ഒരു ക്ലാസിക് കഥ [Adam]

Posted by

ആ മുറിയിൽ ആരും അവളെ കാണുന്നില്ലെങ്കിലും, അമ്പിളിയ്ക്ക് ഒരു നാണം തോന്നി. വേഗത്തിൽ നീളൻ കാമിസോൾ മാത്രം ധരിച്ച്, കിടക്കയിലേക്ക് ചാഞ്ഞു. അത് ജീവിതത്തിലെ ഏറ്റവും മധുരതരമായ ഉറക്കമായിരുന്നു.

ഓരോ നിമിഷത്തിന്റെയും, ഓരോ സ്പർശത്തിന്റെയും മാധുര്യം അവൾ തിരിച്ചറിഞ്ഞു. പൊള്ളുന്ന ശരീരത്തിനുള്ളിൽ തേൻ നിറച്ചു വയ്ക്കുന്നതുപോലുള്ള സുഖം. മൂടിപ്പുതക്കുമ്പോൾ പോലും, അവന്റെ സാമീപ്യം… അവന്റെ മണം പോലും അവൾക്ക് അനുഭവിക്കാനായി. പുതപ്പിനകത്ത്, വിനയനെന്ന കാമുകനെ തന്നോട് ചേർത്തുപിടിച്ച് അവളുറങ്ങി.

പുറംലോകത്ത് കൂരാടക്കുന്ന ഇരുട്ട്. കാറ്റിനൊപ്പം എത്തുന്ന മണ്ണിന്റെ ഗന്ധം. അകലെ നിന്നും മങ്ങിയൊരു നായയുടെ ഓരിയിടൽ. മുറിക്കകത്തെ അതേ നിശ്ശബ്ദത തന്നെ. പക്ഷേ, അമ്പിളിയുടെ ഹൃദയം മറ്റൊരിടത്ത് തല്ലിക്കൊണ്ടിരുന്നു. ശരീരത്തിലെ മുറിവുകളിൽ വേദനയുണ്ടായിരുന്നില്ല. ഉള്ളിലെ സുഖം ആ മുറിവുകൾക്കും ആശ്വാസമായി. പകലത്തേക്കാൾ രാത്രിയാണ് ഇനിയവൾക്ക് പ്രിയമാവുക എന്ന് തോന്നി…

സ്വന്തം ശരീരത്തെ ആദ്യമായി ഇത്രയധികം സ്നേഹിക്കാൻ തുടങ്ങിയത്പോലെ അവൾക്കു തോന്നി. പ്രായം എന്ന സംഖ്യയി് വെറുമൊരു സംഖ്യ മാത്രമാണെന്ന് അവൾ തിരിച്ചറിഞ്ഞു. പെണ്ണെന്നാൽ എന്താണ്, പ്രണയമെന്നാൽ എന്താണ് എന്നൊക്കെ അവൾ സ്വയം പുനർനിർവ്വചിച്ചു.

ജാലകങ്ങൾ തிறന്നിട്ടിരുന്നു. ഇടയ്ക്കൊക്കെ തണുത്ത കാറ്റ് മുറിയിലേക്ക് കയറിയിറങ്ങി. വിനയനില്ല്ലാത്ത ഈ ഇടം അവൾക്കിപ്പോൾ ഒരു പുണ്യസ്ഥലംപോലെ, അയാളുടെ ഓർമ്മ്മകളാൽ നിറഞ്ഞൊരു പൂജാമുറി.

ഉറക്കം വിനയനെ തൊട്ടുതീണ്ടിയില്ല. നാളെ പുലരാൻ എത്രയും പെട്ടെന്നാവണമെന്ന് ആഗ്രഹിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. മയങ്ങിപ്പോയത് എപ്പോഴാണെന്നുപോലുമറിഞ്ഞില്ല. പത്ത് മണിയായപ്പോഴാണ്, കണ്ണ് തുറന്നത്.

പഠിക്കാനിരുന്നാൽ അമ്മ ചീത്ത പറയാത്തതിനാൽ, വേഗത്തിൽ കണക്കുകൾ ചെയ്തുതീർക്കാൻ ശ്രമിച്ചു. ഇടയ്ക്ക് എന്തെങ്കിലും തെറ്റ് പറ്റിയാൽ, അതിന്റെ പേരിൽ മുഴുവൻ തെറ്റും അമ്പിളി ചേച്ചി കേൾക്കേണ്ടി വരുമെന്ന ചിന്ത ഒരു നിമിഷം വിടാതെ പിന്തുടരുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

മണി രണ്ട് മുക്കാൽ ആയതോടെ ആ വീട്ടിൽ നിന്നും യാത്ര പറഞ്ഞിറങ്ങി. അമ്പിളി വീടിനുമുന്നിൽ തന്നെ കാത്തു നിൽപ്പുണ്ടായിരുന്നു.

അവളെ കണ്ടതും വിനയന്റെ മുഖത്ത് ഒരു പുഞ്ചിരി നിഴലിച്ചു. ഇത്തരമൊരു പുഞ്ചിരിയ്ക്ക് അവകാശിയാവുക അത്രയ്ക്കെളുപ്പമല്ല. അമ്പിളി ചേച്ചിയെ സമീപിക്കവെ, കണ്ണുകൾ സ്വയമേവ ജാനകിയമ്മയെ അന്വേഷിച്ചു. കാണുന്നില്ല…

അമ്മ അങ്കിളിന്റെ വീട്ടിലേക്ക് പോയിട്ടുണ്ട്, ഇന്നു വരില്ല” അമ്പിളിയുടെ വാക്കുകൾ അവന്റെ ഉള്ളിൽ ഒരു തണുത്ത കാറ്റ് പോലെ പടർന്നു.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *