Posted by “ഞാൻ ഇങ്ങനൊന്നും ആരോടും സംസാരിച്ചിട്ടില്ല. അതിൻ്റെ ബുദ്ധിമുട്ടുണ്ടെനിക്ക്. പക്ഷെ ഒരു കാര്യം ചോദിച്ചോട്ടെ ചേട്ടായിയോട്?” അവൾ ചോദിച്ചു.
ഞാൻ: “എന്താടോ… താൻ ചോദിച്ചോന്നെ….”
ദിവ്യ: “ഈ കത്ത് ശരിക്കും ചേട്ടായി തന്നതാൻ എഴുതിയതാണോ?”
ഞാൻ: “അതെ എന്താ ചോദിച്ചേ? സ്പെല്ലിങ് വല്ലോം തെറ്റുണ്ടോടാ?”
ദിവ്യ: “ഏയ്… അതൊന്നുമില്ല… പക്ഷെ ചേട്ടായിക്ക് ഇങ്ങനൊക്കെ മനസുതുറന്നു എഴുതാൻ പറ്റുമെന്നൊന്നും ഞാൻ വിചാരിച്ചില്ല. മാത്രമല്ല ചേട്ടായിയുടെ ശബ്ദം ഭയങ്കര രസമാ കേൾക്കാൻ. രൂപവും ശബ്ദവും തമ്മിൽ ഒരുപാട് വ്യത്യാസമുണ്ട് കേട്ടോ.” ചെറുതായി ചിരിച്ചുകൊണ്ടാണ് അവൾ അത് പറഞ്ഞത്.
ഞാൻ: “എന്തെങ്കിലും എന്നിൽ കൊള്ളാമല്ലോ. അത് താൻ പറഞ്ഞു കേട്ടതിൽ സന്തോഷമേ ഉള്ളു.”
ദിവ്യ: “എനിക്കൊന്നു നേരിട്ട് കാണാൻ പറ്റുവോ?”
ഞാൻ: “ഇനി തല്ലാനോ മറ്റോ പ്ലാൻ ഉണ്ടോ കൊച്ചിന്?”
ദിവ്യ: “അയ്യോ അല്ല… ചുമ്മാ ചോദിച്ചന്നെ ഉള്ളു…”
ഞാൻ: “എപ്പോഴാ കാണേണ്ടേ.. അത് പറ… താൻ ചോദിച്ച ആദ്യത്തെ കാര്യമല്ലേ… എപ്പോ വേണേലും കാണാം..”
ദിവ്യ: “വൈകുന്നേരം അനിയത്തിയെ ഡോക്ടറിൻ്റെ അടുത്ത് കൊണ്ട് പോകുന്നുണ്ട് അച്ഛനും അമ്മയും. എട്ട് മണിക്കാണ് ഡോക്ടറുടെ അപ്പോയ്ന്റ്മെന്റ്. അപ്പൊ അവരെല്ലാം ഏഴ് മണിയാകുമ്പോ പോകും. ഈ ആഴ്ച ഏഴരക്കല്ലേ പവർ കട്ട്? അന്നേരം ഗേറ്റിൻ്റെ അടുത്ത് വരാമോ? അവരൊക്കെ തിരിച്ചെത്തുമ്പോഴേക്കും എട്ടെട്ടരയാവും. എന്തെ?”
ഞാൻ: “പിന്നെന്താ. ഏറ്റു. വേറെ എന്തേലും???”
ദിവ്യ: “എനിക്ക് ഇതുപോലെ ഒരു ചെറിയ കത്ത് കൂടെ എഴുതി കൊണ്ടുവരാമോ?”
ഞാൻ: “ഓഹോ അപ്പൊ ഇപ്പോഴും സംശയം തന്നെയാണല്ലേ. കൊണ്ട് വരാലോ. എന്തായാലും ഇപ്പൊ സമയം ആറരയായി. ഈ ഒരു മണിക്കൂർ കൊണ്ടെന്തായാലും മറ്റൊരാളുടെ സഹായത്താൽ എഴുതിക്കാൻ പറ്റില്ല. അപ്പൊ പിന്നെ ഞാൻ കൊണ്ട് തരുന്ന കത്ത് വായിച്ചാൽ വിശ്വാസമാകുമല്ലോ?”
ഒരു കള്ളച്ചിരി മാത്രമായിരുന്നു അതിനുള്ള മറുപടി.
“അപ്പൊ ശരി… ഒരു മണിക്കൂറിനുള്ളിൽ ഗേറ്റിനു അടുത്ത് വച്ച് കാണാം.” അതും പറഞ്ഞു ഞാൻ ഫോൺ കട്ട് ചെയ്തു.
നേരെ എൻ്റെ മുറിയിൽ എത്തി കത്തെഴുതി. തിരിച്ചു വിളിച്ചു സംസാരിച്ചതിനുള്ള നന്ദിയും കൂടെ ചേർത്ത് എഴുതി.