രണ്ടു ചുവടു നടന്നു കഴിഞ്ഞ് അവള്‍ തിരിഞ്ഞുനിന്നു. അയാളെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചു.
“നിന്നെ ഞാന്‍ പിന്നെ എടുത്തോളാം,”
അയാളും ചിരിച്ചു.
“ഉവ്വ, കാണാം,”
അവളും ഉച്ചത്തില്‍ ചിരിച്ചു. പിന്നെ ചുറ്റുപാടും നോക്കി ആരും കാണുന്നില്ല എന്ന്‍ ഉറപ്പാക്കിയിട്ട് മിഡിയുയര്‍ത്തി തുടകളും യോനിഭാഗവും അയാളുടെ നേരെ കാണിച്ചു.
“രാത്രീല്‍ പെമ്പ്രന്നോത്തീനെ ഇത് ചെയ്യുമ്പം…”
അവള്‍ വിരല്‍ വൃത്തമുണ്ടാക്കി ഒരു വിരല്‍ വൃത്തത്തിലൂടെ കയറ്റിയിറക്കിക്കാണിച്ചുകൊണ്ട് അയാളോട് ചിരിച്ചുല്ലസിച്ച് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
“രാത്രീല്‍ പെമ്പ്രന്നോത്തീനെ ചെയ്യുമ്പം ഇതോര്‍ത്തൊ…”
പിന്നെ അവള്‍ കൌണ്ടറില്‍ തന്നെ കാത്തുനില്‍ക്കുകയായിരുന്ന സന്ദീപിന്‍റെയടുത്തേക്ക് പോയി.
“എന്താ മോളെ താമസിച്ചേ?”
“തൂറാന്‍ മുട്ടി, ചേട്ടാ,”
അവര്‍ കൈകള്‍ കോര്‍ത്തുപിടിച്ചുകൊണ്ടു പുറത്തേക്കിറങ്ങി.
ആളുകള്‍ അവളെ നോട്ടം കൊണ്ട് കോരിക്കുടിക്കുന്നത് അവരിരുവരുമറിഞ്ഞു.
“മോളെ ആരും ബാക്കിവെക്കുന്നില്ലല്ലോ. അങ്ങനത്തെ നോട്ടവാ നോക്കുന്നെ,”
പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങവേ സന്ദീപ്‌ അടക്കത്തില്‍ പറഞ്ഞു.
“ചേട്ടന്‍റെ കാര്യത്തില്‍ പിന്നെ എന്താ?”
അവളും അടക്കം പറഞ്ഞു.
“ആ ഒരു തടിച്ചി ചേച്ചി കണ്ടോ? ചേട്ടന്‍റെ ജീന്‍സിന്‍റെ ഫ്രന്‍റ്റീന്ന്‍ നോട്ടം മാറ്റുന്നേയില്ല.”
അപ്പോഴാണ്‌ സന്ദീപ്‌ അരക്കെട്ടിലേക്ക് നോക്കുന്നത്.
“അയ്യോ മോളെ, കൊഴപ്പവാകുവോ? മുമ്പി ഭയങ്കര മുഴച്ചുനില്‍ക്കുന്നു…”
“എന്ത് കൊഴപ്പം?”
അവള്‍ ഊറിചിരിച്ചുകൊണ്ട് ചോദിച്ചു.
“അങ്ങനെ തന്നെയിരിക്കട്ടെ. നല്ല ഉശിറൊള്ള ആമ്പിള്ളേര്‍ക്ക് അങ്ങനെയാ. പൊങ്ങി നിക്കണം. അല്ലാതെ നമ്മടെ അച്ഛനെപ്പോലെ ആകരുത്,”
തെരുവിലൂടെ, തെരുവിന്‍റെ ബഹളങ്ങള്‍ക്കിടയിലൂടെ, തെരുവിന്‍റെ ഭംഗിയിലൂടെ നടക്കവേ അവള്‍ പറഞ്ഞു.
“അച്ഛനെന്നാ?”
“ചേട്ടന് അറിയില്ലേ? നമ്മടെ അമ്മ വേലിചാടിയിട്ട് എത്ര നാള്‍ ആയി?”
“എനിക്ക് തോന്നിയിരുന്നു,”
അവളുടെ വിരലുകളിലെ പിടിമുറുക്കി അവന്‍ പറഞ്ഞു.
“ആ ഡോക്റ്ററല്ലേ?”
“ആ ഡോക്റ്റര്‍ ഈ ഡോക്ടര്‍ ഒന്നുവല്ല. എന്‍റെ പുന്നാര ആങ്ങളേനെ വളയ്ക്കാന്‍ നടക്കുന്ന ഒരു സുന്ദരിക്കോതയില്ലേ? അവളുടെ അച്ചന്‍ ഡോക്ടര്‍ നന്ദകുമാര്‍ എ ബി സി ഡി ഇ എഫ് ജി എച്ച് …”
അവള്‍ ചിരിച്ചു.
“കളി നടന്നോ, അമ്മ വല്ലോം പറഞ്ഞോ,”
“ഇല്ല, കളി നടന്നില്ല. അമ്മയ്ക്ക് ആഗ്രഹം ഉണ്ട്. ഡോക്ടര്‍ അമ്മേനെ തൊട്ടും പിടിച്ചും ഒക്കെ നോക്കീട്ടൊണ്ട്. അമ്മ ഇതുവരെ സമ്മതിച്ചിട്ടില്ല. ഡോക്ടറോട് ഉള്ള ഇഷ്ടക്കുറവ് കൊണ്ടോന്നുവല്ല.”
“പിന്നെ?”
“ചേട്ടാ അത്…”
“എന്താ മോളെ? എന്നോടല്ലേ? എന്തായാലും പറ. എനിക്ക് മനസ്സിലാവും,”
അവര്‍ പാര്‍ക്കിന്‍റെ കവാടത്തിലെത്തി. അധികം തിരക്കില്ലായിരുന്നു. നഗരത്തില്‍ വിഖ്യാതമായ ഒരു വിദേശസര്‍ക്കസ് കമ്പനി പര്യടനം നടത്തുന്നു. തീയേറ്റര്‍ നിറയെ, പുതുതായി റിലീസ് ചെയ്ത ചിത്രങ്ങള്‍ കാണുന്ന ആളുകളെക്കൊണ്ട് നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നു. പോരാത്തതിനു നഗരത്തിലെ ഏറ്റവും വലിയ മൈതാനത് ഒരു കേന്ദ്രമന്ത്രി പ്രസംഗിക്കുന്നു.
“വാ, നമുക്ക് അവിടെയിരിക്കാം,”
ആളൊഴിഞ്ഞ ഒരു മൂല ചൂണ്ടിക്കാണിച്ചു സന്ദീപ്‌ പറഞ്ഞു. അവിടെയിരുന്നാല്‍ മറ്റു ശല്യങ്ങളില്ലാതെ എന്തും സംസാരിക്കാം. ഇഷ്ടമുള്ള പലതും ചെയ്യാം. പിമ്പില്‍ ഒരു മുളങ്കാട്‌. മുമ്പില്‍ ഒരു മത്സ്യകന്യകയുടെ ശില്‍പ്പം.
അവര്‍ അവിടെ ഒരു ചാരുബെഞ്ചില്‍ ഇരുന്നു.
അശ്വതിയുടെ കഥ 13 [Smitha]
Posted by