“ഏട്ടൻ പോയോ”
വിറക്കുന്ന ചുണ്ടുകളിൽ ഒരു പുഞ്ചിരി വരുത്തി കൊണ്ട് ദയ ചോദിച്ചു..
“എന്താ…. ദയക്ക് പേടിയാണോ”
ആ മുറിയാകെ വിഷിച്ചു കൊണ്ട് അവിടെ പുറത്തുനിന്നും ആരും നോക്കിയാൽ ഒന്നും കാണില്ലെന്ന ഉറപ്പു വരുത്തി കൊണ്ട് ബാലചന്ദ്രൻ മറുപടിചോദ്യം ചോദിച്ചു …..
“ഏയ് പേടിയൊന്നുമില്ല”
“ നല്ലത് എങ്കി നേരത്തെ കിടന്നതു പോലെ താഴേക്ക് നോക്കാതെ കിടന്നോളു കേട്ടോ”
“മ്മ്”
അതും പറഞ്ഞു കൊണ്ട് ബാലചന്ദ്രൻ അവളുടെ അടുത്തായി വീണ്ടും ബെഡിൽ ഇരുന്നുകൊണ്ട് അ തുടുത്ത പൊക്കിൾ ചുഴിയിൽ അവന്റെ വിരൽ ഇട്ടൊന്നു വട്ടം കറക്കി….
“ഹോ…..”
ദയ ഞെട്ടിയതും ബാലചന്ദ്രൻ പെട്ടന്ന് കൈ പിൻവലിച്ചു…
“എന്താ ദയ വീണ്ടും ശബ്ദം ഉണ്ടാകുന്നത് ഞാൻ ടച് ചെയ്യുന്നത് ഫിലാകുന്നുണ്ടോ???”
“ ഏയ് ഇല്ലന്നെ അത് അ അപകടം ഓർത്തു പോയി ഞാൻ അതാ ”
“ഞാൻ പറഞ്ഞതല്ലേ താഴേക്ക് നോക്കാൻ പാടില്ലെന്ന് ”
“സോറി സാർ എനിക്ക് പറ്റുന്നില്ല അറിയാതെ നോക്കി പോകുവാ ”
“ഇനി സോറി ഒന്നും പറയണ്ട അ ബെഡ് ഷീറ്റ് കൊണ്ട് ഞാൻ തലക്ക് താഴേക്കു മറച്ചോളാം എന്നാലേ എന്റെ വർക്ക് നടക്കു”
“യോ വേണ്ട സാർ എന്റെ ഭർത്താവ് വരട്ടെ എന്നിട്ട് നോക്കാം ഇതൊക്കെ”
“അതിനൊന്നും സമയം ഇല്ല മേടം എനിക്കെന്റെ ജോലി ചെയ്യണ്ടേ ”
ബാലചന്ദ്രൻ വേഗം തന്നെ അ ബെഡ് ഷീറ്റിന്റെ ഒരറ്റം കട്ടിലിന്റെ അടുത്തുള്ള ഒരു ജനലിൽ കെട്ടി പിന്നെ അടുത്ത ഭാഗമെടുത്തുകൊണ്ട് അവിടെ തുണികൾ ഇട്ടിരുന്ന ഒരു സ്റ്റാൻഡിലും കെട്ടി പിന്നെ ആ പുതപ്പിന്റെ അടിഭാഗം ദയയുടെ കഴുത്തിലെക്ക് വലിച്ചിട്ടു.