ഒത്തുചേരലിനെ ഇത്രയും തീവ്രമാക്കിയത്. മകന്റെ കുണ്ണ തന്റെ പൂറ്റിൽ പ്രകമ്പനം സൃഷ്ടിച്ചുകൊണ്ട് കയറിയിറങ്ങുമ്പോൾ രേവതിയുടെ ലോകം മുഴുവൻ മകനിലേക്ക് ചുരുങ്ങി. ഇവൻ…. തന്റെ മകൻ…തന്റെ ചോര…ഈ ചോരയിൽ നിന്ന് തനിക്കൊരു കുഞ്ഞു വേണം.ഇവനോടുള്ള എല്ലാ സ്നേഹത്തോടും ഭാര്യ എന്ന നിലയിലുള്ള എല്ലാ വിധേയത്വത്തോടും എനിക്കതിനെ പ്രസവിക്കണം. ആ വേദനയുടെ സുഖമറിയണം.
ഭർത്താവിനോടുള്ള വെറുപ്പും ദേഷ്യവും ഉള്ളിൽ നിറഞ്ഞു നിന്ന കാലത്ത് ഗർഭത്തിലുള്ള തൻ്റെ കുഞ്ഞിനെ ആത്മാർത്ഥതയോടെ ഒരിക്കലും സ്നേഹിക്കാൻ തനിക്കു കഴിഞ്ഞിട്ടില്ല. അതിനൊക്കെ തനിക്ക് പ്രായശ്ചിത്തം ചെയ്യണം. എന്റെ കണ്ണന്റെ കുഞ്ഞിനെ എനിക്ക് ഗർഭത്തിൽ പേറണം …ഇത്രയും ഓർത്തപ്പോഴേക്കും പൂറ്റിനുള്ളിൽ നിന്ന് ഒരു പ്രവാഹമായിരുന്നു. കുണ്ണയിൽ അമർത്തി ….ഇറുക്കി….പിടിച്ചിരുന്ന പൂർ കവാടത്തിലെ മസിലുകളെ തള്ളിയകറ്റിക്കൊണ്ട് അമ്മയുടെ പൂറ്റിൽ നിന്ന് മദജലം പുറത്തേക്ക് ചീറ്റിത്തെറിച്ചു. ആദ്യമായിട്ടായിരുന്നു അവൾക്ക് ഇങ്ങനെയൊരു അനുഭവം.രതിമൂർച്ഛയിൽ അവളുടെ ദേഹം കോച്ചിവലിച്ചു. കൃഷ്ണമണികൾ മുകളിലേക്കുയർന്നു.
“ഹെന്റെ….കണ്ണാ….ന്റെ പൊന്നേ….”
അവൾ തേങ്ങി….
അവളുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞൊഴുകി.
അവൻ അമ്മയുടെ നിറഞ്ഞൊഴുകുന്ന കണ്ണുകളും വിതുമ്പുന്ന ചുണ്ടുകളും ഒരു നിമിഷം നോക്കിനിന്നു. പിന്നെ അൽപ്പം കുനിഞ്ഞ് അവളുടെ നിതംബത്തിൽ ഇരു കൈകളും ചുറ്റിപ്പിടിച്ചുകൊണ്ട് അവൻ അമ്മയെ എടുത്തുയർത്തി.
“യ്യോ…കണ്ണാ…വേണ്ട മോനെ…നീ വീണുപോകും..”
അവന്റെ കൈയിലിരുന്ന് അവൾ പിടഞ്ഞു.
“ഇല്ല മോളേ….എന്റെ കഴുത്തിൽ കൈകൾ ചുറ്റിപ്പിടിക്ക്…”
അവൾ കൈകൾ കൊണ്ട് കഴുത്തിലും കാലുകൾ കൊണ്ട് ഇടുപ്പിലും ചുറ്റിവരിഞ്ഞ് ഒരു കൊച്ചു കുഞ്ഞിനെപ്പോലെ അവന്റെ തോളിൽ മുഖം ചായ്ച്ചു കിടന്നു. അവൻ ഒന്നു തിരിഞ്ഞു. തന്റെ കുണ്ണയിൽ കോർത്ത അമ്മയുടെ ദേഹവും ചുമന്ന് അവൻ വീട്ടിനുള്ളിലേക്ക് നടന്നു. കിടപ്പുമുറിയിലേക്കാവും അവൻ നടക്കുന്നത് എന്നവൾ വിചാരിച്ചു. പക്ഷെ തട്ടിൻപുറത്തേക്കുള്ള കോണിയുടെ ചുവട്ടിൽ അവൻ എത്തിനിന്നപ്പോൾ അവൾ ചോദ്യരൂപത്തിൽ മകന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി. അവൻ ഒന്നു പുഞ്ചിരിച്ചു. അമ്മയെയും ഇടുപ്പിൽ വച്ചുകൊണ്ട് അവൻ ആദ്യത്തെ പടി കയറി.
“കണ്ണാ…നീ ….”
അവൾ അവന്റെ കണ്ണുകളിൽ നോക്കി വിളിച്ചു.