Posted by ഞാൻ : ചെറിയമ്മ നടന്നോളൂ, ഞാൻ പുറകെ വന്നേക്കാം…
ചെറിയമ്മ പടികൾ കയറി പുറത്തേക്കിറങ്ങാൻ പോകുന്നതിനു മുന്നെ എന്നെ ഒന്നു തിരിഞ്ഞു നോക്കി. ഞാൻ ചെറിയമ്മയെ വിഷാദവും സന്തോഷവും കലർന്ന ഭാവത്തിൽ ഒന്നു നോക്കി. ചെറിയമ്മ അങ്ങനെ തന്നെ പുറത്തേക്കിറങ്ങി നടന്നു.
ചെറിയമ്മ പോയതും ഞാൻ എല്ലാ സ്വയം നിർമിതഭാവങ്ങളും മാറ്റി പഴയപോലെയായി. എന്റെയുള്ളിൽ സീതയെ കളിച്ച സന്തോഷവും ഒപ്പം ഇനി കളിക്കാൻ കഴിയില്ലല്ലോ എന്ന സങ്കടവും ബാക്കിയായി. ഞാൻ അവിടെ നിന്നിറങ്ങി വീട്ടിലേക്ക് നടന്നു. എല്ലാവരും ഉച്ചയുറക്കത്തിന്റെ ആലസ്യത്തിൽ എഴുന്നേറ്റ് വരുന്നതേ ഉള്ളൂ. അതുകൊണ്ട് ഉമ്മറത്ത് ആരും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.
ഞാൻ പടികൾ കയറി മുകളിലേക്കു പോയി. ശ്രീലേഖ ഇളയമ്മയുടെ മുറി അടഞ്ഞു കിടക്കുകയായിരുന്നു. അകത്തു സീതയുണ്ടെന്നു തോന്നുന്നു. ഞാൻ എന്റെ മുറിയിലേക്ക് പോയില്ല. നേരെ ദേവകിയുടെ മുറിയിലേക്ക് പോയി. വാതിലിൽ മുട്ടിയപ്പോൾ ദേവകിവന്നു വാതിൽ തുറന്നു.
ദേവകി : എന്തായി ചേച്ചിയുടെ കാര്യം ?
വാതിൽ തുറന്നതും ചാടിക്കയറി എന്നോട് ആകാംഷയോടെ ചോദിച്ചു.
ഞാനൊന്ന് ചിരിച്ചു എന്നിൽ ചെറിയൊരു അമ്പരപ്പും ഉണ്ടായി.
ഞാൻ : ചെറിയമ്മയ്ക്കു എങ്ങനെ മനസിലായി ഞാൻ സീതയെ….
ദേവകി : ഞാനും ശ്രീലേഖയും ഇത്രയും നേരം ഇവിടെ സംസാരിച്ചിരിക്കായിരുന്നു. അപ്പോഴാ സീത ചേച്ചി കയറി വന്നത്. ചേച്ചി വന്നതും അവർ രണ്ടുപേരും ആ മുറിയിൽ കയറി വാതിലടച്ചു.
ഞാൻ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് മുറിയിലേക്ക് കയറി, ചെറിയമ്മ വാതിലടച്ചു.
ദേവകി : എന്തായി ??
ഞാൻ : എല്ലാം നടന്നു… പക്ഷെ ഇനി കിട്ടുമോ എന്ന കാര്യത്തിൽ സംശയമാണ്…
ദേവകി : എങ്ങനെ ഡാ… പ്രേശ്നമാകുമോ ?
ഞാൻ : ഏയ്… ആദ്യം ഒന്നു ബലം പിടിച്ചു നോക്കി… ഞാൻ വരിഞ്ഞുമുറുക്കി… അനുസരിക്കാതെ രക്ഷയില്ലെന്നായപ്പോൾ… എല്ലാം എനിക്ക് അടിയറവു വെച്ചു…
ദേവകി : ഇങ്ങനെ പറയാതെ വിശദമായി പറ.
ഞാൻ എല്ലാം വിശദമായിത്തന്നെ പറഞ്ഞു.
എല്ലാം പറഞ്ഞുകഴിഞ്ഞു ഞാൻ…