ശരീരത്തിനുള്ളിൽ ഊഷ്മാവ് കൂടി. വിനയൻ ആദ്യം ഒന്ന് നാണത്തോടെ പുഞ്ചിരിച്ചിട്ട്, പെട്ടെന്ന് ആ പുഞ്ചിരിയിൽ കുസൃതിയുടെ നിഴലുകൾ ഓടിയെത്തി.
“പോയി വരാം ചേച്ചി” എന്ന് പറഞ്ഞുകൊണ്ടുള്ള അവന്റെ കള്ളനോട്ടം അമ്പിളി കണ്ടില്ലെന്ന് നടിച്ചു. അവൾക്കും കുസൃതിയായിരുന്നു, പക്ഷേ അത് വേഷംകെട്ടി അവൾ അതിനെ ഉള്ളിൽെവിടെയോ ഒച്ചിരിപ്പാൻ ശ്രമിച്ചു.
“കേറി വാ വിനയാ…” അവൾ അകത്തെക്ക് നടന്നു.
അതൊരു ഹൃദയസ്പർശിയായ പ്രണയത്തിന്റെ തുടക്കമായിരുന്നു എന്ന് അവർ രണ്ടുപേരും ആ നിമിഷത്തിൽ അറിഞ്ഞിരുന്നില്ല. വിനയൻ എന്ന സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം, മനസ്സിലെ കൗമാരമെല്ലാം മറന്ന്, കേവലം അവളിലലിയാൻ വെമ്പിനിൽക്കുകയായിരുന്നു. അമ്പിളിയാകട്ടെ, തേടിയിട്ടും കിട്ടാതെപോയ പുരുഷസ്നേഹത്തിനായൊരു കാത്തിരുപ്പിലുമായിരുന്നു. ഇത്തരത്തിൽ കാര്യങ്ങളൊക്കെ മാറി.
മുകളിലേക്ക് ചെന്നപ്പോൾ തന്നെ അവന്റെ കൈകൾ അവളെ ഒരു ആലിംഗനത്തിനുള്ളിൽ കോർത്തുകെട്ടിയിരുന്നു. ചുടുശ്വാസങ്ങൾ അവളുടെ മുഖത്തുതട്ടി. സങ്കോചത്തോടെയെങ്കിലും ആ സുഖമൊപ്പി എടുക്കാൻ അമ്പിളി കണ്ണുകൾ ഇറുകെയടച്ച്ു പിടിച്ചു.
തിടുക്കത്തോടെ അവൻ അവളെ കട്ടിലിലേക്ക് തള്ളിയിട്ടു. ഒരു മറുചോദ്യവുമില്ലാതെ, അമ്പിളി വീണത് നേരെ ആ കിടക്കയിലേക്ക് തന്നെയായിരുന്നു. സംസാരിക്കാൻ പോലും സമയം കിട്ടുംമുമ്പ്, വിനയൻ അവളുടെ പാവാട ഉയർത്തി. വെള്ള അടിവസ്ത്രത്താൽ പൊതിഞ്ഞ മാംസളമായ നിതംബം അവന്റെ ദൃഷ്ടിയിൽ നിറഞ്ഞു. സാവധാനത്തിൽ അവൻ അവിടെ ചുണ്ടുകൾ ചേർത്തുവച്ചു. ഒച്ചകൂട്ടലുകളുടെ ആവശ്യമില്ലാത്ത, ഒളിച്ചുപെരുമാറേണ്ടാത്ത ആ സ്വകാര്യതയിൽ അമ്പിളി നിയന്ത്രണമില്ലാതെ നേർത്തതായി മൂളി.
ഇരുവരുടേയും ശരീരം ചൂടെറിഞ്ഞിട്ടില്ല. എന്നിട്ടും, നെറ്റിയിൽ നിന്നും മുതുകിലൂടെ ചെറിയ വിയർപ്പുമണികൾ ഉരുണ്ടുകൂടാൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു. കൂടുതൽ വൈകാതെ, അവളുടെ പാവാടയും അടിവസ്ത്രവും ഒന്നിനുപിറകെ ഒന്നായി അഴിഞ്ഞുവീണു. ഇപ്പോൾ, ശരീരത്തെ മറച്ചിരുന്നത്, കഴിഞ്ഞ ദിവസങ്ങളിലെ പ്രണയത്തിന്റെ ഓർമ്മപ്പെടുത്തലുകൾ പോലെ, ഉണങ്ങാനിട്ട ചില ചരടുകൾ മാത്രം. അവയും വിനയന്റെ വിരലുകൾ പിന്നീട് പിച്ചിച്ചീന്തി.
പുറത്ത് ഒരു കിളി കുറുകിയപ്പോൾ, വിനയന്റെ മുഖത്ത് ഒരു കള്ളച്ചിരി വിരിഞ്ഞു. അമ്പിളി, കണ്ണുകൾ ഇറുകെയടച്ച്, നേരിയ വിറയലോടെ കാത്തിരുന്നു. അറിയാതെ, തന്നിലുള്ള സ്ത്രീ ജാഗ്രതയോടെ ചൂട് അവളുടെ ശരീരത്തിനുള്ളിൽ നിന്നുയരുന്നത് അവൾ അറിഞ്ഞു. പെട്ടെന്ന് വിനയന്റെ ചുണ്ടുകൾ തന്നെ പൂർണ്ണമായി പൊതിഞ്ഞ നിമിഷം… അമ്പിളിക്ക് അതൊരു പുനർജ്ജന്മം പോലെ തോന്നി.