Posted by “മോന്‍ വന്നാല്‍ ഇരിക്കാന്‍ പറയണം എന്ന് പറഞ്ഞിട്ട് അവന്‍ ഏതോ സാറിന്റെ ഫോണ്‍ വന്ന് പുറത്തേക്ക് പോയി മോനെ. അടുത്താഴ്ച തുടങ്ങുന്ന ഇന്റര്‍ സ്കൂള്‍ ടൂര്‍ണമെന്റിനു കളിക്കാന്‍ എന്തൊക്കെയോ വാങ്ങണം എന്നും പറഞ്ഞാണ് പോയത്” ആന്റി വിശദീകരിച്ചു.
“എങ്കില്‍ അവന്‍ വരാന്‍ വൈകുമായിരിക്കും”
“വൈകട്ടെ അതിനെന്താ; മോനിരിക്ക്..ഞാന്‍ ചായ എടുക്കാം”
ആന്റി മറുപടിക്ക് കാക്കാതെ തിരിഞ്ഞുനടന്നു. എന്റെ വെകിളി പിടിച്ച കണ്ണുകള്‍ ആ വടിവൊത്ത പിന്‍ഭാഗത്ത് ആര്‍ത്തിയോടെ പതിഞ്ഞു; അച്ഛനെ ഏറ്റവുമധികം ഭ്രമിപ്പിച്ചതെന്ന് പറയുന്ന വലിയ നിതംബങ്ങളില്‍! പുളഞ്ഞു തെന്നുന്ന വിരിഞ്ഞുരുണ്ട പെണ്‍ചന്തികള്‍. വേശ്യകള്‍ക്ക് മാത്രമുള്ളതെന്ന് ഞാന്‍ വായിച്ചിട്ടുള്ള, അത്രയധികം വഴുക്കലോടെ ഉന്നതാനതഗമനം നടത്തുന്ന നിതംബമലകള്‍. ശരിയാണ്, അച്ഛന്‍ പറഞ്ഞത് പൂര്‍ണ്ണമായും സത്യമാണ്; ഈ നിതംബനടനം ഒരു പുരുഷമനസ്സിന്റെ എല്ലാ നിയന്ത്രണങ്ങളും ഇല്ലാതാക്കാന്‍ പര്യാപ്തമാണ്. കറുപ്പും വെളുപ്പും ഇടകലര്‍ന്ന ഇറുകിയ ചുരിദാറിന്‍റെ ഉള്ളില്‍ അവ ചെറുമാനുകളെപ്പോലെ തുള്ളിക്കളിക്കുന്നു. അറിയാതെ ഞാന്‍ സോഫയിലേക്ക് ഇരുന്നു.
‘വിഷ്ണൂ! നീയിത്ര അധമനാകരുത്; ഒരു നിമിഷം നീ നിന്റെ കൂട്ടുകാരന്റെ മുഖം ഒന്നോര്‍ത്ത് നോക്ക്. നിന്നെ അവന്‍ എത്രയധികം വിശ്വസിക്കുന്നുണ്ട്. നിന്നെയല്ലാതെ ഒരാളെയും അവനീ വീട്ടിലേക്ക് ക്ഷണിക്കാറുണ്ടോ? ലോകപ്രശസ്തനായ വാമനന്‍ നമ്പൂതിരിയുടെ ഏകമകന്‍ എന്ന നിന്റെ പദവിയല്ല അതിന്റെ കാരണം; നീയിവിടെ വരുന്നത് അവനൊരു അന്തസ്സാണ് എങ്കിലും നിന്നിലുള്ള വിശ്വാസമാണ് അതിലെ മുഖ്യഘടകം. പക്ഷെ നീയത് മറക്കുന്നു’. എന്റെ മനസാക്ഷിയുടെ ഓര്‍മ്മപ്പെടുത്തല്‍ ഞാന്‍ കേട്ടു. കുറ്റബോധം എന്നെ കീഴടക്കി. ശരിയാണ്! പാടില്ല, പാടില്ല, പാടില്ല. മനസ്സിനെ ഞാന്‍ സകല കരുത്തുമെടുത്ത് തടഞ്ഞു. ഇനി നീ അങ്ങനെ ചിന്തിക്കരുത്. ചിന്തിക്കരുത്..
ഒരു താലത്തില്‍ ചായയും മറ്റെന്തോ പലഹാരവുമായി വരുന്ന ആന്റിയെ കണ്ടപ്പോള്‍ മനസ്സ് കയറ് പൊട്ടിച്ച് പുറത്ത് ചാടി. ഞാന്‍ വരിഞ്ഞ കയറുകള്‍ക്ക് തീരെ ബലമില്ലായിരുന്നു. പരവേശത്തോടെ എന്റെ കണ്ണുകള്‍ ആ ദൃശ്യവിസ്മയത്തെ അടിമുടി ഉഴിഞ്ഞു. നെഞ്ചില്‍ മുളച്ചുപൊന്തിയ കുന്നുകള്‍ പോലെ യുദ്ധസന്നദ്ധരായി നില്‍ക്കുന്ന വന്മുലകള്‍! ലേശം നീണ്ട മുഖത്തെ നീണ്ട മൂക്കില്‍ നിന്നും നേരിയ, പാടലവര്‍ണ്ണമുള്ള ചൊടികളിലേക്ക് എന്റെ കണ്ണുകള്‍ ഇറങ്ങി. ഉന്തിയ താടിയുടെ ഇടതുഭാഗത്തുള്ള മറുകിന് എത്ര ചാരുത!. എന്തഴകുള്ള നടത്ത! പ്രപഞ്ചം മൊത്തം ആവാഹിക്കാന്‍ ശേഷിയുള്ള ആ വിടര്‍ന്ന കണ്ണുകളിലെ വിവേചിക്കാനാകാത്ത ഭാവം എന്താണ്? കൊഴുത്തുമിനുത്ത, ലവലേശം രോമമില്ലാത്ത കൈത്തണ്ടകള്‍ക്ക് അഭൌമമായ ലാവണ്യം.