Posted by
ഇതൊന്നുമറിയാതെ, ജാനകിയമ്മ വീടിന് പുറത്തെ ചെടികൾക്കു വെള്ളമൊഴിക്കുകയായിരുന്നു.
***
വിനയന്റേയും അമ്പിളിയുടേയും ലോകം മാറിമറിഞ്ഞുപോയിരുന്നു. ഏകാന്തത നിറഞ്ഞ ആ വീട്ടിലെ നിശബ്ദതയ്ക്കിടയിൽ, അതുവരെ അനുഭവിക്കാത്ത വികാരങ്ങളുടെ ഒരു കൊടുങ്കാറ്റാണ് അവരെ ആഞ്ഞുവീശിയത്. നിയന്ത്രണത്തിന്റെ അണക്കെട്ടുകൾ തകർന്നു.
ആഗ്രഹം, സ്വപ്നങ്ങൾക്കപ്പുറം നിൽക്കുന്ന യാഥാർഥ്യം, നിമിഷങ്ങളിൽ കോർത്തുവച്ച തെറ്റോ ശരിയോ എന്ന ചിന്തയ്ക്കിടമില്ലാത്ത ഒരു ലഹരി. അവർ ഒന്നായി.
ഉച്ചവെയിലിനെപ്പോലും തോൽപ്പിക്കുന്ന ചൂടിൽ, വിറയ്ക്കുന്ന വിരലുകളിൽ, പരസ്പരം നഷ്ടപ്പെട്ട്, ആർദ്രമായ ആലിംഗനത്തിൽ ഒടുങ്ങുമ്പോൾ, ഇനിയെന്ത് എന്ന ചോദ്യം പോലും അവരുടെ മനസ്സിലേക്ക് എത്തിനോക്കിയില്ല.
താഴത്തെ നിലയിലായിരുന്ന പതിവു പഠനമുറി ഇപ്പോൾ ഒഴിവാകുകയായിരുന്നു. ജാനകിയമ്മ ടിവി കാണുന്ന ശബ്ദം വിനയനെ ശല്യപ്പെടുത്തുമെന്നായി അമ്പിളിയുടെ ഒഴികഴിവ്. അമ്മയും അതിനോട് യോജിച്ചു, മുകളിലെ മുറിയിലേക്ക് പഠനം മാറ്റാനുള്ള തീരുമാനമെടുത്തു.
വിനയനും അമ്പിളിയും മുകളിലെ മുറിയിലേക്ക് ചെന്നപ്പോൾ, അവൻ വീണ്ടും അവളുടെ കൈകൾ തന്റെ പിടിയിലൊതുക്കി.
“വിനയാ…” അമ്പിളിയുടെ ശബ്ദത്തിൽ മുന്നറിയിപ്പിന്റെ നേരിയ അലയൊലികൾ.
ഒരു ചെറുപുഞ്ചിരിയോടെ വിനയൻ അവളെ ഒന്നുകൂടി തന്നോടു ചേർത്തുപിടിച്ചു, “ഐ മിസ്സ്ഡ് യു അമ്പിളി ചേച്ചി… യു കാന്റ് ഇമാജിൻ…”
“അതെ വിനയാ, ചേച്ചിക്കും നിന്നോട് എന്നും സ്നേഹമാണ്…” അമ്പിളിയുടെ മറുപടി മൃദുലമായിരുന്നു.
അവൾ തുടർന്നു, “ഇനി അങ്ങനെ ദേഷ്യപ്പെട്ടാൽ പോലും ഇങ്ങനെ വിട്ടുപോകരുത്. എത്ര വഴക്കു പറഞ്ഞാലും ചേച്ചിക്ക് നിന്നെ unത്തിരി ഇഷ്ടമാ…”
വിനയന്റെ പിടി മുറുകി. ശക്തമായ വലതുകൈ അവളുടെ വലതു വശത്തെ നിതംബത്തിൽ ഉറച്ചു. വിരലുകൾ അവിടെ അലസമായി സഞ്ചരിച്ചു. ഈ സ്പർശനങ്ങളുടെ നനുത്ത ചൂടിന് അടിമപ്പെടുകയായിരുന്നു അമ്പിളി. സ്നേഹത്തിനും ആർദ്രതയ്ക്കുമായി വെമ്പിയിരുന്ന അവളുടെ ആത്മാവ് ഈ ലാളനകളിൽ അലിഞ്ഞുചേർന്നു.
ഉച്ചവെയിലിന്റെ ചൂടേറ്റ്, പുളയുന്ന പുഴുവിനെപ്പോലെ അവൾ അവന്റെ ചേർന്നുനിൽപ്പിൽ അസ്വസ്ഥതയോടെ വലഞ്ഞു. സ്നേഹവും വാത്സല്യവും കൂടിക്കലർന്ന വികാരങ്ങളിൽ, ഏതാണ് ശരി ഏതാണ് തെറ്റ് എന്ന ചിന്ത പോലും അവൾക്കന്യമായിരുന്നു.
അവൾ വിനയനെ പിന്തിരിപ്പിച്ചു, ശബ്ദം വിറയലോടെ പിറന്നു, “വിനയാ… ഇതൊന്നും ഞാൻ…”