അരക്കെട്ടിലെ വൃത്താകൃതിയിലെ സ്വര്‍ണ നിറം ഒരു അരഞ്ഞാണം എന്നോണം പ്രതിഫലിച്ചു…ഒരു സ്ത്രീയുടെ സ്വകാര്യ അഹങ്കാരങ്ങള്‍ എല്ലാം തന്നെ ഇളം റോസ് നിറത്തില്‍ മൂടപ്പെട്ടു കിടന്നു…അതിലെ ഓരോ ഇതളിനും വിവിധ വര്‍ണങ്ങള്‍ …കൃസരിക്ക് പോലും വിവ്ധങ്ങലായ വര്‍ണങ്ങള്‍ ഉണ്ടെന്നു അവനു തോന്നി…
പാദങ്ങളും അവയിലെ വിരലുകളും ചന്ദനം ചാലിച്ച് തെച്ചപ്പോലെ ആയിരുന്നു…അവന്‍റെ കണ്ണുകള്‍ ഓടി നടക്കുമ്പോള്‍ ആ ശരീരത്തില്‍ വല്ലാത്തൊരു നാണം കൂട് കൂട്ടുന്നപ്പോലെ അവനു തോന്നാതിരുന്നില്ല….
അവന്‍ വീണ്ടും മുഖമില്ലാത്ത ആ കണ്ണുകളിലേക് നോക്കി ….എന്ത് പറയണം.,…എന്താണ് തനിക്കു ചുറ്റും സംഭവിക്കുന്നത്‌ ,,,ഉത്തരമില്ലാത്ത ചോദ്യങ്ങളോടെ വിനു ആ കണ്ണുകളിലേക്കു പ്രതീക്ഷയോടെ നോക്കി..
“എന്തെ….ആസ്വദിച്ചു കഴിഞ്ഞോ എന്റെ നഗ്നത..”
“ഞാന്‍..ഞ…ദയവു ചെയ്ത് എന്നോട് പറയു…എന്താണിങ്ങനെ….എനിക്കൊന്നും തന്നെ മനസിലാകുന്നില്ല…എന്നോട് ഇച്ചിരി എങ്കിലും കരുണ കാണിക്കു…നിങ്ങളുടെ ഈ മുഖം,…എന്താണിങ്ങനെ..ഇതിന്‍റെ പൂര്‍ണ രൂപം….എനിക്ക്…എന്റെ ഉള്ളില്‍ ഭയം..”
വിനു അത്രയും പറഞ്ഞു തീര്‍ന്നപ്പോളെക്കും ആ രൂപം അട്ടഹസിച്ചു ചിരിച്ചു…അവളുടെ അട്ടഹാസം ആ അറയിലെങ്ങും അലയടിച്ചു….വിനു ഒരു നിമിഷം ചുറ്റും നോക്കി…അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്ന എല്ലാ കണ്ണാടികളും അപ്രത്യക്ഷമായിരിക്കുന്നു…ആ ചുവരില്‍ എല്ലാം ചെറു സുഷിരങ്ങള്‍ വീണിരിക്കുന്നു…അത് വഴി ചെറിയ പ്രകാശ രശ്മികള്‍ കടന്നു വരുന്നു..
ദൈവമേ നേരം പുലര്‍ന്നോ…വിനു ഒരിക്കല്‍ കൂടി അടഞ്ഞു കിടക്കുന്ന വാതില്‍ തുറക്കാന്‍ ഒരു വിഫല ശ്രമം നടത്തി,,,പക്ഷെ അത് അടഞ്ഞു തന്നെ കിടന്നു….അവന്‍ ആ ചെറു സുഷിരങ്ങള്‍ ഒന്നിലൂടെ ഒരു കണ്ണുകൊണ്ട് നോക്കി..ഇല്ല…പുറത്തെല്ലാം ഇരുട്ടാണ്‌…പിന്നെ എങ്ങനയാണ്‌….ഇവിടെം മാത്രം വെളിച്ചം…
അവന്‍ വീണ്ടും ആ നഗ്ന രൂപത്തിനടുതെക്ക് വന്നു നിന്നു….അവളിലേക്ക്‌ തന്നെ നോക്കി….അവളുടെ മാറിടത്തില്‍ നിന്നും ചുവന്ന നിറം അല്പ്പാലപ്പമായി ഒലിച്ചിറങ്ങുന്നു…അത് വര്‍ണം തന്നെ ആണോ അതോ ഇനി രക്തമാണോ….വിനു ഒരു നിമിഷം ചിന്തിച്ചു കൊണ്ട് എന്തോ ഒരു ഓര്‍മയില്‍ അവയില്‍ ഒന്ന് തൊട്ടു…
പൊടുന്നനെ അവനെ പേടിപ്പിച്ചു ആരോ അലറി വിളിച്ചപ്പോലെ അവനു തോന്നി..വിനു കാതുകള്‍ അടച്ചുപ്പിടിച്ചു…അല്‍പ്പ സമയം..എല്ലാം ശാന്തമായി….അവന്‍ കണ്ണുകള്‍ തുറന്നു നോക്കി..വീണ്ടും കാഴ്ചകള്‍ അവനു അത്ഭുതത്തിന്റെ വിസ്മയങ്ങള്‍ നല്‍കി നിവര്‍ന്നു നിന്നു…
അവനു മുന്നിലെ ആ രൂപം അവളുടെ ശരീരത്തിലെ അതെ വര്‍ണങ്ങള്‍ ഉള്ള വസ്ത്രം അണിഞ്ഞുക്കൊണ്ട് അവനു മുന്നില്‍ ഒരു നവ വധുവിനെ പോലെ നില്‍ക്കുന്നു….അവന്‍റെ കണ്ണുകള്‍ വിടര്‍ന്നു….പക്ഷെ അപ്പോളും ആ മുഖം മാത്രം അവ്യക്തമായിരുന്നു…
അവനില്‍ നിന്നും ഭയം വിട്ടൊഴിഞ്ഞു…പകരം അവനില്‍ ആദ്യമായി എവിടെ നിന്നോ പ്രണയത്തിന്റെ കണികകള്‍ പാറി നടന്നു….വിനു അവളെ സൂക്ഷമതയോടെ നോക്കി…സുന്ദരം…അതിമനോഹരം….എങ്ങോ കണ്ടു മറന്ന അറിയാത്ത മുഖം പോലെ….അവളിലും അല്‍പ്പം വശ്യതയും നാണവും കലര്‍ന്ന് നില്‍ക്കുന്നില്ലേ…ഉണ്ട്…
അണിമംഗലത്തെ ചുടലക്കാവ് 6 [ Achu Raj ]
Posted by