ഒരു ക്ലാസിക് കഥ [Adam]

Posted by

 

അമ്പിളി അയാളുടെ താളത്തിനൊപ്പം, തന്നെത്തന്നെ തുറന്നുകൊടുത്തു. ഓരോ തവണ അവൻ അമർത്തുമ്പോഴും, അവളുടെ ഉള്ളിൽ അവൻ കൂടുതലായിലേക്ക് അലിഞ്ഞുചേർന്നു.

 

“വിനയാ… ഞാൻ നിന്റേത് മാത്രമാണ്… എല്ലാം നിനക്ക്…” അമ്പിളിയുടെ വാക്കുകൾ അവന്റെ ഉള്ളിൽ തീക്കനലായി പടർന്നു.

 

പെട്ടെന്ന്, ശക്തിയോടെ അവന്റെ നടുവ് ഒന്ന് ചലിച്ചു.  അവൾ അപ്പോഴും പൂർണ്ണമായി തുറന്നിട്ടില്ലായിരുന്നു, പക്ഷേ അതിന്റെ ആവശ്യമില്ലായിരുന്നു. പുരുഷത്വത്തിന്റെ ആവേശത്തിൽ  വിനയൻ അവളിലേക്ക് പൂർണ്ണമായും ഇറങ്ങി. അമ്പിളിയിൽ നിന്നും ഒരു നേർത്ത ഞരക്കം ഉയർന്നു.

 

നിമിഷങ്ങൾക്കുള്ളിൽ അവരുടെ ലോകം മാറിമറിഞ്ഞു. പെണ്ണെന്നും ആണെന്നും ഇല്ലാതായി. പരിചിതമല്ലാത്ത ഒരു അഗ്നിപർവ്വതത്തിനുള്ളിൽ ചെന്നുവീണതുപോലുള്ള അനുഭവം, ശരീരത്തിനുള്ളിൽ നിന്നും വെടിപൊട്ടുന്ന സുഖം. അവർ ഒന്നായിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു, ആ വിധത്തിൽ… അത്രനാളത്തെ ഒറ്റപ്പെടലും, ദാഹവും, സ്വപ്നങ്ങളും കൂടിച്ചേർന്ന, തികച്ചും വ്യത്യസ്തമായ ഒരനുഭൂതി.

 

പുറത്ത് ഇളംവെയിൽ ആ മുറിയുടെ ജനൽ വിരികളിലൂടെ അരിച്ചിറങ്ങി. താഴെ ജനാലകൾ തുറന്നിട്ടിരിക്കുന്നു. ഇടയ്ക്കിടെ ഒരു കിളിയുടെ ശബ്ദം അവർ കേട്ടു.

 

ചിലപ്പോൾ ഒരു പക്ഷിയുടെ ശബ്ദംപോലെ അമ്പിളിയുടെ ചെവിയിൽ അമ്മയുടെ വിളി തെളിഞ്ഞുകേട്ടു…  വേണ്ട, അതങ്ങനെയാവില്ല. അങ്ങനെയൊരു നിമിഷത്തിൽ അങ്ങനെയൊരു തടസ്സത്തിന് ഇടം കൊടുക്കേണ്ട. പിന്നെ മറ്റൊന്നുമല്ല, അവന്റെ ശ്വാസവും, സ്പർശവും, കിതപ്പും. അതല്ലാതെ മറെറാന്നും ആ കൊച്ചുമുറിയിൽ അപ്പോൾ ഇല്ലായിരുന്നു.

അവളുടെ ഉള്ളിൽ നിന്നും ലിംഗം പിൻവലിക്കുമ്പോൾ, വിനയൻ ചെറിയൊരു ‘പ്ലക്ക്’ ശബ്ദം കേട്ടു.  അപ്രതീക്ഷിതമായിരുന്നു ആ ശബ്ദം.  ഇരുവരുടേയും മുഖത്ത് ചിരി വിടർന്നു.

 

ആ മുറിയിലെ മൂകതയ്ക്ക് ആ ചെറിയ ചിരി ഏറെ ആശ്വാസമായിരുന്നു. ശരീരത്തിനുള്ളിൽ ചെറുപുളകമുണ്ടെങ്കിലും, അതെല്ലാം മറികടക്കുന്നൊരു നനുത്ത സുഖം അവരെ വീണ്ടും വലയം ചെയ്തു.  വേർപിരിഞ്ഞ ശരീരങ്ങൾ ഇനിയും അടുക്കാനായി വെമ്പൽ കൊണ്ടു.

 

ശാരീരികമായ ആവശ്യങ്ങൾക്ക് അപ്പുറം മറ്റെന്തോ അവരെ തമ്മിൽ ബന്ധിക്കുന്നതായി അവർക്കു തോന്നി.  സ്നേഹമോ? അതോ കൂടുതൽ ശക്തമായ മറ്റെന്തെങ്കിലുമോ? പ്രായത്തിന്റെ അതിർവരമ്പുകൾ മായ്ച്ചു കളഞ്ഞ്, കാമവും ആർദ്രതയും കൂടിക്കുഴഞ്ഞ നിമിഷങ്ങളിൽ അതൊന്നും നിർവചിക്കാൻ അവർക്കായില്ല.

 

ഉച്ചയൂണ് വേണ്ടെന്ന് തീർത്തു പറഞ്ഞ അമ്മയുടെ ഓർമ്മപ്പെടുത്തൽ പോലും ഈയൊരു നിമിഷത്തെ തടസ്സപ്പെടുത്തുന്നതായി തോന്നിയില്ല. വെയിലിന്റെ തീക്ഷ്ണതമൂലം, വിയർപ്പുമണിയിൽ പുളഞ്ഞ അവരുടെ ശരീരങ്ങൾക്ക്  ഒരാശ്വാസമായി ജനൽ വിരികളിലൂടെ ഇടയ്ക്കൊക്കെ തലോടിപ്പോവുന്ന ഇളംകാറ്റ്…

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *