കിട്ടാനുള്ള അർഹതയില്ല ആ സ്നേഹം അനുഭവിക്കാനുള്ള യോഗ്യത ഇല്ല ..!
എനിയ്കഭിയേട്ടനെ എന്റെ വീട്ടിലേക്കു കൂട്ടികൊണ്ടുപോവാനുള്ള ..യോഗ്യതയില്ല
എന്റെ വീടുപോലൊരു സ്ഥലത്തു കയറിവരേണ്ട വ്യക്തിയല്ല അഭിയേട്ടൻ …
അതൊരു വീടെയല്ല …വേശ്യാലയം …അമ്മയും മകനും കാമപ്പേക്കൂത്തുനടത്തുന്ന
ഒരു കെട്ടിടം ….!
അഭിയേട്ട ഇങ്ങനൊക്കെ …അന്ന് ഞാൻ ചിന്ദിച്ചത് …
അഭിയേട്ടന്റെ മുഖത്ത് നോക്കാനുള്ള ധൈര്യമോ ഇതൊക്കെ പറയാനുള്ള
മനോബലമോ അന്നിനിക്കില്ലായിരുന്നു …..
സത്യത്തിൽ ഞാൻ ഒളിച്ചോടുകയായിരുന്നു …എന്നിൽ നിന്നും
എന്റെ വീട്ടിൽ നിന്നും …അമ്മയിൽ നിന്നും …ഏട്ടനിൽ നിന്നും ..
ഇ ലോകത്തിൽ നിന്നുതന്നെ …ആ വീട് ഞങ്ങൾ വിറ്റു …അച്ഛന്റെ നാട്ടിൽ
കുറച്ചു സ്ഥലമുണ്ടായിരുന്നു അതും വിറ്റു ….
അതിൽനിന്നും ലഭിച്ച പണവും എല്ലാം കൂട്ടി ഞങ്ങൾ ബാംഗ്ലൂരിൽ ഒരു ഫ്ലാറ്റ്
വാങ്ങിച്ചു ….അവിടെയുള്ള കോളേജിൽ ഞാൻ ഡിഗ്രി ചെയ്തു
ഏട്ടന് ഒരുകമ്പനിയിൽ ജോലിയും കിട്ടി ….
അച്ഛന്റെ അനിയനും കുടുംബവും ബാംഗ്ലൂരാണ് താമസം
അവരാണ് എല്ലാം സെരിയാക്കിയത് ….
കോളേജിൽ പോകാൻ ചിറ്റപ്പന്റെ വീട്ടിൽ നിന്നുമാണ് എളുപ്പം അതുകാരണം
ഞാൻ അവിടെനിന്നാണ് പഠിച്ചത് …അതിനേക്കാളുപരി ….അമ്മയെയും ഏട്ടനേയും
അഭിമുഖീകരിക്കാൻ എനിക്ക് സാധിച്ചില്ല …..ഇതെല്ലം പക്ഷെ ഞങ്ങൾക്കിടയിൽ മാത്രം
ഒതുങ്ങിക്കൂടി …..ആരും ഒന്നും അറിഞ്ഞില്ല അറിയിച്ചില്ല ….
സങ്കടങ്ങൾ ഉള്ളിൽ ഒതുക്കി ഞാൻ ജീവിതം തള്ളിനീക്കി ….അഭിയേട്ടനെ കാണാൻ
മനസ്സ് കൊതിച്ചിട്ടുണ്ട് ….പലപ്പോഴും കാണാൻ ശ്രെമിക്കാൻ തുടങ്ങിയതുമാണ് .
പക്ഷെ ഞാൻ എന്നതെന്നെ വിലക്കി ….ബാംഗ്ലൂരിലെ ജീവിതം എന്റെ കശ്ച്ചപ്പാടുകളെ
മാറ്റി ..അവിടുത്തെ പലരുടെയും ജീവിത രീതികൾ ….ബന്ധങ്ങള്ക് പല സ്ഥലങ്ങളിലും
വിലയില്ലായിരുന്നു …ഞാൻ തിരിച്ചറിയുകയായിരുന്നു ..കാലം ഒരുപാടു മാറിയിരിക്കുന്നു ..
നന്മകൾ മരിച്ചിട്ടില്ലാത്തത് നാട്ടിന്പുറങ്ങളിലാണ് …അല്ലെങ്കിൽ എന്താണ് നന്മ ഏതാണ് തിന്മ ..
പതുക്കെ ഞാൻ വീടുമായടുത്തു …..അമ്മയും ചേട്ടനും ..ഭാര്യാ ഭർത്താക്കന്മാരെപോലെതന്നെ
അച്ഛന്റെ ചാരുവും ഏട്ടന്‍റെ വാവയും 3 [neethu]
Posted by