അമ്മയാണെ സത്യം 13 [Kumbhakarnan]

Posted by

“കണ്ണാ….ആ..ഹ്..ഹോ…മോനെ….അമ്മയ്ക്കും…ഉ…. ഹ്..വരുന്നു….”

അവളുടെ പൂറ് വിട്ടുവിട്ടു മദജലം ചീറ്റി. ഇരുവരും കെട്ടിപ്പുണർന്നു.
രണ്ടു ശരീരങ്ങൾ വിയർപ്പിൽ കുളിച്ചു കിടന്നു കിതച്ചു. മനസ്സുകൾ പൂർണ്ണമായും ഇഴുകി ചേർന്ന നിമിഷങ്ങൾ. അവൻ അമ്മയുടെ ശരീരത്തിൽ നിന്നും താഴേക്ക് ഇറങ്ങിക്കിടന്നു. ഇരുവരുടെയും ദേഹം മുഴുവൻ പൊടിയും അഴുക്കും മാറാലയും
പറ്റിപ്പിടിച്ചിരുന്നു. മേൽക്കൂര നോക്കി അവൻ മലർന്നു കിടന്നു. അവന്റെ നെഞ്ചിലേക്ക് മുഖം ചേർത്ത് അവൾ വിളിച്ചു.

“കണ്ണാ….”
“ഉം…”
“എനിക്ക് മോനോട് ചിലത് പറയാനുണ്ട്. മുഴുവനും കേട്ടു കഴിയുമ്പോൾ മോൻ അമ്മയെ വെറുക്കരുത്…”

“ഇല്ലമ്മേ….അമ്മയെ വെറുക്കാൻ എനിക്ക് ഈ ജന്മം സാധിക്കില്ലല്ലോ…”
അവൻ അമ്മയുടെ വാക്കുകൾക്കായി കാതോർത്തു.
ഒരു കഥപോലെ അവൾ പറഞ്ഞു തുടങ്ങി.

നിന്റെ അച്ഛന്റെ അച്ഛൻ മരിച്ചുകഴിഞ്ഞ് പതിനാറടിയന്തിരവും മറ്റു ചടങ്ങുകളും കഴിഞ്ഞ് നിന്റെയച്ഛൻ ഗൾഫിലേക്ക് മടങ്ങുന്നതിന്റെ തലേ ദിവസമാണ് പറമ്പിലെ തേങ്ങായിടാൻ പുതിയൊരു ജോലിക്കാരനെ വിളിച്ചത്. ആദ്യമൊന്നും അയാളെ ഞാൻ ശ്രദ്ധിച്ചുപോലുമില്ല. പറമ്പിൽ എത്രയോ ജോലിക്കാർ വരുന്നു, പോകുന്നു…അതുപോലെ ഒരാൾ. പക്ഷേ നിന്റെ അച്ഛൻ പോയശേഷം തേങ്ങായിടാൻ അയാളെ എനിക്കുതന്നെ നേരിട്ട് വിളിക്കേണ്ടിവന്നു. അത് ഒരു നല്ല പരിചയത്തിലേക്ക് വഴിവച്ചു. ഒരിക്കൽപോലും മറ്റു വിചാരത്തോടെ അവൻ എന്നെ നോക്കിയിട്ടില്ല. പക്ഷെ കണ്ണാ…എനിക്ക് ഗോപിയോട് അങ്ങനെയായിരുന്നില്ല.

വിവാഹജീവിതത്തിൽ ഒരിക്കൽപോലും അനുഭവിച്ചിട്ടില്ലാത്ത ദാമ്പത്യ സുഖം ഒരുവട്ടമെങ്കിലും അറിയണമെന്ന് ആരോഗ്യവതിയായ ഒരു സ്ത്രീ ആഗ്രഹിക്കുന്നത് തെറ്റാണോ..? ഗോപി , പറമ്പിൽ വരുമ്പോഴൊക്കെ അവൻ അറിയാതെ അവനെ ഞാൻ നോക്കി നിൽക്കുമായിരുന്നു. തെങ്ങിൽ കയറുമ്പോൾ കൈലി മുണ്ട് മാറി വെളിയിൽ കാണുന്ന രോമം നിറഞ്ഞ തുടകളിൽ ഉരുണ്ടു കയറുന്ന മസിലുകൾ…ജിമ്മിൽ പോകാതെ അദ്ധ്വാനിച്ചുണ്ടായ വയറ്റത്തെ സിക്സ് പായ്ക്ക് …..അടുത്തുകൂടി പോകുമ്പോൾ മൂക്കിലേക്ക് അടിച്ചു കയാറാറുള്ള വിയർപ്പിന്റെ രൂക്ഷമായ ഗന്ധം…ഇതൊക്കെ എന്റെ ഉറക്കം കെടുത്തിയിരുന്നു. ഒരു ദിവസം അവൻ തേങ്ങായിട്ടിട്ട് വടക്കേ മാവിന്റെ ചുവട്ടിലേക്ക് വരുന്നത് കണ്ടു. ഞാനപ്പോൾ മാവിനോട് ചേർന്നുള്ള നമ്മുടെ ചായിപ്പിൽ നിന്ന് അതിന്റെ ചെറിയ ജനാലയിലൂടെ അവനെ നോക്കിനിൽക്കുകയായിരുന്നു.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *