൂണ്ടി ധ്വനിചേച്ചി പറഞ്ഞു.
അതിനു മൂളിയശേഷം അകത്തേയ്ക്കു നോക്കുമ്പോൾ കണ്ടത് ഇളംനീല ചുരിദാറുമിട്ട് തിരിഞ്ഞുനിന്ന് ആരോടോ വർത്താനംപറയുന്ന ഒരു പെണ്ണിനെ..
അപ്പോൾ ഇതാവും ടീച്ചർ!
ധ്വനിചേച്ചിയോളം വരില്ലെങ്കിലും മുഴുത്തുതെറിച്ച ഒന്നാന്തരം കുണ്ടികളെ മറച്ചുപിടിയ്ക്കാനായി ആ ചുരിദാർടോപ്പ് നന്നായി കഷ്ടപ്പെടുന്നുണ്ട്.
കൊള്ളാം! നല്ല കൊഴുപ്പുണ്ട്! ധ്വനിചേച്ചിയുടെ അഭാവത്തിൽ വെള്ളമിറക്കാൻ പറ്റിയ ഒരാളായല്ലോ!
മനസ്സിൽ കരുതിക്കൊണ്ട് നേഴ്സറിയിലേയ്ക്കുള്ള പടികൾ ഞാനിറങ്ങി. അപ്പോഴാണ് പെട്ടെന്നവൾ തിരിഞ്ഞത്.. ആ മുഖംകണ്ടതും ഞാൻ ശെരിയ്ക്കുമൊന്നു ഞെട്ടി.
മാനസി! ഇവളെന്താ ഇവിടെ? ഇവളാണോ ഇവിടത്തെ ടീച്ചർ?
(തുടരും)