അലക്കിത്തേച്ച വസ്ത്രങ്ങളുടുത്ത് ബസ്സിലെന്നവണ്ണം ഞാനിരുന്നുകൊടുത്തു. ചൂടുള്ള അയാളുടേ പാലുകൊണ്ട് കക്ഷം നനഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു.
ഭർത്താവിന്റെ പാലഭിഷേകത്താൽ നനഞ്ഞു വൃത്തികേടായ ബ്ലൗസും സാരിയും അലക്കിയലക്കി എന്റേ യവ്വനം പാഴാവുകയാണെന്നെനിക്കു തോന്നിത്തുടങ്ങിയകാലം.
പേജ് ➡️ 3
“ദേ എനിക്കൊരു കാര്യം പറയാനുണ്ട്, റഹീസിക്കയുടേ കൂടേയുള്ള ജീവിതം എനിക്കു മടുത്തുകഴിഞ്ഞു. വഴക്കിനും വക്കാണത്തിനുമൊന്നും ഞാനില്ല. ജീവിതത്തിൽ തെറ്റ് എല്ലാവർക്കും സംഭവിക്കും അതോർത്ത് ഇനിയും സങ്കടപ്പെടുന്നതിലർത്ഥമില്ലെന്നു ഞാൻ വിശ്വസിക്കുന്നു. നല്ല മനസ്സോടെ നമുക്ക് വേർപിരിയാം, ഇതിന്റേ പേരിൽ കലഹത്തനൊന്നും ഞാനില്ല. നിങ്ങളേ നാണം കെടുത്താൻ ഞാൻ ഉദ്ദേശിക്കുന്നില്ല. നല്ല രീതിയിൽ നിയമത്തിന്റെ വഴിയിലൂടേ പിരിയുന്നതായിരിക്കും നല്ലത്, എന്താ നിങ്ങളുടെ അഭിപ്രായം.”
ഒന്നും മുപടി പറഞ്ഞില്ല അദ്ദേഹം.
പക്ഷെ അതിനു ശേഷമുള്ള മൂപ്പരുടെ പെരുമാറ്റത്തിനൊക്കേ നേർത്ത വ്യത്യാസം എനിക്കനുഭവപ്പെടുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
അന്ന് രാത്രി വളരേ നേരത്തെ റഹീസിക്കയെത്തി. കയ്യിലോരു ബീർകുപ്പിയും , പൊതിഞ്ഞ മുല്ലപ്പൂമാലയുമൊക്കേ കണ്ടപ്പോൾ എനിക്കാദ്യം സംശയം തോന്നി. വല്ല മാനസിക രോഗവും….
എന്നാൽ പെരുമാറ്റത്തിലും മറ്റും അയാൾ കൂടുതൽ സന്തോഷം ഭാവിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
“മോളേ ….” തേനൊലിക്കുന്ന ആ വിളി കേൾക്കാൻ തുടങ്ങിയിട്ട് വർഷങ്ങൾ കുറേ കഴിഞ്ഞതാണല്ലോ.
എന്നിരിക്കിലും മാലയും പൊതികളും, ബീറുമൊക്കേയായുള്ള ആ നിൽപ്പു കണ്ടിട്ട് എനിക്കു പിന്നേയും സംശയമായി.
ഇനി വല്ല പള്ളികളിലോ, അമ്പലങ്ങളിലോ നേർച്ച നേർന്നു കൊണ്ട് അദ്ദേഹത്തിന്റെ മാംസദണ്ഡ് പൊക്കിക്കൊണ്ടുള്ള വരവോ മറ്റോ ആണോ ആവോ….
“മോളേ നീ വേഗമൊന്ന് കുളിച്ച് ഡ്രസ്സൊക്കേ ഒന്ന് മാറ്റിക്കേ….”
“ഓ എന്റേ കക്ഷത്തുകൂടി ഒന്ന് പൂട്ടാനായിരിക്കും.”
“എടീ എന്റേ അനിയനിന്നുവരും ഒരു മാസത്തോളം അവനിവിടേ കാണും.”
നാഷണൽ പെർമിറ്റ് ലോറി സ്വന്തമായുള്ള ഡ്രൈവർ കൂടിയായ അനിയനേക്കുറിച്ച് കുറേ പ്രാവശ്യം പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്.
അതുകൊണ്ടുതന്നെ പ്രത്യേകിച്ചൊന്നും എനിക്കു തോന്നിയില്ല. എന്നാൽ ഇങ്ങനെയായിരുന്നില്ല. അവിവാഹിതനായ അനിയന്റേ വരവിൽ എന്തോ ഉദ്ദേശമുണ്ടെന്ന് എനിക്ക് തോന്നി, അധികം വൈകിയില്ല യാത്രാക്ഷീണം കൊണ്ടായിരിക്കണം വിയർത്തു കുളിച്ച് അലങ്കോലമായ വസ്ത്രധാരണത്തോടു കൂടിയായിരുന്നു അയാളുടേ വരവ്. കറുത്ത് മെലിഞ്ഞ നീളമുള്ള ഒരു മനുഷ്യനായിരുന്നു. നീണ്ട മുടിയിഴകൾ പാറിപ്പറന്നു കുഴഞ്ഞു കിടക്കുന്നു.
റഹീസിക്ക ഉറക്കം പിടിച്ചു കഴിഞ്ഞിരുന്നു.