ഹേയ് അതിന് സാധ്യതയില്ല.
ജാഫർ ഇക്കയും പറയില്ല.
പുള്ളിയുടെ നിരാശാ മുഖഭാവത്തിൽ നിന്നും, സംഭവിച്ച കാര്യം എന്തായാലും അതിൽ പുള്ളിക്ക് റോളില്ലന്നുള്ള കാര്യം ഉറപ്പാണ്.
എന്റെ മനസ്സിൽ പല പല ചിന്തകൾ അലയടിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.
അപ്പോഴേക്കും ഞങ്ങൾ വീടെത്തിയിരുന്നു. ഇക്ക വീട്ടിലേക്ക് വണ്ടി കയറ്റാതെ വഴിയിൽ തന്നെ നിറുത്തി എന്നോട് ഇറങ്ങാൻ പറഞ്ഞു.
“അതെന്താ ഇപ്പഴേ പോകുവാണോ? ”
ഞാൻ ഡോർ തുറന്നു കൊണ്ട് ചോദിച്ചു.
“ആഹ്.. , ആളവിടെ വെയിറ്റ് ചെയ്യുവാ.ഞാൻ പെട്ടെന്ന് ചെല്ലട്ടെ..”
ഇക്ക പറഞ്ഞു.
ഞാൻ കാറിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി ഇക്കയെ കൈ വീശി കാണിച്ചിട്ട് പുറകോട്ട് അരികിലേക്ക് മാറിനിന്നു.
ഞാൻ ഇറങ്ങിയതും ഇക്ക കാർ അവിടെ ഇട്ടുതന്നെ തിരിച് ഞങ്ങൾ വന്ന വഴിയെ തന്നെ ഓടിച്ചുപോയി.
അതെനിക്ക് വീണ്ടും സംശയം ഉളവാക്കി.
കാരണം സിറ്റിക്ക് പോകാൻ വണ്ടി തിരിച്ചു പോകേണ്ടതില്ല.
തിരിച്ചു പോയാൽ സിറ്റിക്ക് പോകാൻ കിലോമീറ്ററുകൾ വീണ്ടും അധികം ഓടേണ്ടി വരും.
കാർ കണ്ണിൽ നിന്ന് മറഞ്ഞപ്പോൾ,
ആകെ കുഴഞ്ഞു മറിഞ്ഞ മനസ്സോടെ ഞാൻ വീട്ടിലേക്ക് നടന്നു.
വിചാരിച്ച പോലെ ഒന്നും നടന്നതുമില്ല,
വിചാരിക്കാത്ത എന്തൊക്കയോ നടക്കുകയും ചെയ്തു.
അവിടെ നടന്നത് എന്തായാലും, ആ തടസ്സം ഇല്ലായിരുന്നെങ്കിൽ ഞാൻ ഇപ്പോഴും ആ മുറിയിൽ കിടന്നു സുഖിക്കേണ്ടതാണ്.
ഒരു പക്ഷേ ജാഫറിക്കായും ആയിട്ട്….
അതോർത്തപ്പോൾ എനിക്ക് ചെറിയ ഒരു നിരാശ പോലെ എന്തോ ഒന്ന് മനസ്സിൽ വന്നു മൂടി.
മൂന്നു തവണ ഓർഗാസം ഉണ്ടായെങ്കിലും, നല്ലൊരു ഭോഗചൂര് കിട്ടാത്തതിന്റെ നിരാശയാവും ചിലപ്പോൾ…..
ആഹ്.. എല്ലാം വിധി പോലെ…
ഞാൻ ആശ്വസിച്ചു.
ഞാൻ വീട്ടിലേക്ക് കയറി.