ശാരിക വിനീതയായി
‘ ഞാന് വിളിക്കുമെന്ന് ആര് പറഞ്ഞു….?’
നവാസ് അല്പം മുറുകി
‘ എന്റെ മനസ്സ് പറഞ്ഞു’
ശാരിക ധൈര്യമായി പറഞ്ഞു
തുടര്ന്ന് നവാസ് അല്പനേരം മൗനത്തില് ഒളിച്ചു
‘ ചോക്ക് എറിഞ്ഞപ്പോള് : വിഷമം തോന്നിയോ…?’
മൗനം വെടിഞ്ഞ് നവാസ് ചോദിച്ചു
‘ എന്തിന്? എന്നെ അംഗീകരിച്ച പോലെയാ എനിക്ക് തോന്നിയത്…’
‘ ആട്ടെ….. എന്തായിരുന്നു ഗഹനമായ ആലോചന…. ക്ലാസ്സില്….?’
‘ ഒരാളെപ്പറ്റിയാ….?’
‘ ഞാനറിയുമോ….. അയാളെ…?’
‘ തീര്ച്ചയായും …. ആളൊരു ചുള്ളനാ…’
ശാരിക അടക്കിപ്പിടിച്ച് ചിരിച്ചു
‘ ഒന്ന് ചോദിചോട്ടെ….?’
ശാരിക കൊഞ്ചിക്കൊണ്ട് ചോദിച്ചു
‘ ചോദിച്ചോളൂ…’
‘ അന്ന് ടോയ് ലറ്റില് നിന്നും ഇറങ്ങിയപ്പോള് എന്തിനാ എന്നോട് സോറി പറഞ്ഞത്?’
‘ അറിയില്ലെങ്കില് ഇനി അറിയണ്ട…!’
‘ ഞാന്…….. കണ്ടതൊന്നും ഇല്ലാ……’
‘ എന്ത് കണ്ടില്ലെന്നാ…?’
‘ അത് എന്താണെന്ന് സാറിന്റടുത്ത് പറയാന് പാടുണ്ടോ…. ഞാന്…?’
‘ നീ ഒരു മിടുക്കിയാ…. കള്ളിയും….. പഠിച്ച കള്ളി…. ആട്ടെ…. കണ്ടില്ലല്ലോ…?’
‘ ഇല്ല…. സത്യം…!’
‘ കാണണോ…?’
‘ ഹൂം….. ഒരു ദിവസത്തേക്കല്ല….. എന്നും…!’
ശാരിക നയം വ്യക്തമാക്കി
‘ ശരി…. കാണാം…’
നവാസ് സംഭാഷണം അവസാനിപ്പിച്ചു
വണ്ടി പാളത്തില് വീണെന്ന ആശ്വാസത്തില് ശാരിക മയങ്ങി
അടുത്ത ദിവസം കോളേജില്….. പിന്നെ ക്ലാസ്സിലും വച്ച് കണ്ടപ്പോള് നാണം കാരണം നവാസിന്റെ മുഖത്ത് നോക്കാന് ശാരിക ഏറെ പ്രയാസപ്പെടുന്നതായി തോന്നി…